Δίνει, λέει, η κυβέρνηση - σα να 'ναι δικά της - 500 εκατομμύρια ευρώ στους αγρότες και πέφτει έξω το δημόσιο ταμείο. Ας το δεχτούμε, αν και οι αγρότες έχουν ήδη αποδείξει πως πρόκειται για χρήμα που έτσι κι αλλιώς τους ανήκει.

Την ίδια ώρα, κοντά 4 δισ. ευρώ που έχουν παραχθεί από τη δουλειά των εργατών, οι ασφαλιστικές εισφορές, παρακρατούνται - μένουν στις τσέπες των αστών που έχουν και το θράσος να καταγγέλλουν την «παροχολογία».

Οπως πάει το πράμα αν σηκωθούν ως και οι πέτρες για να τους βαρέσουν θα 'χουν δίκιο. Οι πέτρες, όχι οι αστοί.

Κι επειδή των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, άρχισαν τις αναλύσεις για την ισχυρή κυβέρνηση που έχει ανάγκη ο τόπος. Η οποία για να είναι ισχυρή πρέπει να έχει και την αντίστοιχα ισχυρή αντιπολίτευση που θα βοηθά την κυβέρνηση να εφαρμόζει την έτσι κι αλλιώς κοινή τους πολιτική.

Από τη στόχευση και μόνο των αστών προκύπτουν καθήκοντα για το λαϊκό κίνημα σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση: Να αλλάξουν - ανατραπούν έτσι και σε τέτοια κατεύθυνση οι πολιτικοί συσχετισμοί που να είναι ανίσχυρο συνολικά το αστικό σύστημα διακυβέρνησης.

Για να μη συμβεί αυτό οι αστοί παίρνουν τα μέτρα τους. Μοιάζει γελοίο αλλά συμβαίνει: Εμφανίζουν στα μίντια τη μία μετά την άλλη διάφορες «σφοδρές συγκρούσεις» μεταξύ «ευπαθών» κοινωνικών ομάδων: Απέναντι στον «εγώ είμαι Κύπριος και καλώ τον εισαγγελέα να παρέμβει γιατί αυτός (δείχνει έναν αγρότη) μου κλείνει το μαγαζί», εμφανίζονται να ορθώνουν ανάστημα οι «λαχανοταρατσοκηπάδες» (φρέσκια χτεσινή λέξη). Αυτοί οι δεύτεροι, λέει, δεν πάνε στη λαϊκή, οπότε δεν τους νοιάζουν τα μπλόκα, έχουν στην ταράτσα μπρόκολα και μαϊντανά και ντομάτες και σπαράγγια! Θα διεκδικήσουν οσονούπω και επιδοτήσεις καθώς εισφέρουν στο ΑΕΠ, άσε που και η ΚΑΠ, σύμφωνα με τον ΣΥΝ, υπάρχει ακριβώς γι' αυτό: Για να υπάρχουν φτηνά προϊόντα. Αυτοί τα παράγουν στην ταράτσα, άρα δικαιούνται επιδότησης.

Τζόγος να γίνεται; Ακριβώς. Το λέει και επίσημα το ΠΑΣΟΚ.

Ωστε να μην μπορεί η συζήτηση να κεντρώσει εκεί που είναι το πρόβλημα. Και το πρόβλημα έχει τρία γράμματα: Κ.Α.Π. Το πρόβλημα έχει ταξική αναφορά, τους αστούς και τα μονοπώλια των τροφίμων που όσο πιο φτηνή η γη, το προϊόν της και οι εργάτες, τόσο πιο πολλά τα κέρδη τους.

Οι μαθηματικοί λένε, και σωστά, πως όποιος ξέρει να προσθέτει ένα κι ένα μπορεί να τα μάθει όλα, γιατί όλες οι πράξεις δεν είναι τίποτα άλλο από μία πρόσθεση.

Μπροστά στον κίνδυνο μιας τέτοιας συνείδησης έρχεται το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης και ζητάει να υποταχθούμε όλοι στη σοφία του γιατί αυτοί ξέρουν, λέει, τι είναι οι «διαφορικές εξισώσεις» που με βάση αυτές προκύπτει ότι ένα μπλόκο στο Αγρίνιο κλείνει τρεις επιχειρήσεις στη Θεσσαλονίκη και ενισχύει τους Τούρκους που δεν έχουν τέτοια προβλήματα, οπότε οι Αμερικάνοι τρίβουν τα χέρια τους γιατί θέλουν μια αδύναμη Ελλάδα.

Μπούρδες; Μ' αυτές ακριβώς γανώνουν μυαλά κάθε μέρα, όλο το 24ωρο.

Τα πράγματα παραμένουν απλά: Οι αγρότες παράγουν αυτά ακριβώς που χρειάζονται οι εργάτες. Και το αντίστροφο. Ολοι οι ενδιάμεσοι είναι μόνο παράσιτα.

Μία η πρόσθεση και μία η αφαίρεση.

Ενίσχυση στα μπλόκα. Μπλόκο στο σύνολο της πολιτικής των αστών.