Οι λύσεις για τους μικρομεσαίους αγρότες μπορούν να εξασφαλιστούν μόνο μέσα από την κλιμάκωση του αγώνα τους και με ανοιχτή ρήξη κόντρα στην πολιτική της ΕΕ, της ΚΑΠ και των ελληνικών κυβερνήσεων

Με το ξεκίνημα των αγροτικών κινητοποιήσεων στις 19 του μήνα, ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, πήγε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και ζήτησε: Ενα έκτακτο πρόγραμμα στήριξης του αγροτικού εισοδήματος με κοινοτικούς πόρους και ελαστικοποίηση των κανόνων της ΚΑΠ. Ισως στα μάτια κάποιων να φαντάζει καλό κάτι τέτοιο. Επί της ουσίας όμως αποδεικνύεται για άλλη μια φορά η πολιτική αποπροσανατολισμού, σε σχέση με την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και η πρακτική δημιουργίας ψευτοεντυπώσεων και καλλιέργειας ψεύτικων ελπίδων στους αγρότες που ακολουθεί επιμελώς ο ΣΥΝ. Με αυτό το «αίτημα» έστρωσε το χαλί στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων να δηλώσει μετά τη συνάντηση: «Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών μεταβαίνοντας στην ΕΕ θα ζητήσει αυτά που υπογράμμισε ο κ. Αλαβάνος, δηλαδή να υπάρξει μια χαλάρωση τέτοια ώστε στο πλαίσιο των δυνατοτήτων που έχει η ΕΕ να μπορέσουμε να στηρίξουμε τους αγρότες που πράγματι έχουν το πρόβλημα». Από αυτή τη δήλωση φαίνεται καθαρά, ποιος είναι τελικά ο ρόλος του ΣΥΝ...

Εν μέσω αγροτικών κινητοποιήσεων την περασμένη Κυριακή δημοσιεύτηκε στην «ΑΥΓΗ» άρθρο όπου ανάμεσα σε άλλα αναφέρεται ότι στις βασικές επιδιώξεις μιας νέας αγροτικής πολιτικής είναι οι: «Ριζοσπαστικές αλλαγές στην ΚΑΠ με βασικούς στόχους μια μεγάλη ανακατανομή των πόρων υπέρ του μικρομεσαίου αγρότη και αναδιάρθρωση της κοινοτικής παραγωγής. Να περάσουμε από τα πλεονασματικά προϊόντα στην παραγωγή προϊόντων που είναι ελλειμματικά και ποιοτικά, όπως είναι και τα ελληνικά προϊόντα». Με άλλα λόγια ο ΣΥΝ καλεί την αγροτιά να βελτιώσει την ΚΑΠ. Την έχει καλέσει επίσης να βελτιώσει και τον ΠΟΕ. Δηλαδή να βελτιώσουν σε όφελος των αγροτών και του λαού, την ταξική πολιτική υπέρ των πολυεθνικών! Εγκλωβισμός λοιπόν στη μέγκενη των πολυεθνικών, αρκεί να λασκάρει λίγο το σφίξιμο. Αυτό προτείνει ο ΣΥΝ.

Η ΕΕ, ό,τι κι αν λέει ο ΣΥΝ, έχει σαφή στόχο, να μειωθούν έως να καταργηθούν οι μικρομεσαίοι αγρότες, μειώνοντας τα κονδύλια για τη γεωργία και κατευθύνοντάς τα σε λίγους επιχειρηματίες μεγαλοαγρότες. Οχι στη μικρομεσαία αγροτιά. Ολοι γνωρίζουν -είτε το ομολογούν είτε όχι- πως η ΕΕ έχει ξεγράψει τους μικρομεσαίους αγρότες. Δεν την ενδιαφέρει η ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής σε όφελος των αγροτών και των λαϊκών στρωμάτων. Την ενδιαφέρει η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολυεθνικών και τα παζάρια του ΠΟΕ. Ο ΣΥΝ όμως προτιμά να σπέρνει αυταπάτες, επειδή δε θέλει να αντιπαλέψει την ωμή και θλιβερή πραγματικότητα. Γιατί, τι ανακατανομή πόρων υπέρ της μικρομεσαίας αγροτιάς θα κάνει η ΕΕ; Πόσες ανακατανομές πόρων υπέρ των αδύναμων έκανε μέχρι τώρα η ΕΕ; Και πόσες ανακατανομές θα κάνει στο μέλλον, υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών;... Το 2013 είναι κοντά και θα δείξει «τι εστί βερίκοκο». Αλλά ο ΣΥΝ δεν έχει πολιτική αντίστασης και ανατροπής, αλλά πολιτική βελτίωσης, δηλαδή συμβιβασμού. Μόνο που έτσι κερδίζουν τα μονοπώλια. Τέτοια πολιτική είναι απραγματοποίητη. Το έχει δείξει η πείρα. Ακόμη και οι βελτιώσεις ψίχουλα είναι για παράταση της «ψυχοραγίας ως το θάνατο».

Αλλο ένα ερώτημα που προκύπτει με βάση το σχετικό άρθρο της «ΑΥΓΗΣ» της περασμένης Κυριακής, είναι πώς θα περάσουμε από τα πλεονασματικά προϊόντα σε παραγωγή ποιοτικών και ελλειμματικών προϊόντων; Δηλαδή η ελαιοκαλλιέργεια και η παραγωγή λαδιού που είναι πλεονασματική, να εγκαταλειφθεί; Παράλληλα, η παραγωγή καλαμποκιού που έγινε πλέον ελλειμματική στην Ελλάδα, πώς θα ενισχυθεί, έτσι όπως έγιναν τα πράγματα λόγω της ΚΑΠ και του ΠΟΕ; Στο βαμβάκι, επίσης η παραγωγή είναι πλεονασματική, αλλά συρρικνώνεται διαρκώς, ενώ η παραγωγή στο σιτάρι είναι ελλειμματική, όταν κι αυτή ήταν κάποτε πλεονασματική. Αλλά φρόντισε η ΚΑΠ για τη συρρίκνωσή τους. Ομως σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η τιμή για τον παραγωγό έπεσε στο μισό, ανεξαρτήτου ποιότητας και ελλειμματικότητας. Και δεν είναι τα μόνα παραδείγματα.

Επίσης, το πρόβλημα δε λύνεται με αντιμονοπωλιακό έλεγχο στις πολυεθνικές και το εμποροβιομηχανικό κύκλωμα. Ούτε με έλεγχο των καρτέλ. Θέλει να πει ο ΣΥΝ ότι θα βάλει φρένο στις πολυεθνικές και στους ανελέητους νόμους του κέδρους;.. Κι όταν ο ΣΥΝ μιλάει για ανάπτυξη των συνεταιρισμών, πώς ακριβώς την εννοεί; Στο πλαίσιο των νόμων της ελεύθερης αγοράς και με όρους σαν κι αυτούς που μέχρι τώρα τίποτα δεν προσέφεραν στην αγροτιά; Αντίθετα καταρράκωσαν το συνεταιριστικό κίνημα. Και η στήριξη του μικρομεσαίου αγρότη με χαμηλότοκα δάνεια, όπως ακόμα διαλαλεί, σε τι θα βοηθήσει επί της ουσίας; Αν ο αγρότης δεν έχει τιμές και βιώσιμο εισόδημα, πώς θα ζήσει και πώς θα επιβιώσει στο αντιαγροτικό περιβάλλον φτώχειας και ξεκληρίσματος που έχει δημιουργήσει η ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική;

Η στάση του ΣΥΝ και στο αγροτικό πρόβλημα, φανερώνει ότι το μόνο που κάνει στην πράξη είναι να ρίχνει νερό στο μύλο της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των εκάστοτε κυβερνώντων. Ο αγώνας της αγροτιάς δεν πρέπει να γίνεται με μεσοβέζικα αιτήματα και λειψές διεκδικήσεις, όπως θέλει ο ΣΥΝ και οι όποιοι αγροτοσυνδικαλιστές του. Για τους αγρότες το πρόβλημα είναι η ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική, της ΕΕ, της νέας ΚΑΠ, του ΠΟΕ, που εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνώντες σε όφελος των πολυεθνικών και των εμποροβιομηχάνων. Για την αγροτιά δε μένει άλλος δρόμος από τη συνέχιση του αγώνα, για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων της, όπως προσδιορίζονται από την ΠΑΣΥ. Για την ανατροπή της ακολουθούμενης αντιλαϊκής - αντιαγροτικής πολιτικής και την καθιέρωση της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας και του παραγωγικού συνεταιρισμού, όπως προτείνει και παλεύει το ΚΚΕ.

To KKE, σε αντίθεση με τον ΣΥΝ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, καταψήφισε όλους τους κανονισμούς της νέας ΚΑΠ και προειδοποίησε έγκαιρα τους μικρομεσαίους αγρότες, τους εργάτες των γεωργικών βιομηχανιών και τους κατοίκους της υπαίθρου για τους στόχους που υπηρετούν και τις αρνητικές συνέπειες που θα προκαλέσουν. Αποκάλυψε το ρόλο των επιδοτήσεων και των ΚΠΣ σαν βασικών εργαλείων υλοποίησης του ΠΟΕ, της ΚΑΠ και των αναθεωρήσεών της. Οργάνωσε την πάλη των αγροτών, και τα μέλη του, στελέχη και οπαδοί του πρωτοστάτησαν στον αγώνα ενάντια στη νέα ΚΑΠ, τον ΠΟΕ, την ΕΕ αποκαλύπτοντας το μονοπωλιακό τους χαρακτήρα.

Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με το ΣΥΝ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, πιστεύει ότι η συρρίκνωση της αγροτικής οικονομίας, η διατροφική εξάρτηση του λαού μας, η οικονομική και κοινωνική ερήμωση της υπαίθρου δεν αποτελούν μονόδρομο για τη χώρα μας. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να αναστραφεί αυτή η κατάσταση, για να αναπτυχθεί η αγροτική οικονομία σε όφελος του λαού και των μικρομεσαίων αγροτών. Βασικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αποτελούν, η σύγκρουση και ανατροπή της ΚΑΠ, η ρήξη και η αποδέσμευση από την ΕΕ, η αλλαγή της πολιτικής εξουσίας στη χώρα μας.

Η πρόταση του ΚΚΕ για την αγροτική οικονομία αποτελεί οργανικό κομμάτι της γενικότερης πρότασης για τη λαϊκή οικονομία - λαϊκή εξουσία. Βασικά κριτήρια ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας για το ΚΚΕ αποτελούν η αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, η κάλυψη των σύγχρονων διατροφικών αναγκών του λαού με ασφαλή τρόφιμα, η στήριξη της μεταποιητικής βιομηχανίας, ο σεβασμός της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Βασικοί φορείς ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας θα είναι οι κοινωνικοποιημένες καθετοποιημένες μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις και οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί των μικρομεσαίων αγροτών, που θα λειτουργούν δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα της οικονομίας.

Οι φορείς αυτοί, στα πλαίσια της σχεδιοποιημένης ανάπτυξης της οικονομίας, μπορούν να αυξήσουν την παραγωγικότητα της αγροτικής οικονομίας και να μειώσουν δραστικά το κόστος παραγωγής επειδή μπορούν να εξουδετερώσουν τα μειονεκτήματα του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου που υπάρχουν σε σημαντικό βαθμό στη χώρα μας.

Με τις παραπάνω προϋποθέσεις μπορεί να αυξηθεί η αγροτική παραγωγή και να λυθεί το πρόβλημα της διατροφικής εξάρτησης του λαού. Καθοριστικό ρόλο στην ολόπλευρη παραγωγή των αγροτικών προϊόντων θα παίζει ο κρατικός τομέας ο οποίος θα σχεδιάζει ολόκληρη την αγροτική παραγωγή. Το ΚΚΕ τη δράση του για τη δημιουργία αυτών των προϋποθέσεων τη συνδέει με την προοπτική της μεγάλης λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, στο καθεστώς της οποίας και μόνο μπορούν να πραγματοποιηθούν όλα τα λαϊκά συμφέροντα και αυτά των φτωχών αγροτών.