Με μια προσεκτική ανάγνωση, όμως, θα λάβει την απάντηση ο όποιος ενδιαφερόμενος από τα ίδια τα δημοσιεύματα του αστικού Τύπου: Η «αγωνία» τους για τους συσχετισμούς στην ΠΟΣΔΕΠ είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη στάση που θα κρατήσουν οι πανεπιστημιακοί απέναντι στις αναδιαρθρώσεις, απέναντι στους νόμους που έχουν ήδη ξεκινήσει να εφαρμόζονται στα Ιδρύματα. Αυτή τους την «αγωνία», την είχαν εκφράσει τα εκδοτικά συγκροτήματα από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η συζήτηση για το νόμο - πλαίσιο (ο οποίος συμπύκνωνε και κορύφωνε τον κύκλο αναδιαρθρώσεων στην ανώτατη εκπαίδευση). Γι' αυτό, εξάλλου, είχαν αναγάγει τότε σε «1.000» τους πανεπιστημιακούς που υπέγραψαν υπέρ των αναδιαρθρώσεων, παρόλο που οι υπογραφές ποτέ δεν ξεπέρασαν τις 400. Για τον ίδιο λόγο, όταν η μεγάλη μάζα του ΔΕΠ στέκονταν από αρνητικά έως έντονα κριτικά απέναντι στο νόμο, τα συγκροτήματα του Τύπου αναζητούσαν και υπερπρόβαλλαν Ελληνες πανεπιστημιακούς του εξωτερικού που διαφήμιζαν τα επιτεύγματα και τη λειτουργία των σχεδόν «ιδιωτικοποιημένων» πια Ιδρυμάτων της αλλοδαπής.

Στο ίδιο πνεύμα, τώρα, τα συγκροτήματα του Τύπου στρέφουν το βλέμμα στις δυνάμεις που δρουν στην ΠΟΣΔΕΠ. Η άρχουσα τάξη επιδιώκει να «περπατήσει πιο γρήγορα» η εφαρμογή των νόμων, να επιταχυνθεί η αναδιάρθρωση των πανεπιστημίων σε Ιδρύματα που θα δουλεύουν στοχοπροσηλωμένα για την κερδοφορία και την ιδεολογική στήριξη του κεφαλαίου. Μπορεί μέσα στα Ιδρύματα να έχουν λόγο οι φοιτητές, καθώς και οι διάφορες κατηγορίες εργαζομένων, όμως η κρίσιμη μάζα που έχει καθοριστικό ρόλο για το αν θα παρθεί ή όχι μια απόφαση, για το αν θα εφαρμοστεί ή όχι ένας νόμος (ή κάποιες ρυθμίσεις ενός νόμου), είναι οι πανεπιστημιακοί. Γι' αυτό και η άρχουσα τάξη στρέφει με επιμονή το βλέμμα στους πανεπιστημιακούς και για να πετύχει το σκοπό της, την επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων, αξιοποιεί όλους τους μηχανισμούς της, όπως, για παράδειγμα, τα συγκροτήματα του Τύπου, τις διοικήσεις των Ιδρυμάτων και τμήμα του ΔΕΠ που, κοινωνικοταξικά, τα συμφέροντά του, του υπαγορεύουν τη στήριξη των αναδιαρθρώσεων και των επιδιώξεων του κεφαλαίου.

Ετσι, αυτό που στην πραγματικότητα κρίνεται σήμερα στα πανεπιστήμια, είναι η στάση που κρατά ο κάθε πανεπιστημιακός απέναντι στις αναδιαρθρώσεις, όχι μόνο «συνδικαλιστικά» στο σύλλογό του, αλλά κυρίως στον Τομέα του, στο Τμήμα του, στη Σύγκλητο, γενικότερα, δηλαδή, μέσα στα συλλογικά όργανα λειτουργίας των Ιδρυμάτων. Εκεί, μέσα στα συλλογικά όργανα των Ιδρυμάτων, διαμορφώνονται οι πραγματικοί συσχετισμοί και πρέπει να διαμορφώνονται οι όροι σύγκρουσης με τις αναδιαρθρώσεις.

Ας αναλογιστούμε για παράδειγμα: Η ΠΟΣΔΕΠ ως Ομοσπονδία έχει πάρει θέση ενάντια στο νόμο της «αξιολόγησης», έχει δηλώσει ότι οι πανεπιστημιακοί δε θα την εφαρμόσουν. Ομως, η αξιολόγηση εφαρμόζεται ήδη στο 28% των Τμημάτων των πανεπιστημίων. Ποιοι την αποφάσισαν και ποιοι την εφαρμόζουν, αν όχι τα μέλη ΔΕΠ των Τμημάτων αυτών; Αυτό δε σημαίνει ότι είναι απαξιωμένη η Ομοσπονδία ως συνδικαλιστική έκφραση των πανεπιστημιακών. Σημαίνει, όμως, ότι η κοινωνικοοικονομική διαστρωμάτωση στον κλάδο είναι έντονη και δεν μπορεί να παραβλέπεται.

Να, γιατί αποτελεί μνημείο οπορτουνισμού η επίκληση από πλευράς του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ των αποφάσεων των συγκλήτων και των πρυτανικών αρχών για το νόμο - πλαίσιο, προκειμένου να «πείσει» την κυβέρνηση να τον «παγώσει». Γιατί αυτά τα όργανα, ακόμα κι αν εντοπίζουν κάποιες δυσλειτουργίες στο νόμο, δεν εκφράζουν καμιά διάθεση συνολικής σύγκρουσης με τις αναδιαρθρώσεις, αντίθετα, έχουν ξεκινήσει να τις εφαρμόζουν. Να, γιατί αποτελεί πολιτική μυωπία η διαπίστωση της «Συσπείρωσης» (της επίσημης παράταξης της ΣΥΝ στους πανεπιστημιακούς) ότι «δυστυχώς, η μεγάλη σύγκρουση για τις προοπτικές της ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας πέρασε και στις τάξεις των συναδέλφων μας» (από κείμενο της «Συσπείρωσης» Παντείου, δημοσιευμένο στην περιοδική έκδοση της «Αυγής» «Παιδεία και κοινωνία», 22/2/2009)... Λες και ήταν ποτέ ομόφωνα ταγμένοι οι πανεπιστημιακοί ενάντια στις αναδιαρθρώσεις, λες και ήταν ποτέ σύσσωμοι διατεθειμένοι να συγκρουστούν με αυτές! Πάντα υπήρχε διαπάλη και πάντα θα υπάρχει για το χαρακτήρα και τον προσανατολισμό της ανώτατης εκπαίδευσης και μέσα στον κλάδο των πανεπιστημιακών, όπως και σε όλη την κοινωνία.

Και όταν η ίδια παράταξη, στο ίδιο κείμενο, σημειώνει την προθυμία της να κάτσει στο τραπέζι του διαλόγου με την κυβέρνηση υπό κάποιες προϋποθέσεις, λέγοντας: «Ξέρουμε ποιος δημιουργεί τα προβλήματα, είμαστε από την πλευρά της ακαδημαϊκής κοινότητας και αντιπροσωπεύουμε τη λύση τους»... αφήνει αόριστα στην «ακαδημαϊκή κοινότητα» το δίκιο, αφού οι συσχετισμοί στο σύνολο της «ακαδημαϊκής κοινότητας» είναι, αν μη τι άλλο, αμφιλεγόμενοι (αν όχι καθαρά αρνητικοί). Ετσι, ανοίγει η πόρτα για μερική ή σταδιακή εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων, αφού ένα μεγάλο μέρος της ...«ακαδημαϊκής κοινότητας» είναι φύσει και θέσει υπέρ των αναδιαρθρώσεων.

Με αυτές τις δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, είναι φανερό ότι η άρχουσα τάξη βολεύεται μια χαρά, αφού όχι μόνο διάθεση σύγκρουσης δεν έχουν, αλλά εκφράζουν καθαρά τη διάθεση συμβιβασμού τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η «αυτοκριτική» που κάνουν μπροστά στο συνέδριο είναι - λίγο πολύ - ένα «συγνώμη», να, κάποιες φορές το ...παρατράβηξαν με τις δήθεν αγωνιστικές κορόνες και ξεπέρασαν τις «δυνάμεις του κλάδου».

Γι' αυτό και ο πραγματικός στόχος των δημοσιευμάτων, που εμφανίστηκαν τις προηγούμενες μέρες για το Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ, δεν ήταν να χτυπήσουν τη «Συσπείρωση» ή να υπαγορέψουν την αλλαγή συσχετισμών στην ΠΟΣΔΕΠ. Ο πραγματικός στόχος τους ήταν να υποδείξουν στους πανεπιστημιακούς το δρόμο της υποταγής στις αναδιαρθρώσεις, για τις οποίες το κεφάλαιο θέλει επιτάχυνση στην εφαρμογή τους. Παραδέχονταν, εξάλλου, ακόμα και τα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για «ανατροπή» των συσχετισμών, ότι οι δυνάμεις που «κερδίζουν έδαφος» από τη «Συσπείρωση» ανήκουν επίσης στην επιρροή του ΣΥΝ (σε κάποιες περιπτώσεις σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ). Τι είδους αλλαγή συσχετισμών είναι αυτή, που αλλάζει ο Μανωλιός βάζοντας τα ίδια ρούχα αλλιώς..;

Πραγματικό βήμα στην αλλαγή των συσχετισμών θα γινόταν μόνο αν ενισχύονταν οι δυνάμεις εκείνες, που έχουν πραγματικά διάθεση σύγκρουσης με τις αναδιαρθρώσεις και δεν υποτάσσονται κάτω από τη λογική «είναι νόμοι του κράτους, δεν μπορούμε να μην τους εφαρμόζουμε»! Το ΚΚΕ, με τις δυνάμεις του στους πανεπιστημιακούς και την παράταξη που στηρίζει, τη ΔΗΠΑΚ, καλεί σε μια τέτοια σύγκρουση, απευθυνόμενο σε εκείνο το Τμήμα του ΔΕΠ που έχει να χάσει πολλά από τις αναδιαρθρώσεις στη δουλειά του και την επιστήμη του, κι όχι στο Τμήμα του ΔΕΠ που ανήκει ήδη στην αστική τάξη ή επιδιώκει να ανελιχθεί στην «επιχειρηματική» πανεπιστημιακή ιεραρχία.

Και προκειμένου να περιορίσουν και να χτυπήσουν την προοπτική ενίσχυσης των δυνάμεων του ΚΚΕ και της ΔΗΠΑΚ στους πανεπιστημιακούς, τα προαναφερόμενα στοχευμένα δημοσιεύματα προσπαθούν να εμφανίσουν τις δυνάμεις του ΚΚΕ ως συνεργαζόμενες με αυτές του ΣΥΝ στην ΠΟΣΔΕΠ. Είπαμε, στόχος τους είναι το προχώρημα των αναδιαρθρώσεων, γι' αυτό και όποια πραγματικά αντίθετη φωνή υπάρχει, είτε διαστρεβλώνεται και συκοφαντείται, είτε αποσιωπάται.