(Του συνεργάτη μας ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ).--

ΑΝΝΑ ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΥ - ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΨΕΛΤΟΥΡΑΣ

«Το τραγούδι της Γης»

από τον «Λώτινο Ηλιο»

στο θέατρο «CORONET»

Ενας ύμνος στο περιβάλλον και συνάμα ένας αγωνιστικός παιάνας για να αφυπνιστούμε και έτσι να πάρουμε όλοι στα χέρια μας την υπόθεση της σωτηρίας του πλανήτη μας και της ζωής μας από την οικολογική ρύπανση. Επίσης, μια ενημέρωση - διά της τέχνης και της θεατρικής οδού - για την ανακύκλωση.

Στο δικαστήριο για την καταδίκη των ανθρώπων, που προκαλούν τη ρύπανση στη Γη και την οικολογική της καταστροφή, συμμετέχουν ως μάρτυρες κατηγορίας: Ο αέρας, η θάλασσα, η βροχή και η βροχούλα, ο εκπρόσωπος των ζώων προς εξαφάνιση, το δάσος.

Συμβολικά ζητούνται ευθύνες από ένα παιδί, το μέλλον δηλαδή της ανθρωπότητας, αν και θα έπρεπε να υπογραμμιστεί, ώστε να το συνειδητοποιήσουν όλα τα παιδιά-θεατές της παράστασης, ότι το πρόβλημα της ρύπανσης, κατά κύριο λόγο, δημιουργείται από τις αντικοινωνικές πρακτικές του κοινωνικοοικονομικού συστήματος, που κυριαρχεί παγκοσμίως - και στη χώρα μας - που εξυπηρετούν τα καπιταλιστικά συμφέροντα που καταλήγουν σε βάρος των απλών ανθρώπων. Επισημαίνεται, επίσης, η αναγκαιότητα όλων των υλικών της φύσης για όλα τα είδη των ζώων και των φυτών. Υπογραμμίζεται ότι όλα τα υλικά στη φύση είναι ανακυκλώσιμα. Τίθενται προβληματισμοί για την τρύπα του όζοντος, τις πυρκαγιές στα δάση, την ατμοσφαιρική ρύπανση. Δίνονται πρακτικά παραδείγματα για την ανακύκλωση υλικών, που θεωρούνται σκουπίδια. Ετσι, ο Ανακυκλωτής μεταμορφώνει, κυριολεκτικά «άχρηστα», πεταμένα στο δάσος κουτιά, σωλήνες και σακούλες σε κρουστά και πνευστά μουσικά όργανα, μαράκες, ακαζού, κ.ά. Τονίζει ότι: «Με ανακύκλωση και φαντασία θα βοηθήσουμε τη Γη ν' ανασάνει» και το παιδί συμπεραίνει, μετά από ένα οικολογικό τραγούδι, ότι: «Προστατεύοντας τη Φύση προστατεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό». Τελικά πείθεται ότι τα μεγαλύτερα όπλα που έχουμε οι άνθρωποι, για να σώσουμε το περιβάλλον μας, είναι η Αγάπη και η Γνώση και ότι πρέπει ν' αγωνιστούμε για να εξαφανίσουμε το Δράκο της Αδιαφορίας και να ελευθερώσουμε το δικό μας «Τραγούδι της Γης».

Μέσα από το υπέροχο και λειτουργικό σκηνικό που εμπνεύστηκαν οι Μαρία Πάνου και Απολλωνία Θεοχάρις, με την αισθητική βοήθεια των κοστουμιών της Κατερίνας Θεοφανοπούλου και της Κατερίνας Πασσά, τις μελωδικές νότες των Χρήστου Σταματίου και Στάθη Σκουρόπουλου, τις επιβλητικές και υποβλητικές/εντυπωσιακές μάσκες των Απολ. Θεοχάριτος, Κατερ. Θεοφανοπούλου και Ρωξάνης Γαρεφαλλάκη, η σκηνοθεσία της Αννας Παπαμάρκου είχε θετικό αποτέλεσμα, αφού οι οδηγίες της βρήκαν ανταπόκριση και δικαίωσαν τις προσπάθειές της, αφού και οι ρόλοι αποδόθηκαν με ενθουσιασμό και υποκριτική δεινότητα από τους ηθοποιούς Μελίνα Ιορδανίδου, Μαρία Δαβίλλα, Αννα Παπαμάρκου και Χριστίνα Παπαβασιλείου. Τα ηχητικά και οπτικά εφέ (και οι σκιές), καθώς και οι διάφοροι φωτισμοί πραγματώθηκαν με καλλιτεχνική ευθύνη του Λεωνίδα Ψέλτουρα.

Τα κείμενα και τους στίχους έγραψαν οι Αννα Παπαμάρκου και Λεων. Ψέλτουρας και υποψιάζομαι ότι έχουν ικανότητες, ακόμη και για μεγαλύτερες επιδόσεις.

Αξιόλογα είναι και τα ενημερωτικά - εκπαιδευτικά έντυπα που μοιράζουν στους θεατές της παράστασης: «Ανθρώπινες αξίες» (32 σελ.) με πνευματικά οικολογικά παιχνίδια, το έντυπο για τους δασκάλους «Σας ευχαριστούμε...» (4 σελ.) και το βοήθημα για το σχεδιασμό μαθήματος πάνω στο παραμύθι «Το τραγούδι της Γης» (13 σελ.) με χρήσιμες πληροφορίες για το περιβάλλον.

Το εν λόγω ανέκδοτο θεατρικό κείμενο έχει εκδοθεί μόνο σε πρόζα, με CD, από τις εκδόσεις «Λώτινος Ηλιος».

ΑΛΕΞΙΑ ΑΛΕΞΙΟΥ

«Ανακύκλωσε ζωή»

στο «ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ»

Η κουκλοπαίχτρια Αλεξία Αλεξίου, σε συνεργασία με την Φανή Αδαμίδου, επιδίδεται με αρκετά επιτυχή τρόπο στην καλλιτεχνική απόδοση διαφόρων μορφών τέχνης, όπως η παντομίμα, το αντικείμενο-θέατρο και το σωματικό θέατρο. Παρακινδυνευμένο εγχείρημα, αφού το κάθε είδος είναι αυτόνομο και όταν επιχειρείται η συνύπαρξη/σύνθεσή του με κάποιο άλλο απαιτείται υψηλή τεχνική για να «δέσει» αισθητικά. Χωρίς να παραβλέπουμε τη ρήση «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο», οι δυο ηθοποιοί κατάφεραν να συνταιριάσουν διάφορες τεχνικές και ν' αποδώσουν αισθητικά, ως ένα βαθμό, το οικολογικό μήνυμα της παράστασης. Βέβαια, ο θεατής αναρωτιέται γιατί απουσιάζει εντελώς ο λόγος από τα δρώμενα. Ο λόγος, έστω λιτός και περιεκτικός, θα μπορούσε να υπάρχει εμβόλιμα. Θα είχε την αξία του. Πάντοτε ο λόγος στο θέατρο, και μάλιστα για παιδιά, έχει τη σημασία του.

Η ιδέα, «το σενάριο» και η σκηνοθεσία είναι δουλειά της Αλεξίας Αλεξίου, η οποία έχει ευφάνταστες ιδέες και νέες δημιουργικές τάσεις, που στηρίζονται στην πρωτοπορία στο χώρο και σε μεταμοντέρνες αντιλήψεις. Την ευθύνη για την ευρηματικότητα και την κατασκευή των σκηνικών και των κουκλών έχει ο Στάθης Μαρκόπουλος, για τους φωτισμούς η Μελίνα Μάσχα, για την κινησιολογική και σκηνοθετική επιμέλεια ο Αντώνης Κουτρουμπής και για την ποικίλη ξένη μουσική ο Μηνάς Εμμανουήλ (και λίγη ελληνική, καλό θα ήταν ν' ακούγεται).

Οι σκιές που αναφύονται, κατά την εξέλιξη του μύθου, είναι υποτονικές, λόγω ανεπαρκούς φωτισμού, ενώ είναι αξιόλογα αρκετά σημεία του έργου, όπου τα παιδιά αντιλαμβάνονται τη σημασία της ανακύκλωσης των σκουπιδιών. Βέβαια, δεν αναδεικνύεται, όπως θα 'πρεπε, η σύγχρονη οικολογική αντίληψη περί ανακύκλωσης: Μείωση της κατανάλωσης, επαναχρησιμοποίηση «άχρηστων» αντικειμένων και, τέλος, ανακύκλωση στα ειδικά εργοστάσια. Το θέμα της ανακύκλωσης αναδεικνύεται, πολύ πετυχημένα, με λυρική διάθεση, δημιουργώντας συναισθηματική φόρτιση, και με την αγάπη δύο χαρτόδετων (πρωταγωνιστών της παράστασης), που η άγνοια των ανθρώπων τους χωρίζει προσωρινά, αλλά η ζωή τα φέρνει έτσι που ξανασυναντιούνται αργότερα.

ΑΛΕΚΑ ΤΣΙΤΣΙΠΑ

«Το όνειρο της Σκουπιδένιας... Ανακύκλωση»

από την Παιδική Σκηνή «ΣΧΕΔΙΑ»

στο θέατρο «ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ»

Μια φιλόδοξη παράσταση με οικολογικά μηνύματα για τη διαχείριση και επεξεργασία των σκουπιδιών, την εξοικονόμηση ενέργειας και την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας μας, δίνεται από τη «ΣΧΕΔΙΑ». Τα παιδιά κατανοούν τη μετατροπή πολλών σκουπιδιών σε άλλα παρόμοια αντικείμενα, δηλαδή τη χρησιμότητα και αναγκαιότητα ανακύκλωσης, τη μείωση της ρύπανσης και της μόλυνσης του περιβάλλοντος, την εξασφάλιση της υγείας μας.

Πρωταγωνιστές και δραματικοί ήρωες είναι οι: Σκουπιδένια, Μάγισσα Σώσε Περιβάλλον, Σκύλος, Γάτα Νιαμούρ, Γάτα Νιουμούρ, Σάχλα, Μάρα, Σκουπιδοφάντασμα, Σκουλήκι, Αστυνόμος, κ.ά. Η πλοκή του έργου είναι συναρπαστική και η ευρηματικότητα στη σκηνοθεσία και στα κοστούμια ενδιαφέρουσα.

Η Αλέκα Τσιτσιπά, η οποία υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία, παρουσιάζει αρκετά θετικά στοιχεία, με προοπτική βελτίωσης. Οι στίχοι των τραγουδιών της είναι αξιοπρόσεκτοι. Τα κοστούμια που επιμελήθηκε η ίδια είναι από τα πιο θετικά στοιχεία της παράστασης, κατασκευασμένα με ευφάνταστο τρόπο, αποδίδουν χαρακτηριστικά τους ρόλους. Τη σκηνογραφία υπογράφουν οι Αλέκα Τσιτσιπά και Κλεοπάτρα Κουράκλη και την ωραία μουσική ο Θανάσης Νικόπουλος (γνώμη μου είναι να ελαττωθεί η έντασή της).

Μια παράσταση με πολλούς ρόλους, που ενσαρκώνουν εφτά ηθοποιοί, που δεν ικανοποίησε τους θεατές, στο βαθμό που άξιζε το κείμενο και οι ταλαντούχοι, ως ένα βαθμό, ηθοποιοί. Κάτι έφταιγε: Ο σωρός των πολλών σκουπιδιών, φύρδην μίγδην πεταμένων και ανακατωμένων, προφανώς, για να αποτυπώσουν ρεαλιστικά στο θέατρο τους πραγματικούς σκουπιδότοπους, δημιουργεί έναν «αισθητικό εκνευρισμό...». Οι τσιριχτές φωνές και οι κακώς αποδοσμένες με ξενόγλωσσο χαρακτήρα φράσεις ορισμένων ηθοποιών, καθώς και η κακή ορθοφωνία κάποιων άλλων, η υπερβολική κινητικότητά τους και το αλλεπάλληλο τρέξιμο από και προς τους διαδρόμους, δημιουργούν απόσπαση τελικά της προσοχής των παιδιών, που θέλουν ηρεμία για να κατανοήσουν το δραματικό λόγο, ισορροπία, δηλαδή, μεταξύ κινησιολογίας και λόγου. Το χιούμορ, γενικά, δεν αρέσει όταν είναι «τραβηγμένο από τα μαλλιά». Η συμμετοχή των παιδιών στα θεατρικά δρώμενα θέλει φειδώ, οι διαδραστικές πρακτικές χρειάζονται μέτρο, αλλιώς κινδυνεύει... η παράσταση να «τιναχτεί στον αέρα».

Οι υπάρχοντες επί σκηνής 4 κάδοι για ανακυκλώσιμα υλικά έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να αξιοποιηθούν κατάλληλα: Στον καθένα να ρίχνονται από τους ηθοποιούς διαφορετικά υλικά, ώστε αυτό ν' αποτελέσει και κοινωνική πρόταση στους ιθύνοντες (σε άλλες χώρες έχουν υλοποιήσει τέτοιου είδους πρακτικές), αλλά και οι θεατές ν' αντιληφθούν τη χρησιμότητα ενός τέτοιου διαχωρισμού σκουπιδιών για μια πιο αποδοτική ανακύκλωση.

Τέλος, τους ρόλους αποδίδουν οι: Λίλα Σταμπούλογλου, Αλέκα Τσιτσιπά, Κατερίνα Ιοράνη, Πένη Φωτιάδου, Αλέξης Μεϊμάρης και Βάσια Δρίτσα.