«Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Αυτό ακριβώς κάνει ο καπιταλισμός δικαιώνοντας την παροιμία.

Στην τεράστια κρίση που βρίσκεται σήμερα προσπαθεί να βρει τον τρόπο να διαβρώσει τις συνειδήσεις προσπαθώντας να πείσει ότι είναι το καλύτερο σύστημα, σείοντας όχι μόνο το φόβητρο του μαύρου φασισμού αλλά και της "Κόκκινης λαίλαπας".

Προσπαθεί δηλαδή να πει στους απλούς ανθρώπους ότι στον κομμουνισμό θα ζουν χειρότερα από αυτήν την κουτσουρεμένη αστική δημοκρατία που βιώνει καθημερινά ο κόσμος στο πετσί του. Η εύκολη λύση για να αποφύγει την κοινωνική κριτική και την ταξική πάλη εναντίον του, νομίζει ότι είναι να στρέψει την προσοχή εκεί που θέλει.

Ποιος όμως λογικός άνθρωπος σήμερα μπορεί να εξομοιώσει τις εκατόμβες των εκτελεσμένων και σκοτωμένων στα πεδία των μαχών από το φασισμό του Χίτλερ, με τους 20.000.000 ανιδιοτελώς σκοτωμένους Σοβιετικούς στρατιώτες που πολέμησαν όχι μόνο για τα ιδανικά της ελευθερίας της χώρας τους αλλά και των χωρών της Ευρώπης και έδωσαν τη ζωή τους για λογαριασμό τους αφήνοντας πίσω μια έρημη χώρα από νέους ανθρώπους, γονείς μικρών παιδιών, συζύγους και γιους, αλλά και στέρησαν την πατρίδα τους από το πλούσιο εργατικό δυναμικό της.

Σήμερα οι πολίτες μετά από τόσα που μας δίδαξε η Ιστορία, μπορούν να καταλάβουν αυτή τη διαφορά πολύ καλά και ας κλείνουν τα μάτια τους σ' αυτά οι δυνάμεις της αντίδρασης, που τα έκλειναν και την εποχή που ανέβαινε στην εξουσία ο Χίτλερ κι όταν έριχναν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, χωρίς να υπολογίσουν τους χιλιάδες αθώους νεκρούς.

Γιατί γι' αυτούς στην πραγματικότητα ο φασισμός δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ο σοσιαλισμός. Απ' αυτόν θα χάσουν την κυριαρχία τους κι αυτόν στην ουσία πολεμούν. Δεν θα τους περάσει!».