Με τα σκάνδαλα ως κυρίαρχο ζήτημα επιλέγουν να πορευτούν ως τις ευρωεκλογές κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ, επιχειρώντας να «εξοστρακίσουν» από την προεκλογική αντιπαράθεση και άρα από την κρίση του λαού την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν.

Οι μέχρι τώρα κινήσεις, αλλά και τα χρονοδιαγράμματα διερεύνησης των σκανδάλων, προδικάζουν ότι η σκανδαλολογία θα αποτελέσει το βασικό - και βολικό - πεδίο αναμέτρησης μεταξύ των δύο μονομάχων.

Ασφαλώς δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αίφνης βγήκαν στην επιφάνεια σχεδόν όλα τα γνωστά σκάνδαλα των τελευταίων χρόνων: Από τις άγονες γραμμές (υπόθεση Παυλίδη) μέχρι τις μίζες της «Ζήμενς» σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και την προμήθεια του χαφιεδο-συστήματος C4I. Παράλληλα τρέχει η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης του Βατοπεδίου, των ομολόγων και με το ΠΑΣΟΚ να «υπενθυμίζει» διαρκώς τον κίνδυνο παραγραφής τους...

Ο κουρνιαχτός της σκανδαλολογίας θα πλανάται τουλάχιστον μέχρι τις παραμονές των ευρωεκλογών, καθώς ήδη έχουν καθοριστεί ορισμένες ημερομηνίες - σταθμοί που εγγυώνται τη διαρκή τροφοδότησή του. Την επόμενη Δευτέρα, 27 του μήνα, για παράδειγμα, αναμένονται τα πορίσματα της Προανακριτικής για την υπόθεση Παυλίδη, την επόμενη μέρα θα γίνει η ψηφοφορία στη Βουλή για την παραπομπή ή αθώωση του πρώην υπουργού Αιγαίου, ενώ την Τετάρτη στις 29 Απρίλη η Βουλή θα αποφασίσει για την τύχη της δεύτερης δικογραφίας σε βάρος του Α. Παυλίδη. Επίσης στις 12 Μάη θα ξεκινήσουν οι καταθέσεις των κατηγορουμένων για την υπόθεση «Ζήμενς». Ας σημειωθεί ότι στις 8 Μάη λήγει η συνταγματική προθεσμία για την περίπτωση που η κυβέρνηση θα επέλεγε να προκηρύξει βουλευτικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές στις 7 Ιούνη...

Η «άγρια» πόλωση πάνω στο έδαφος της σκανδαλολογίας βολεύει πολλαπλά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πολύ περισσότερο που γνωρίζουν ότι το πεδίο είναι μάλλον ελεγχόμενο και η έκβαση της «διερεύνησης» των σκανδάλων προδιαγεγραμμένη: Συμψηφισμός και κουκούλωμα. Επιλέγουν συνειδητά, λοιπόν, τη σκανδαλολογία ως βασικό πεδίο της μεταξύ τους προεκλογικής κόντρας, ακριβώς για να θέσουν στο απυρόβλητο την αντιλαϊκή πολιτική τους. Δεν τους συμφέρει καθόλου να πάει ο λαός στις κάλπες έχοντας ως κριτήριο την πολιτική που σαρώνει τα εργασιακά δικαιώματα, μειώνει τους μισθούς και τις συντάξεις, ενθαρρύνει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και διαλύει τα ασφαλιστικά ταμεία, φορτώνει διαρκώς με έμμεσους φόρους τα λαϊκά νοικοκυριά, ιδιωτικοποιεί την Παιδεία, την Υγεία, ξεπουλάει τα λιμάνια, τα δάση, τις ακτές κ.ο.κ., ενώ ενισχύει ταυτόχρονα τους μηχανισμούς παρακολούθησης και καταστολής, καθιστώντας «κενό γράμμα» τα ατομικά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες. Δε βολεύει να γίνει κουβέντα για την ΕΕ - φύλακα της κερδοφορίας και της εξουσίας των μονοπωλίων, για τους πυλώνες του ευρωοικοδομήματος, δηλαδή το Σύμφωνο Σταθερότητας, τη Στρατηγική της Λισαβόνας, το «ευρωσύνταγμα», ακριβώς γιατί σε μια τέτοια αντιπαράθεση πέφτουν πιο εύκολα οι μάσκες και αποκαλύπτεται η κοινή στρατηγική των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Αντίθετα, η σκανδαλολογία είναι βολική για εγκλωβιστεί ή εκτονωθεί με ανώδυνο τρόπο η λαϊκή αγανάκτηση και να αποφευχθεί η σκληρή τιμωρία των κομμάτων που στηρίζουν την πολιτική του ευρωμονόδρομου. Κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ, που δεν παραλείπουν βέβαια να κραυγάζουν διαρκώς ότι είναι υπέρ της κάθαρσης, κρύβουν συστηματικά ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η πολιτική τους, που εγγυάται την εκμετάλλευση και καταλήστευση του εργαζόμενου λαού.

Ασφαλώς θα υπάρξει και αντιπαράθεση με αφορμή την οικονομική κρίση, αλλά αυτή θα γίνει με τους όρους του δικομματισμού, δηλαδή με την υπεράσπιση του ευρωμονόδρομου και τον περιορισμό της συζήτησης στο ποιος είναι πιο αποτελεσματικός και ικανός διαχειριστής για την έξοδο από την κρίση. Τα προκλητικά ψευτοδιλήμματα έχουν ήδη τεθεί: Ποιος από τους δύο είναι πιο φερέγγυος, πιο αξιόπιστος, πιο τολμηρός, εννοείται για να υλοποιήσει την αντιδραστική πολιτική «εξόδου» από την κρίση. Στο ίδιο πνεύμα προβάλλονται, ανύπαρκτοι, δρόμοι ενώπιον του λαού, όπως αυτός της ανευθυνότητας ή του λαϊκισμού, ακριβώς για να μη φανούν καθαρά οι πραγματικοί δρόμοι: Ο ευρωμονόδρομος και ο δρόμος της συγκρότησης μιας μεγάλης λαϊκής συμμαχίας με ορίζοντα τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό.

Πρόγευση για τον τρόπο που θα τεθούν τα «διλήμματα» προεκλογικά με αφορμή την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης έχουν δώσει οι δύο μονομάχοι. Ο Κ. Καραμανλής στην τελευταία περιοδεία του στην Πέλλα κατηγόρησε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι χαϊδεύει αυτιά επειδή «στις υποτιθέμενες προτάσεις του δεν περιλαμβάνει καμιά δυσάρεστη απόφαση για την αντιμετώπιση της μεγάλης αυτής κρίσης». Σε αντίθεση η κυβέρνηση, όπως είπε, κινείται με υπευθυνότητα και προχωρά στις «δύσκολες αλλά αναγκαίες αποφάσεις». Η αλήθεια βέβαια είναι ότι στο κοινό σχέδιο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για την έξοδο από την κρίση δεν υπάρχει ούτε μία δυσάρεστη απόφαση για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και το κεφάλαιο. Ολες οι «δυσάρεστες» αποφάσεις αφορούν τους εργαζόμενους που φορτώνονται εξ ολοκλήρου τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης. Ακριβώς αυτό θέλουν να αποκρύψουν μπροστά στις κάλπες και η σκανδαλολογία εξυπηρετεί για να πετύχουν το στόχο τους.

Επιπλέον, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου θέλουν να κρύψουν ότι η κρίση αξιοποιείται για να περάσουν πιο εύκολα νέα αντιλαϊκά μέτρα που προετοιμάζουν εδώ και χρόνια και τώρα θεωρούν ότι βρήκαν την «ευκαιρία». Μέτρα που υπάρχουν καιρό τώρα στις «βίβλους», τις οδηγίες, τις συνθήκες και τις αποφάσεις των συνόδων κορυφής της ΕΕ και βέβαια φέρουν φαρδιά - πλατιά την υπογραφή των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ενώ έχουν την ένθερμη υποστήριξη του ΛΑ.Ο.Σ. και την «καμουφλαρισμένη» συμπαράσταση του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ.

Από τις κάλπες, λοιπόν, είτε διπλές είτε ευρωκάλπες, χρειάζεται να ακουστεί δυνατό όσο ποτέ το χαστούκι κατά των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και του ευρωσυμβιβασμού. Να τους κοπεί ο βήχας, να μπει φρένο στη νέα αντιλαϊκή επίθεση και ταυτόχρονα να δημιουργηθούν καλύτεροι όροι και προϋποθέσεις για την ταξική συσπείρωση και αντεπίθεση. Με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ οι ευρωεκλογές μπορούν να αποτελέσουν σταθμό σε αυτή την κατεύθυνση.