Σε μια τέτοια βάση, στη λογική του «Ιδιώνυμου», το οποίο ποινικοποιούσε τις «ανατρεπτικές ιδέες», ο αρθρογράφος επιχειρεί με χοντροκομμένο τρόπο να τοποθετήσει το κάλεσμα του ΚΚΕ για ανυπακοή και απειθαρχία. Βέβαια, οι ισχυρισμοί αυτοί του καθηγητή ανατρέπονται από την ίδια την ιστορία, τίποτα απ' ό,τι έχουν πετύχει μέχρι σήμερα οι λαοί δεν επιτεύχθηκε χωρίς ανυπακοή και απειθαρχία. Οσο για το ΚΚΕ και την πολιτική του, πάντα πάλευε και παλεύει για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων που παράγουν όλο τον πλούτο και που αντικειμενικά είναι η πλειοψηφία και προς τα εκεί απευθύνει το κάλεσμα για απειθαρχία και ανυπακοή και καλεί το λαό να ανατρέψει το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα και όχι στους στρατευμένους υπηρέτες της πλουτοκρατίας. Ομως αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα για τον κύριο καθηγητή, αφού δεν εξυπηρετούν τους σκοπούς του και τους στόχους της επιχείρησης στην οποία έχει στρατευτεί. Τον ενοχλεί ότι «το ΚΚΕ παραπονιέται για αντικομμουνισμό την ίδια στιγμή που το ίδιο περήφανα αυτοπροσδιορίζεται ως αντιιμπεριαλιστικό, αντινεοφιλελεύθερο, αντιευρωπαϊκό, αντιδεξιό ή αντιπασοκικό». Ολ' αυτά τον ενοχλούν, όπως και την εφημερίδα του «συγκροτήματος». Τι να κάνουμε, μιλάνε από την αντίπερα όχθη, αυτήν της πλουτοκρατίας και της εξουσίας της αστικής τάξης. Εμείς θα επιμείνουμε...