Τους 1.300 φτάνουν οι εργάτες στον κλάδο των Κατασκευών που κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους σε εργατικά «ατυχήματα» που γίνονται σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση (στοιχεία από την τριμηνιαία έκδοση «Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας» του ΕΛΙΝΥΑΕ). Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί σε 13 άτομα ανά 100.000 και είναι μεγαλύτερος από το διπλάσιο του μέσου όρου των άλλων τομέων.

Στην Ελλάδα, μόνο τη δεκαετία 1997 - 2007, τα επίσημα στοιχεία κατέγραψαν στις Κατασκευές 555 θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα». Ενώ για το 2009, το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) καταγράφει 26 νεκρούς εργάτες εκ των οποίων οι 15 ήταν οικοδόμοι.

Τα παραπάνω στοιχεία είναι ενδεικτικά μόνο των απειλών που αντιμετωπίζει καθημερινά η υγεία των οικοδόμων, ως αποτέλεσμα της πολιτικής που κάνει τα πάντα για να ενισχυθεί η «ανταγωνιστικότητα» και η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Οι νεκροί και οι σακατεμένοι του κλάδου είναι πολύ περισσότεροι, αν αναλογιστεί κανείς ότι σχεδόν το 50% των απασχολούμενων στις Κατασκευές είναι μετανάστες και από αυτούς ένα μεγάλο κομμάτι δουλεύει εντελώς ανασφάλιστο και αδήλωτο, με αποτέλεσμα πολλά εργατικά «ατυχήματα» να μην καταγράφονται πουθενά.

Ολα τα παραπάνω στοιχεία ενισχύουν την αναγκαιότητα στις 14 του Μάη να νεκρώσουν γιαπιά και εργοτάξια. Να συμμετέχουν μαζικά οι οικοδόμοι, Ελληνες και μετανάστες, στην πανελλαδική, πανοικοδομική απεργία του κλάδου και στις απεργιακές συγκεντρώσεις της Ομοσπονδίας και των κατά τόπους Συνδικάτων, με κεντρική αυτή της Αθήνας, στις 9.30 π.μ., στην πλατεία Κάνιγγος.

Σε ό,τι αφορά την υγιεινή και ασφάλεια, στις περισσότερες των περιπτώσεων η εργοδοσία δεν τηρεί ούτε τα στοιχειώδη μέτρα (π.χ. σε αρκετά εργοτάξια οι εργασίες συνεχίζονται ακόμα και σε συνθήκες καύσωνα και σταματούν μόνο μετά από παρέμβαση της Ομοσπονδίας και των συνδικάτων του κλάδου), ενώ την επιθετικότητά της ενισχύει η πολιτική που στηρίζουν οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου. Πολιτική που, παράλληλα με την προώθηση μιας σειράς αντεργατικών μέτρων που επιβαρύνουν την υγεία των εργαζομένων (ελαστικές μορφές εργασίας, διευθέτηση του χρόνου εργασίας κτλ.), πετσοκόβει τις κατακτήσεις που έχει πετύχει η εργατική τάξη, όπως κάνει με τη σταδιακή συρρίκνωση όσων κατατάσσονται στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.