Στις 14 Μάη πραγματοποιείται πανδημοσιοϋπαλληλική 24ωρη απεργία, σε συνθήκες έντασης της επίθεσης στα δικαιώματα όλων των εργαζομένων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι βλέπουν να συρρικνώνονται διαρκώς οι μισθοί, τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, να περικόπτονται οι δαπάνες για την περίθαλψη. Η κυβέρνηση εξήγγειλε το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων, δίνοντας αντί για αυξήσεις εφάπαξ επιδόματα πτωχοκομείου. Το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων αδυνατεί να καταβάλει το εφάπαξ σε χιλιάδες δικαιούχους, λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει, σαν αποτέλεσμα των χρόνιων πολιτικών καταλήστευσης των αποθεματικών των Ταμείων. Η «λύση» που δρομολογείται είναι η αύξηση των εισφορών των δημοσίων υπαλλήλων, ακόμα και η παρακράτηση ενός μισθού.

Ο Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων στο Δημόσιο εδώ και χρόνια αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στις πληρωμές γιατρών και φαρμάκων. Πριν λίγες μέρες η διεύθυνση του υπουργείου Οικονομικών έβγαλε φιρμάνι ότι ο ΟΠΑΔ δε θα καλύπτει 87 εξετάσεις στους συμβεβλημένους γιατρούς. Ενώ με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου - σύμφωνη με τις κατευθύνσεις της ΕΕ - αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, μετατρέπεται η ασφάλιση, από κοινωνική σε επαγγελματική.

Ταυτόχρονα, η στρατιά των συμβασιούχων διογκώνεται συνεχώς, για τη στελέχωση υπηρεσιών και τομέων του Δημοσίου. Χιλιάδες συμβασιούχοι απασχολούνται σήμερα στους δήμους, στις λεγόμενες κοινωνικές δομές, στην Υγεία, στον Πολιτισμό, στην παιδεία και αλλού. Πέρα από την πολιτική εκμετάλλευση της ομηρίας τους, στόχος είναι η υπονόμευση της μόνιμης και σταθερής εργασίας, η αντικατάστασή της από τις ελαστικές και ευέλικτες μορφές εργασίας. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά από τα λεγόμενα προγράμματα ευέλικτων μορφών απασχόλησης στο Δημόσιο «τρέχουν» με κονδύλια της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γεγονός που αποκαλύπτει ότι αποτελεί στρατηγική επιλογή των κρατών - μελών της το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας. Η αντικατάσταση του σταθερού ημερήσιου χρόνου από ωράρια - λάστιχο, της μόνιμης απασχόλησης από την προσωρινή και πρόσκαιρη εργασία.

Οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στηρίζουν ενεργά αυτήν την πολιτική. Η όποια κριτική ασκούν δεν ακουμπά τη στρατηγική πολιτική που γεννά τα προβλήματα των εργαζομένων, αλλά περιορίζεται στο ένα ή το άλλο μοντέλο διαχείρισης, εξυπηρετώντας τις κομματικές σκοπιμότητες σοσιαλδημοκρατικών κυρίως κομμάτων, με κύριο το ΠΑΣΟΚ. Αποδέχονται πλήρως τις ευρωενωσιακές πολιτικές, τη λογική της ανταγωνιστικότητας. Στη βάση αυτών διαμορφώνουν τα όποια αιτήματα, χωρίς να θίγουν στο ελάχιστο - το αντίθετο μάλιστα - τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Προκρίνουν τη γραμμή του «διαλόγου» με τους εργοδότες, τους οποίους βαφτίζουν «κοινωνικούς εταίρους».

Απέναντι σε αυτήν την πολιτική και τους φορείς της, οι εργαζόμενοι πρέπει όχι μόνο να συμμετέχουν μαζικά στην απεργία αλλά και στην απεργιακή συγκέντρωση που οργανώνουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο. Είναι επιβεβλημένο να αντιτάξουν στη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής, την απειθαρχία και ανυπακοή στις αντεργατικές πολιτικές επιλογές και αποφάσεις. Να παλέψουν με αιτήματα επιθετικά, που εκφράζουν ακριβώς αυτή τη γραμμή. Συσπειρωμένοι στις ταξικές δυνάμεις, να οργανώσουν την πάλη τους, να συντονίσουν τη δράση τους για τη διεκδίκηση αιτημάτων που υπακούουν στις δικές τους πραγματικές ανάγκες και όχι στα συμφέροντα του κεφαλαίου.