«Οσο τα πράγματα και σε διεθνή και σε εσωτερικά θέματα οξύνονται, όποτε φτάνει η ανθρωπότητα και οι ηγεσίες της να θεωρούν ότι περισσεύουν άνθρωποι και η ανακύκλωση δεν περιορίζεται μόνο στις ύλες (αλλά και στις ανθρώπινες υπάρξεις), όσο απαξιώνεται η ανθρώπινη ζωή και τα ανθρώπινα δικαιώματα ταυτίζονται με τα καταναλωτικά, όσο καταλύεται κάθε αίσθηση δημοκρατικότητας και δικαίου στο βωμό της ρητορείας και της ιδιώτευσης, τότε η ιστορία επαναλαμβάνεται (ή την επαναλαμβάνουν) και οι άνθρωποι συγκεντρώνονται σε δυο ακραίες τάσεις. Στην ακροδεξιά - φασιστική και στην κομμουνιστική αριστερά. Σε τέτοιες στιγμές μόνο μέσα από τη δεύτερη μπορεί να ελπίζει κανείς στην υπεράσπιση δικαιωμάτων και ελευθεριών».