ΠΗΡΑΝ ΠΟΛΛΑ, ΘΕΛΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ: «Πρέπει να κάνουμε τώρα όσα δεν κάναμε τα προηγούμενα τριάντα χρόνια, παραδέχεται ο υπουργός Oικονομίας Γ. Παπαθανασίου και με παρρησία ομολογεί πως και τα διαρθρωτικά μέτρα της τελευταίας πενταετίας δεν ήταν αρκετά για να αντιμετωπιστεί το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. "Eκ των υστέρων αυτοκριτική" μπορεί να είναι ο αντίλογος, αλλά θα πρόκειται για άγονο αντίλογο. Kάλλιο αργά παρά αργότερα, είναι μια άλλη απάντηση που «οδηγεί» σε μια υποχρεωτική εκστρατεία για την ανάσχεση του δημοσιονομικού κατήφορου. Tον έλεγχο των εφιαλτικών ελλειμμάτων και του τεράστιου δημόσιου χρέους που αγγίζει δυσθεώρητα ύψη. Xωρίς την τιθάσευση αυτή, της δίδυμης απειλής, η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας θα αποτελέσει χίμαιρα και η ανάκαμψη από την κρίση απραγματοποίητο όνειρο» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ; «Τα περίφημα 28 δισεκατομμύρια ευρώ δεν έφθασαν ποτέ στον προορισμό τους: στους ανθρώπους της παραγωγής που τα έχουν ανάγκη. Και έπρεπε να μυρίσουν εκλογές για να ανακοινώσει η κυβέρνηση ότι εγγυάται τη χορήγηση δανείων από τις τράπεζες στους επιχειρηματίες και τους επαγγελματίες όλων των κατηγοριών. Ενα σωστό μέτρο που έπρεπε να είχε εφαρμοστεί από μήνες, ώστε να έχουν σωθεί αρκετές επιχειρήσεις που έκλεισαν και μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας που χάθηκαν (...) η κυβέρνηση μάλλον εκ του ασφαλούς υπόσχεται σήμερα τα πάντα στους πάντες. Εχει πειστεί πλέον ότι η παραμονή της στην εξουσία δεν θα διαρκέσει πολύ ακόμα. Και γνωρίζει ότι το κόστος και τον λογαριασμό των όσων εξαγγέλλει θα κληθεί να τον πληρώσει η επόμενη κυβέρνηση» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΤΩΡΑ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΗ ΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ «ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ»: «Η αλήθεια είναι ότι ζούμε σε νευρωτικές και σχιζοφρενείς κοινωνίες γεμάτες αντιφάσεις και ανάγκες για προσωπικές βαλβίδες διαφυγής. Ισως για αυτό τα τελευταία 60 χρόνια ένα περιθωριακό φαινόμενο μετατράπηκε σε τόσο μαζικό πρόβλημα το οποίο πυροδοτείται από την καταστολή (...) με ποια λογική ποινικοποιήσαμε την παραγωγή και το εμπόριο ενός προϊόντος του οποίου η κατοχή και κατανάλωση γίνονται κοινωνικά αποδεκτά αν και παράνομα; (...) Τα ναρκωτικά αποτελούν αναμφίβολα μια μάστιγα. Πρέπει όμως να αναζητήσει κανείς τον πιο αποτελεσματικό τρόπο να τα καταπολεμήσει και μόνο αρχίζοντας από τη νομιμοποίηση μπορεί να επιτεθεί στις ρίζες του προβλήματος: τα αίτια της μαζικής κατανάλωσης. Μέχρι τότε θα συνεχίζουμε να παραμορφώνουμε την πραγματικότητα» (το άρθρο σε El Pais και ΑΥΓΗ).