Στο αίμα πνίγηκε, χτες, η ιρακινή πρωτεύουσα από έξι συντονισμένες βομβιστικές επιθέσεις με παγιδευμένα αυτοκίνητα και όλμους εναντίον κυβερνητικών, αλλά και πολιτικών στόχων, τις αιματηρότερες επιθέσεις του τελευταίου 18μηνου. Ο απολογισμός βαρύς και προσωρινός: 95 νεκροί, 500 τραυματίες. Στόχος το υπουργείο Εξωτερικών, δίπλα στην «Πράσινη Ζώνη», το υπουργείο Οικονομικών, το εσωτερικό της «Πράσινης Ζώνης» δίπλα στο κτίριο του ΟΗΕ, αλλά και οι εμπορικές συνοικίες Μπάγια και Μπαμπ αλ Μουάντχαμ, όπως και μία περίπολος δίπλα σε καρδιολογικό νοσοκομείο στη συνοικία Σαλχίγια.

Με εξαίρεση τα δύο υπουργεία και την «Πράσινη Ζώνη», όπου καταγράφονται και οι περισσότεροι νεκροί, οι επιθέσεις στις συνοικίες μόνο ως προβοκατόρικη προσπάθεια τρομοκράτησης του ιρακινού λαού μπορούν να εκληφθούν. Ενώ οι κάτοικοι της Βαγδάτης ζούσαν σκηνές που θύμιζαν περισσότερο τις ημέρες της εισβολής των αμερικανικών δυνάμεων και των «προθύμων συμμάχων» τους, η ιρακινή κυβέρνηση σιωπούσε για πολλές ώρες επιτείνοντας τον πανικό και το χάος.

Τελικά, το βράδυ, ο πρόεδρος Τζαλάλ Ταλαμπανί καλούσε τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας «να ενωθούν απέναντι σε όσους προσπαθούν μέσα από τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις να πυροδοτήσουν νέο κύκλο βίας μεταξύ των εθνοτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων του Ιράκ». Λίγο αργότερα, ο πρωθυπουργός Νούρι αλ Μάλικι επέρριπτε ανοιχτά την ευθύνη «σε σουνιτικές οργανώσεις που συνδέονται με πρώην συνεργάτες του Σαντάμ και συνεργάζονται με την αλ Κάιντα». Υπό το βάρος του αίματος, βέβαια, ο Μάλικι αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι θα πρέπει «να επανεκτιμηθεί ο τρόπος εκπαίδευσης και η δράση των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας», που, χτες, όπως μεταδιδόταν από τα διεθνή πρακτορεία, χαρακτηρίζονταν παντελώς ανίκανες από τους χαροκαμένους Ιρακινούς.

Η χτεσινή επίθεση, που σημειώθηκε ανήμερα στην επέτειο της πρώτης μεγάλης επίθεσης που ακολούθησε την εισβολή και έδωσε το λάκτισμα στον κύκλο βίας στο Ιράκ στις 19 Αυγούστου 2003 κατά του τότε κτιρίου του ΟΗΕ με 22 νεκρούς (μεταξύ αυτών και του απεσταλμένου Σέρτζιο Βιέιρα ντε Μέλο), προκαλεί τριγμούς στην ιρακινή ηγεσία αλλά και στην ίδια τη λεγόμενη «συμφωνία ασφαλείας» με τις κατοχικές αμερικανικές δυνάμεις, που θεωρητικώς έχουν αποσυρθεί από τις πόλεις από τις 30 Ιουνίου. Κατά πολλούς, το χτεσινό λουτρό αίματος έρχεται να προστεθεί στην πρόταση του κατοχικού διοικητή Οντιέρνο, πριν λίγα 24ωρα, για επανεμφάνιση αμερικανικού στρατού εντός «προβληματικών πόλεων», ενώ θέτει πλέον με τον κατηγορηματικότερο τρόπο στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης ενόψει των εκλογών του Γενάρη την παρουσία και το καθεστώς λειτουργίας των κατοχικών δυνάμεων.