ΤΙ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! Οσο δεν επικυρωνόταν η Συνθήκη της Λισαβόνας, ήμασταν σε «καθεστώς πολιτικής αβεβαιότητας». Ετσι τουλάχιστον υποστήριξε ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου...

Ενώ τώρα - με τη συμφωνία που έγινε ανάμεσα στους πρωθυπουργούς των κρατών της ΕΕ - είμαστε «βέβαιοι» , «σίγουροι» και ξέρουμε πού πατάμε. Αυτό που δεν έγινε σαφές είναι το ...για ποιο πράγμα είμαστε βέβαιοι.

Από τις κατευθύνσεις πάντως του «ευρωσυντάγματος» (η συνθήκη με άλλα λόγια) η μόνη βεβαιότητα που προκύπτει είναι πως το κεφάλαιο και οι πολυεθνικές χαίρουν ...ελευθεριών συνταγματικού χαρακτήρα.

Οσο για τους λαούς της Ευρώπης, αυτοί έχουν το δικαίωμα να ...τις κοιτάζουν όσο θα κάνουν ό,τι θέλουν, το δικαίωμα να απολύονται, να εργάζονται με καθεστώς μερικής απασχόλησης και να χάνουν όλο και περισσότερες κατακτήσεις.

Περιττό φυσικά να αναρωτηθούμε γιατί αφού είναι τόσο καλή - κατά τον πρωθυπουργό - αυτή η Συνθήκη δεν μπήκαν στον κόπο να ρωτήσουν και τον ελληνικό λαό για την έγκρισή της. Ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η Νέα Δημοκρατία.

Θεωρούν προφανώς ότι ...μας εκφράζουν όλους και είναι χάσιμο χρόνου τέτοιου είδους λεπτομέρειες. Κατά τ' άλλα πρόκειται για ένα ακόμη ...δημοκρατικό βήμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

ΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ για την ηγεσία της ΝΔ που δε μαζεύει ψήφους. Οπως δήλωσε ο Π. Ψωμιάδης, πρέπει «να αφήσουμε τα κομματικά στεγανά, να αγγίξουμε τις ψυχές της κοινωνίας και των πολιτών»! Αντί ψηφο-συλλέκτης ...ψυχο-συλλέκτης δηλαδή.

Ο Αβραμόπουλος πάλι δε νοιάζεται πρωτίστως για την υποψηφιότητά του όσο για την αξιοπιστία της παράταξης στην κοινωνία, οπότε ζητά στην εκλογική διαδικασία να «ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες» κι όποιος μπει να ψηφίζει αρκεί να πιστεύει στις «αρχές» της παράταξης.