Την ώρα που, προχτές, οι πρωταγωνιστές της ανατροπής του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε γιόρταζαν στο Βερολίνο, κάτι δημοσκοπήσεις κατέγραφαν μια μαζική αποστροφή των λαϊκών στρωμάτων για τον καπιταλισμό. Χτες ήρθαν και οι αναλύσεις που επαυξάνουν στο εύρημα των δημοσκοπήσεων, ζητώντας όμως να αντικατασταθεί ο καπιταλισμός με κάτι άλλο, που να μην είναι, όμως, σοσιαλισμός.

Καταλαβαίνουμε το πρόβλημά τους, αλλά η Ιστορία δεν κινείται με «βουλησιαρχία», που θα 'λεγε κι ένας απ' αυτούς. Εστω και με ζικ ζακ κινείται μέσα από τη λύση των αντιθέσεων, από το ένα κατώτερο σύστημα προς ένα ανώτερο. Ο σοσιαλισμός - και αυτός που ανατρέψανε - ήταν και παραμένει ανώτερο σύστημα και μόνο για το γεγονός ότι δεν περιέχει στα συστατικά του το καπιταλιστικό κέρδος (όπου το επέτρεψε, ανατράπηκε).

Εντοπίζουμε την αντίφαση αυτών που ζητάνε αντικατάσταση του καπιταλισμού γενικώς με κάτι άλλο, γιατί δείχνει πως οι αστοί θα συνεχίσουν να δοκιμάζουν κι αυτήν και την άλλη εκδοχή «δημοκρατικού καπιταλισμού» ή του «δημοκρατικού σοσιαλισμού», το ίδιο είναι, δηλαδή ενός συστήματος που η εκμετάλλευση θα συνεχίζεται με νέες αυταπάτες.

Αυτό σημαίνει πως οι εργάτες καλά θα κάνουν να μελετήσουν όσο καλύτερα γίνεται τι είναι αυτό που πήγε στραβά, ώστε η επόμενη έφοδος στον ουρανό να είναι και η τελική.

Ολίγον έγκυος δεν υπάρχει. Ετσι, ποτέ δε θα είναι μαζί καπιταλιστές κι εργάτες, όπως ζητάνε οι καπιταλιστές. Που φροντίζουν να διαλύουν εν τη γενέσει της την όποια ταξική ενότητα, ώστε ξεκόβοντας μέρος των εργατών να τους τραβάνε μαζί τους.

Τις τελευταίες μέρες, εκτός από τους έξαλλους που πανηγυρίζουν για την ανατροπή, ανθούν και κάτι «φίλοι του λαού». Κάτι τύποι, που θέλουν ολίγον από Μαρξ αλλά χωρίς Λένιν, ολίγον από σοσιαλισμό αλλά χωρίς κολεκτιβοποίηση της γης, μπόλικο από ελευθερία στα κέρδη και για γαρνιτούρα μια διαφανή, ει δυνατόν και πράσινη δημοκρατία.

Τους απαντάς απλά: Θέλεις ένα δικαιότερο κόσμο; Κοροϊδεύεις έτσι όπως το λες σα «χριστιανός». Γιατί αφήνεις έξω την κατάργηση του δικαιώματος του καπιταλιστή να αρπάζει υπεραξία από τη δουλειά του εργάτη. Δε μιλάς για κοινωνικοποίηση της ιδιοκτησίας του. Τόσο απλό. Αλλά όταν το βάζεις έτσι τους βλέπεις να πετάγονται μέχρι εκεί πάνω. Γιατί αυτοί ειδικά, οι «μαρξιακοί» (τι όρος κι αυτός...), γνωρίζουν πως αν δεν φύγει από τη μέση η αιτία του κακού, ούτε δημοκρατία, ούτε ελευθερία μπορεί να υπάρχει. Αστική δημοκρατία και ελευθερία, αυτήν εννοούν για να χαίρονται και αυτοί οι μικροαστοί κοντά στους αστούς... Γι' αυτό είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ...

Ασχετο: Οι κωλοτούμπες είναι το σπορ που αγαπάνε εκεί στον ΣΥΝ. Με αφορμή τους γιορτασμούς για το τείχος, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο ρεκόρ τους. Αυτοί που πρώτοι πανηγύριζαν για τις ανατροπές, που έφτασαν να χειροκροτήσουν ως και τη σφαγή στη Γιουγκοσλαβία, χτες δήλωναν θλιμμένοι για τις συνέπειες των ανατροπών. Κι από πάνω ορισμένοι νιώθουν και «φρίκη», όταν ακούνε για κάρτα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί ακριβώς που θέλανε το '90 να διαλύσουν το ΚΚΕ με την ίδια μέθοδο. Μικρός που 'ναι ο χρόνος...