Ασχημα «μυρίζει» η επιστολή που έστειλε χτες ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, με την οποία τον καλεί «σε κοινωνική αντίσταση ως ασπίδα στη δράση των αντιεξουσιαστών». Η επιστολή συντάχτηκε με την επίκληση ότι πλησιάζει «καυτό 20ήμερο μεταξύ της 17ης Νοεμβρίου και της 6ης Δεκεμβρίου», στη διάρκεια του οποίου «η πιθανότητα βιαιοτήτων εκ μέρους των πάσης μορφής αντιεξουσιαστών με ημεδαπά και αλλοδαπά εφαλτήρια είναι σαφής». Στο όνομα αυτής της «πιθανότητας», ο Γ. Καρατζαφέρης αξιώνει «κοινωνική αντίσταση που θα λειτουργήσει ως ασπίδα απέναντι σε προθέσεις και ενέργειες βλαπτικές για τη Δημοκρατία και την εν γένει διεθνή εικόνα της Ελλάδας». Καταλήγοντας, καλεί τον πρωθυπουργό «να αναλάβει μια ανάλογη πρωτοβουλία καλώντας όλα τα κόμματα να συστρατευθούν απέναντι στη βία και την απόπειρα αποσάθρωσης των Δημοκρατικών δομών της κοινωνίας. Οχι άλλο αίμα. Οχι άλλη αναρχία. Οχι άλλος φόβος».

Είναι φανερό ότι ο Γ. Καρατζαφέρης προσπαθεί να ενεργοποιήσει συγκεκριμένα αντανακλαστικά, προεξοφλώντας «καυτό 20ήμερο» με εκκίνηση τις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο. Σπεύδει, μάλιστα, εκ των προτέρων να καλλιεργήσει την τρομο-λαγνεία και να νομιμοποιήσει μια εικόνα σιδερόφρακτης πόλης, που με τη σειρά της αποτελεί το ιδανικό πρόσχημα δράσης για προβοκατόρικους μηχανισμούς. Το κερασάκι στην τούρτα της έκκλησης προς την κυβέρνηση, είναι το κλίμα συναίνεσης που προσπαθούν να καλλιεργήσουν από κοινού οι κυρίαρχοι οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι, άλλοτε με αφορμή την τρομοκρατία, άλλοτε τη «δύσκολη οικονομική κατάσταση» και άλλοτε τους σκοτεινούς μηχανισμούς, των οποίων η δράση αντικειμενικά εξυπηρετεί το σύστημα και τη λήψη αντεργατικών αντιλαϊκών κατασταλτικών μέτρων. Από τα παραπάνω προκύπτουν και τα πραγματικά ελατήρια της παρέμβασης του ΛΑ.Ο.Σ. Λογαριάζουν, όμως, όλοι τους χωρίς τον ξενοδόχο. Το εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα μπορεί να περιφρουρεί τους αγώνες και τις εκδηλώσεις του και απ' την κρατική καταστολή και απ' τους προβοκατόρικους μηχανισμούς, που είναι αμφότεροι απέναντί του και εναντίον του. Οι καλοθελητές που πασχίζουν για το αντίθετο, δεν πρόκειται να δουν τα σχέδιά τους να υλοποιούνται, όσο και αν τους αβαντάρουν, όσο και αν τους σπρώχνουν.