Να πανηγυρίζουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, λογικό και αναμενόμενο. Να συνωθούνται δίπλα στους «μεγάλους», σε ρόλο κλακαδόρου, οι δευτεροκλασάτοι ομοϊδεάτες τους, προβλέψιμο και κοινότοπο. Να θριαμβολογούν οι φορείς της βαρβαρότητας, που με τη μορφή της «νέας τάξης» σαρώνει τα τελευταία 20 χρόνια έννοιες όπως ειρήνη, δημοκρατία, ελευθερία, ανεξαρτησία, διεθνές δίκαιο, δικαιώματα, προφανές και πρόδηλο. Καμία έκπληξη. Τίποτα το πρωτότυπο. Ουδέν το απροσδόκητο. Δεν μιλάμε για αυτούς. Μιλάμε για τους «ανανήψαντες». Και δεν εννοούμε, φυσικά, εκείνους που για λόγους πολιτικούς και ιδεολογικούς, διαφώνησαν, μετέβαλαν άποψη, αντιλήφθηκαν αλλιώς τα πράγματα και με τους...