Μιλώντας στη Συνεδρίαση της Δαμασκού, ο ΓΓ του ΠΣΕ Θανάσης Παφίλης, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στη Μέση Ανατολή, υπογραμμίζοντας πως η «ευρύτερη αυτή περιοχή έχει στρατηγική σημασία λόγω των μεγάλων ενεργειακών αποθεμάτων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Γίνεται προσπάθεια από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 να οικοδομηθεί ένα διακρατικό σύστημα με τη δημιουργία πλαισίου που θα στηρίζεται στη δύναμη των όπλων του ΝΑΤΟ και θα παράσχει προστασία για τη διείσδυση των πολυεθνικών στην περιοχή». Τόνισε πως στο πλαίσιο αυτό «περιλαμβάνεται ο έλεγχος των διεθνών διαύλων της Μαύρης Θάλασσας, του Αιγαίου, της Διώρυγας του Σουέζ και της Ερυθράς Θάλασσας, καθώς και των Στενών του Κόλπου», που επεκτείνεται «μέχρι τις ανατολικές ακτές της ΝΑ Ασίας» και αποσκοπεί «στη διασφάλιση της αμερικανοΝΑΤΟικής κυριαρχίας». Εκανε αναφορά και στους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ΗΠΑ και χώρες της ΕΕ, που απαιτούν μεγαλύτερο μερίδιο στο μοίρασμα των αγορών. Νέο, επίσης, ρόλο διεκδικούν η Ρωσική Ομοσπονδία, η Κίνα, η Ινδία. Αλλες τοπικές δυνάμεις διεκδικούν ηγετικό περιφερειακό ρόλο, όπως η Τουρκία, το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, αλλά και στους ενεργειακούς πόρους που κατέχουν πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, καθώς και αραβικές περιοχές, όπως είναι το Ιράκ και το Ιράν.

Σε ό,τι αφορά το ΝΑΤΟ και το νέο του δόγμα, σημείωσε πως το νέο δόγμα αποσκοπεί στην ενδυνάμωση «του επιθετικού του ρόλου στις νέες συνθήκες, με τη διεύρυνση της ακτίνας δράσης του σε όλη την υδρόγειο, με τη διεύρυνσή του στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και στα Βαλκάνια, με την επέκταση σε χώρες της Μεσογείου». Αλλά μίλησε και για τη συγκρότηση της «ευέλικτης και ισχυρής πολυεθνικής δύναμης επέμβασης, που θα αναλαμβάνει δράση όπου το ΝΑΤΟ κρίνει ότι "διαταράσσεται" η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, ενισχύοντας την ικανότητά του για "προληπτικά χτυπήματα"». «Ετσι, λοιπόν, τα 60χρονα του ΝΑΤΟ και με τη νέα πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ επιβεβαίωσαν το χαρακτήρα αυτού του δολοφονικού οργανισμού ως εχθρού της ειρήνης και των λαών. Ανάλογη είναι και η πολιτική της νέας ηγεσίας του Λευκού Οίκου σε όλες τις ηπείρους».

«Είναι φανερό, πρόσθεσε, πως η ιμπεριαλιστική μηχανή προσπαθεί σήμερα να δημιουργήσει αυταπάτες και παραισθήσεις στους λαούς με μια έξυπνη, καλοστημένη προπαγάνδα, πως δήθεν αλλάζει η στρατηγική του ιμπεριαλισμού. Ο στόχος είναι ο εφησυχασμός και η διαίρεση του παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Η υιοθέτηση της αντίληψης πως ο ιμπεριαλισμός μπορεί να γίνει ανθρώπινος. Η επικράτηση τέτοιων αντιλήψεων είναι ζημιογόνα και επικίνδυνη. Εξάλλου δεν είναι καινούρια αυτή η κατάσταση. Εχουμε υποχρέωση να υπενθυμίσουμε τις αρχές της 10ετίας του 1990 με την εκλογή Κλίντον που έχει αρκετές ομοιότητες με τη σημερινή κατάσταση».

«Παίρνοντας υπόψη αυτήν την κατάσταση, θεωρούμε ότι το ΠΣΕ πρέπει σταθερά να συνεχίσει τον αγώνα με βάση τις αποφάσεις του Συνεδρίου, σταθερά και αταλάντευτα, σε αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση».

Οπως υπογράμμισε, τα 60 χρόνια από την επίσημη ίδρυση του ΠΣΕ αποτέλεσαν «60 χρόνια ασταμάτητης πρωτοπόρας δράσης για την ειρήνη και την κοινωνική πρόοδο. Το ΠΣΕ γεννήθηκε μετά τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών».

«Από τη νέα ολέθρια απειλή, τον πυρηνικό κίνδυνο, γεννήθηκε η ανάγκη οργανωμένου φιλειρηνικού κινήματος και βρήκε την έκφρασή του στο ΠΣΕ. Η πορεία του ΠΣΕ σημάδεψε πράγματι τη νεότερη Ιστορία της ανθρωπότητας με τους μεγάλους αγώνες για τον πυρηνικό αφοπλισμό, το σταμάτημα των επεμβάσεων, την αλληλεγγύη στους λαούς που αγωνίζονται για την ανεξαρτησία τους, την πάλη κατά του ιμπεριαλισμού», υπογράμμισε ο Θ. Παφίλης.

«Ο αγώνας αυτός συνεχίζεται σήμερα σε άλλες και από μια άποψη πιο δύσκολες συνθήκες. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό και κρίσιμο, το ΠΣΕ, οι εθνικές επιτροπές, οι προοδευτικοί άνθρωποι να δώσουν και μια ακόμη σπουδαία μάχη. Τη μάχη κατά της διαστρέβλωσης και παραχάραξης της Ιστορίας, που οργανωμένα προωθεί ο ιμπεριαλισμός με κέντρο την ίδια την ΕΕ. Με προμετωπίδα το χυδαίο αντικομμουνισμό, συκοφαντούνται όλα τα προοδευτικά κινήματα με σκοπό κυρίως να δηλητηριαστούν τα μυαλά της νέας γενιάς. Για να δώσουν άφεση αμαρτιών στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα και να υποταχθούν στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Το οφείλουμε στα εκατομμύρια των θυμάτων.

Το οφείλουμε κυρίως στις νέες γενιές, που μπορεί και πρέπει και με τη συμβολή μας να δώσουν νικηφόρα τη μάχη για ένα ειρηνικό μέλλον για την ανθρωπότητα».