-- Κυρία Παπαρήγα, βλέπετε να καταλήγει κάπου ο διάλογος που ξεκίνησε σήμερα; Το λέω αυτό, διότι έχει ανοίξει και έχει κλείσει αυτός ο διάλογος πάρα πολλές φορές τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια. Εσείς τι εκτιμάτε;

-- Ποιος διάλογος άνοιξε; Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει σήμερα. Ο κ. Λοβέρδος με τον κ. Παναγόπουλο και τον κ. Παπασπύρο και θα ακολουθήσει ο εκπρόσωπος των μεγάλων επιχειρηματιών. Διόλου απίθανο το παιχνίδι να είναι και σικέ. Δηλαδή, ρίχνει η κυβέρνηση 10, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ βάζει μία κόκκινη γραμμή τάχα και ζητάει το ένα, είναι όπως έγινε μεταξύ του νομοσχεδίου «Γιαννίτση» και του νόμου «Ρέππα», ακριβώς αυτό θα γίνει.

Εκεί θα πάμε; Θα γυρίσουμε τόσα χρόνια πίσω; Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις; Να λέμε για τις μεγάλες κινητοποιήσεις ή θα πάμε σε αυτή την περίοδο που υμνούσε ο Συνασπισμός, ο ΣΥΡΙΖΑ όπου η αλλαγή του υπουργού Παιδείας, της Γιαννάκου και η αποχώρηση του Παπανδρέου από τη συζήτηση με το Σύνταγμα σήμανε νίκη των δυνάμεων που δεν ήθελαν την αναθεώρηση του άρθρου 16, αφού έχουμε εμπειρία τώρα;

Εμείς σε σικέ παιχνίδια δεν παίζουμε και δεν παίρνουμε μέρος σε κανένα διάλογο. Ο διάλογος είναι αυτός που εμείς κάνουμε σήμερα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές με το λαό. Δεν έχουμε καμία διάθεση να χάσουμε χρόνο. Διότι όταν πας στο διάλογο καλλιεργείς κλίμα αναμονής στο λαό.

Επρεπε να έχει εξαγγελθεί γενική πολιτική απεργία, όχι απλώς απεργία, και έπρεπε να στηρίζεται αυτή η απεργία, γιατί μπορεί να εξαγγείλεις, αλλά αν δε βάλεις πλάτη να νεκρώσουν οι χώροι δουλειάς, τότε είναι «φούσκα». Γενική απεργία, και εδώ να συμπράξουν και οι μικρομεσαίοι και η αγροτιά, με κοινά αιτήματα ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, αφού εμείς μιλάμε για ενιαίες παροχές, τουλάχιστον εκεί.