Μετά τους βιομήχανους και τους μεγαλέμπορους, σειρά πήραν χτες οι εφοπλιστές της ακτοπλοΐας, να αξιώσουν την «άμεση» υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ), η οποία θα είναι «κομμένη» και «ραμμένη» στα δικά τους μέτρα, αυτά της προστασίας της κερδοφορίας τους. Χτες, η Ενωση Επιχειρήσεων Ναυτιλίας (πρώην Ενωση Επιχειρήσεων Ακτοπλοΐας), εξέδωσε ανακοίνωση πρόκληση, ανάλογου περιεχομένου με αυτές του ΣΕΒ και της ΕΣΕΕ.

Η ΕΕΝ, πατώντας στην τακτική της υποταγής, που ακολουθεί η πλειοψηφία της διοίκησης της ΠΝΟ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ), «επιστρατεύει» τα γνωστά πλέον επιχειρήματα της καταστροφολογίας και τον απροκάλυπτο εκβιασμό, απαιτώντας από τους ναυτεργάτες, στις διεκδικήσεις τους να λάβουν υπόψη τους ότι «κατά το τελευταίο 6μηνο επτώχευσαν 4 πλοιοκτήτριες εταιρείες (....) με αποτέλεσμα να τεθούν σε ανενεργό κατάσταση» 21 επιβατηγά πλοία «και έμειναν άνεργοι περίπου 1.200 ναυτεργάτες και 300 εργαζόμενοι στα γραφεία των πτωχευσάντων εταιρειών». Συνεχίζοντας στο ίδιο προκλητικό μοτίβο, η ΕΕΝ συμπληρώνει χωρίς περιστροφές: «Επειδή η διεθνής οικονομική κρίση κατά το έτος 2009 προκάλεσε σημαντική οικονομική πτώση της τουριστικής και επιβατηγού ναυτιλίας περίπου κατά 15% κρίνεται απολύτως αναγκαία η άμεση υπογραφή της ΣΣΕ έτους 2010, προκειμένου να υπάρξει εργασιακή ειρήνη και να δομηθούν οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την επιβίωση της επιβατηγού ναυτιλίας, χωρίς να θρηνήσουμε κάθε πλευρά ή την απώλεια θέσεων ναυτεργασίας ή την πτώχευση επιπλέον πλοιοκτητριών εταιρειών».

Απέναντι στην επιθετικότητα των εφοπλιστών, οι ταξικές δυνάμεις προετοιμάζουν τους ναυτεργάτες να δώσουν τη δική τους απάντηση. Χτες η Γενική Συνέλευση των θερμαστολαδάδων εξουσιοδότησε τη διοίκηση του ταξικού τους συνδικάτου «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» να αποφασίσει απεργιακές κινητοποιήσεις. Με το ίδιο θέμα θα γίνει αύριο η γενική συνέλευση των μηχανικών στις 10.30 το πρωί στην ΠΕΜΕΝ.

Στο μεταξύ, χτες, συνεχίστηκε ο χαρτοπόλεμος δηλώσεων μεταξύ ΣΕΒ και ΓΣΕΕ για το ζήτημα της Εθνικής Σύμβασης. Η κοκορομαχία αυτή, όμως, δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι και οι δύο πλευρές βρίσκονται σε στρατηγική συμφωνία για την «ανάπτυξη» και την «ανταγωνιστικότητα» και από κοινού πορεύονται ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων.