«Για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπως αναφέρει η ίδια σε πρόσφατο δελτίο της (Ιούνιος 2009), οι στρατιές των ανέργων που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση "μπορούν να αποτελέσουν τον καταλύτη για την υλοποίηση των αναγκαίων εσωτερικών μεταρρυθμίσεων, ιδιαίτερα στην αγορά εργασίας". Και οι μεταρρυθμίσεις αυτές είναι "η ευελιξία της απασχόλησης, η προσωρινή εργασία, το πάγωμα των μισθών και η υφαρπαγή των κοινωνικών κεκτημένων", σχολιάζει ο δημοσιογράφος Μπερνάρ Κασέν. "Αυτοί είναι οι προσανατολισμοί και οι αποφάσεις της "κυβέρνησης της Φρανκφούρτης", για τις οποίες δεν ζητήθηκε ποτέ από τους ψηφοφόρους να εκφράσουν τη γνώμη τους με την ψήφο τους" (...) Τι κι αν ζούμε στον εικοστό πρώτο αιώνα; Τι κι αν ξαναγυρίζουμε τριάντα χρόνια πίσω (τόσο υπολογίζεται πως μειώθηκε η αγοραστική δύναμη της μεσαίας τάξης στη Βρετανία); Τι κι αν ξαναβλέπουμε μπροστά μας συσσίτια και φτωχοκομεία που θυμίζουν εικόνες από τον κόσμο του δέκατου ένατου αιώνα, όπως τον είχε περιγράψει ο Κάρολος Ντίκενς; Οι φωνές μας δεν φτάνουν στον πύργο της Φρανκφούρτης» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

«Ο Φώτης Κουβέλης κληθείς να σχολιάσει τη στάση των συνδικαλιστών του ΚΚΕ που απέτρεψαν την έναρξη του διαλόγου για το ασφαλιστικό σημείωσε ότι την είδε με εξαιρετικά αρνητικό τρόπο (...) σε μια δημοκρατική κοινωνία κανείς δεν μπορεί να εμποδίζει την ανάπτυξη ενός διαλόγου» (το θέμα στην ΑΥΓΗ).

«Μπορει να απαγορεύεται ρητώς από τον ΚΟΚ αλλά το "έθιμο" των Ελλήνων οδηγών να ειδοποιούν τα οχήματα που κινούνται στο αντίθετο ρεύμα για μπλόκο της Τροχαίας τηρείται με ευλάβεια. Αναβοσβήνεις τα φώτα, στέλνοντας το μήνυμα να "κατεβάσουν" ταχύτητα γιατί εγκυμονούν ένστολοι κίνδυνοι. "Το νου σου". Η πρακτική αυτή παρ' ότι παρεμποδίζει το έργο της Τροχαίας είναι χαρακτηριστικό μιας κοινωνικής αλληλεγγύης που καλά κρατεί υπό τη μορφή μιας περίεργης "συνωμοτικότητας" (εμείς κι αυτοί)» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).