Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον πρωτομάστορα του «εκσυγχρονισμού», προχωράει στη δεύτερη επίθεση - δεύτερο κύμα του εκσυγχρονισμού το λένε οι ειδικοί- κατά της εργατικής τάξης και των άλλων στρωμάτων. Στόχος να αποτελειώσει ό,τι άφησε όρθιο, ό,τι της γλίτωσε από το πρώτο κύμα εκσυγχρονισμού με τις περιβόητες καπιταλιστικές - αναδιαρθρώσεις. Ας δούμε ένα συνοπτικό κατάλογο των επιδιώξεών:

1. «Απελευθέρωση» αγορών

2. Ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων μέχρι και την πλήρη παράδοσή τους στους ιδιώτες.

3. Ανατροπή -«ελαστικοποίηση» και ευελιξία το λένε οι ίδιοι- των εργασιακών σχέσεων, ισοπέδωση των κατακτήσεων της εργατικής τάξης.

4. Πλήρης εμπορευματοποίηση στην ΥΓΕΙΑ, ολοκλήρωσή της και στην ΠΑΙΔΕΙΑ

5. Ανατροπή του δημόσιου - κοινωνικού χαρακτήρα της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ και παράδοση στην ιδιωτική κερδοσκοπία.

Μέσα σ' αυτό το μαύρο φόντο των αντεργατικών, αντιδραστικών μέτρων της «αγίας οικογένειας» (κυβέρνηση - κόμματα ευρωμονόδρομου, εργοδοσία, Ευρωπαϊκή Ενωση), η εργατική τάξη καλείται να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις, το παρόν και το μέλλον της. Οι κορυφές, (πλειοψηφία των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ), στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο γνωστό σούρτα - φέρτα με τους πρωταίτιους της επίθεσης, προσπαθούν σαν τη σουπιά που αμολάει μελάνι, να θολώσουν τα νερά! Ηξεις αφήξεις, «εδώ συμφωνούμε εκεί όχι», «να δούμε ετούτο να διορθώσουμε το άλλο», ξεδιπλώνονται σε μια συντονισμένη μεθοδευμένη προσπάθεια να μπερδέψουν τους εργαζόμενους, να παραλύσουν τη θέληση για δράση και αγώνα, να προβοκάρουν την όποια απόφαση παίρνουν κάτω από το βάρος του ΠΑΜΕ και την πίεση των εργαζομένων ή και δυνάμεων μέσα από τους ίδιους τους κόλπους τους. Να το πούμε καθαρά, τα μέτρα τα αντεργατικά δεν «τρώγονται με τίποτα», πρέπει να ματαιωθούν, να τα φρενάρουν οι εργαζόμενοι με όλα τα μέσα και όλες τους τις δυνάμεις!

Πρώτο. Οι ίδιοι οι ελιγμοί, κυβέρνησης- εργοδοσίας- συμβιβασμένης πλειοψηφίας των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ- και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων που στηρίζουν αυτό το «δίδυμο»- δείχνουν και αποδείχνουν πως, μανουβράρουν γιατί «δεν τους παίρνει», το παιχνίδι είναι πολύ «χοντρό»!

Δεύτερο. Η απεργία της 10ης Οκτώβρη, το παλλαϊκό συλλαλητήριο στις 21 του ίδιου μήνα, η προκήρυξη νέων απεργιών από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, επίσης μαρτυράνε πως όλο και πιο δύσκολα μπορούν να κινηθούν όπως πριν και ας έχουν την πλειοψηφία στα όργανα!

Τρίτο Οι επιθέσεις στο ΠΑΜΕ, δείχνουν και αποδείχνουν πως τους έγινε «καρφί στο μάτι», πως μεγαλώνει η απήχησή του στην εργατική τάξη, πως διευρύνονται οι δυνατότητες συσπείρωσης συνδικάτων και εργαζομένων, στον αγωνιστικό, ταξικό δρόμο που χάραξε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

Τέταρτο Η γενικότερη κατάσταση, διεθνής και εσωτερική, πιέζει και αυτή την κυβέρνηση. Η ένταση του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας μαρτυράνε πως όλο και πιο δύσκολα μπορεί να προωθεί το αντιδραστικό της έργο παρά τις συνεχείς απαιτήσεις - και όχι μόνο- των εντολέων της.

Πέμπτο Διευρύνονται οι δυνατότητες ανάπτυξης κοινής δράσης της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα για την υπεράσπιση των κοινών συμφερόντων απέναντι στον κοινό αντίπαλο!

Εκτο Η πείρα από τη δράση «από τα κάτω», στους χώρους δουλιάς, παρά τις δυσκολίες - ανεργία, τρομοκρατία στους τόπους δουλιάς κλπ. της εργατικής τάξης, είναι θετική, δείχνει πως υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για συσπείρωση δυνάμεων και δράση κόντρα στην αντεργατική επίθεση.