Η δημοκρατία... εμπεδώνεται στην Τουρκία

Η Τουρκία έχει εδώ και καιρό αρχίσει να οικοδομεί το προφίλ του ισχυρού παίκτη στην Ευρασία, που μπορεί να πλησιάσει το μουσουλμανικό κόσμο προς όφελος των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αλλά και να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στα ενεργειακά παιχνίδια.

Αναδεικνύοντας τις επιδιώξεις της για ενεργό συμμετοχή στον πόλεμο του Αφγανιστάν, με το αζημίωτο φυσικά, η Αγκυρα πραγματοποίησε Σύνοδο των περιφερειακών δυνάμεων, με θέμα το Αφγανιστάν, στις 25 και 26 Γενάρη, λίγο πριν τη Διάσκεψη του Λονδίνου την περασμένη Πέμπτη. Σκοπός της Διάσκεψης, ήταν - όπως και έκανε - ήταν να πετύχει μία συμφωνία, η οποία θα διευκόλυνε τις επόμενες συζητήσεις στη βρετανική πρωτεύουσα, με στόχο την αποτελεσματικότερη προώθηση του πολέμου, με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες για τις ιμπεριαλιστικές - κατοχικές δυνάμεις, με τελική επιδίωξη την εδραίωση του απόλυτου ελέγχου τους στην περιοχή, για την εξυπηρέτηση των γεωστρατηγικών τους συμφερόντων, που περνούν μέσα από τους ενεργειακούς δρόμους.

Την ίδια στιγμή, η Τουρκία «μετρά τις δυνάμεις» στη διπλωματική αρένα σε ένα «κρας τεστ» με το Ισραήλ, με το οποίο επιδίδεται σε μία απολύτως ελεγχόμενη ανταλλαγή πυρών, με διάφορες αφορμές. Ξεκινώντας από τα πλέον πρόσφατα, τριγμούς στις σχέσεις των δύο χωρών εμφανίζεται να προκαλεί μία τουρκική τηλεταινία, που δείχνει ισραηλινές δυνάμεις να πυροβολούν ηλικιωμένους και να απαγάγουν βρέφη. Παράλληλα, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατηγόρησε το Ισραήλ για την απαράδεκτη συμπεριφορά του απέναντι στους Παλαιστίνιους, αλλά και για τις παραβιάσεις του λιβανικού εναέριου χώρου και των αποφάσεων του ΟΗΕ, συνεχίζοντας την παράσταση που κορυφώθηκε πριν ένα χρόνο ακριβώς, με την αποχώρησή του από τις συνομιλίες του Νταβός, μετά από λεκτική αντιπαράθεση με τον Ισραηλινό πρόεδρο Σιμόν Πέρες, που ανακίνησε θεωρίες για δήθεν «ένταση» στις σχέσεις Τελ Αβίβ - Αγκυρας, με αιχμή τα δίκαια του μουσουλμανικού κόσμου.

Το Ισραήλ από την πλευρά του ξεκίνησε από το «σκληρό ροκ», απαντώντας ότι «η Τουρκία, λόγω ιστορίας, είναι η τελευταία που μπορεί να κάνει κήρυγμα περί ηθικής», καλώντας τον Τούρκο πρέσβη για να διαμαρτυρηθεί. Συνεχίζοντας την πολιτική της σκληρής στάσης, μπροστά στις κάμερες, ο Ισραηλινός υφυπουργός Εξωτερικών δε χαιρέτισε τον Τούρκο πρέσβη, ενώ τον υποχρέωσε να σταθεί σε χαμηλότερο σημείο, προκαλώντας νέα αντίδραση της Αγκυρας, που με τη σειρά της κάλεσε τον Ισραηλινό πρέσβη, απαιτώντας «συγγνώμη για την έλλειψη και της στοιχειώδους διπλωματικής συμπεριφοράς» και εξαπολύοντας απειλές για ανάκληση του δικού της πρέσβη από το Ισραήλ. Μετά από αυτό, το Ισραήλ έδειξε να χαμηλώνει τους τόνους, με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου να απευθύνει προσωπική επιστολή προς την τουρκική ηγεσία, σημειώνοντας ότι «όλα θα λυθούν με αμοιβαιότητα και σεβασμό. Δεν υπήρχε καμία πρόθεση προσωπικού εξευτελισμού του πρέσβη. Ζητώ συγγνώμη για τον τρόπο με τον οποίο εκφράστηκε η ισραηλινή διαμαρτυρία».

Ωστόσο, και αυτή τη φορά όπως και το Γενάρη του 2009 στο Νταβός, Τουρκία και Ισραήλ δε δείχνουν την πρόθεση να διαταράξουν επί της ουσίας, πέρα από το θεαθήναι τις μεταξύ τους σχέσεις, που μεταφράζονται σε μία πολυετή συμμαχία και συνεργασία, με απόδειξη τόσο τις δηλώσεις τους ένα χρόνο πριν, που χαρακτήριζαν το επεισόδιο «ατυχές», όσο και τις πρόσφατες εξελίξεις, που άφησαν ανεπηρέαστη την προγραμματισμένη επίσκεψη του Ισραηλινού υπουργού Αμυνας, Εχούντ Μπαράκ, την περασμένη Κυριακή, στην Τουρκία, για συναντήσεις με την τουρκική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.

H Τουρκία επιχειρεί να αναμειχθεί ενεργά και στην ισραηλινο-παλαιστινιακή «ειρηνευτική διαδικασία», μετά και την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, την Τρίτη, στην πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας και τη συνάντησή του με το βασιλιά Αμπντουλάχ, στην οποία κυριάρχησε το εν λόγω ζήτημα, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μία φορά τις προθέσεις της Αγκυρας να αναδειχθεί σε κυρίαρχο παίκτη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, με γνώμονα φυσικά τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

Παράλληλα με το διπλωματικό της παιχνίδι, η Τουρκία ενισχύει και την παρουσία της στο πεδίο της ενέργειας, με επαφές τόσο με τις ΗΠΑ, όσο και με τη Ρωσία και την προώθηση σχεδίων κατασκευής αγωγών, όπως ο «Ναμπούκο» και ο «South Stream», οι οποίοι θα την ανάγουν σε ισχυρότερο ενεργειακό παίκτη απαραίτητο κλειδί για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Η σημασία της Τουρκίας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια αποδείχθηκε τόσο στο τελευταίο ταξίδι του πρωθυπουργού της χώρας στις ΗΠΑ, όσο και στα αποτελέσματα του πρόσφατου Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ, που κλήθηκε να αξιολογήσει την πρόοδο της Αγκυρας, σε σχέση με τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις. Ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπάρακ Ομπάμα, χαρακτήρισε την Αγκυρα ως σύμμαχο - κλειδί στην περιοχή της Ασίας, ενώ η ΕΕ δε σταματά να ευχαριστεί την Τουρκία για τη «συμβολή» της στον πόλεμο του Καυκάσου και να τονίζει τη σημασία της για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, συνεχίζοντας «αποφασιστικά» τις απευθείας διαπραγματεύσεις, με απλές συστάσεις σε ό,τι αφορά στο Κυπριακό, ενώ στο Κουρδικό δε διστάζει να αναγνωρίσει σημαντική πρόοδο, παρά το γεγονός της απαγόρευσης του φιλοκουρδικού κόμματος Δημοκρατικής Κοινωνίας και τις μαζικές συλλήψεις και παραπομπές στελεχών του με την κατηγορία της τρομοκρατίας.

Παράλληλα η Τουρκία αναδεικνύεται σε προσφιλή σύμμαχο και για τη Μόσχα, με τον Ρώσο πρόεδρο Ντιμίτρι Μεντβέντεφ να εκφράζει την «υποδειγματική» συνεργασία των δύο χωρών, η οποία, όπως είπε, μπορεί να διευρυνθεί και στον τομέα του πετρελαίου και των πετρελαιοειδών.

Και ενώ η Αγκυρα προχωρά με την εικόνα του ισχυρού παίκτη στη διεθνή ιμπεριαλιστική σκακιέρα, στο εσωτερικό επιλέγει να παίζει το χαρτί της πολιτικής αστάθειας και να επισύρει κάθε τόσο το ενδεχόμενο πραξικοπήματος από το στρατιωτικό καθεστώς, διαιωνίζοντας την υπόθεση «Εργκένεγκον», αλλά και να δημιουργεί παράλληλες ιστορίες, με στόχο τον αποπροσανατολισμό του λαού και τη συντηρητικότερη αναδίπλωσή του.

Μάλιστα η κυβέρνηση του ΑΚΡ δε διστάζει να ανακινήσει την κόντρα της με το στρατό για την πραγματοποίηση νέων συλλήψεων, ενώ διασπείρει και νέες φήμες περί διενέργειας πραξικοπήματος εναντίον της. Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Γκιουλ, εμφανίζεται να υπερασπίζεται το στρατό, δηλώνοντας ότι δε θα πρέπει να δημιουργούνται οι λάθος εντυπώσεις, γιατί αυτό θα ήταν άδικο για ένα θεσμό της χώρας, αποδεικνύοντας ότι και οι δύο πλευρές εξακολουθούν να παίζουν το ίδιο παιχνίδι, ενώ η κυβέρνηση εξακολουθεί να προσπαθεί να ελέγξει πλήρως το στρατό, που αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους θεσμούς της χώρας.

Την ίδια στιγμή ο τουρκικός λαός έχει να αντιμετωπίσει μία συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, που ξεπερνά το 25%, σε πραγματικά ποσοστά, οι απεργίες - ακόμα και αν δε δημοσιοποιούνται στο σύνολό τους - αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα και συνήθως καταπνίγονται με βία από την αστυνομία ή αντιμετωπίζονται με τη γνωστή τρομοκρατία των εργαζομένων από την εργοδοσία.

Σε συνθήκες «καπιταλιστικής κρίσης», αλλά και ενόψει πολιτικών προκλήσεων που καλείται να αντιμετωπίσει η τουρκική κυβέρνηση προκειμένου να προχωρήσει την ενταξιακή της πορεία με την ΕΕ, αλλά και να ολοκληρώσει το πρόγραμμα ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας, κάνοντας ταυτόχρονα ακόμα αντιδραστικότερο το αστυνομοκρατούμενο καθεστώς, βάζει σε εφαρμογή το σχέδιο «φανατισμός», υποκινώντας όπως πάντα καταστάσεις που θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και θα χειραγωγούν και θα αποπροσανατολίζουν το λαό.

Στην πραγματικότητα, όπως επανειλημμένα έχει τονιστεί από το ΚΚ Τουρκίας, η μόνη διέξοδος του λαού είναι η αντίσταση στις πιέσεις για συμβιβασμό και η αποχή του από το παιχνίδι της «διάσωσης και σταθερότητας», που προσπαθούν να του επιβάλλουν. Ο λαός πρέπει να συσπειρωθεί ώστε να συνεχίσει το λαϊκό κίνημα να παλεύει ενάντια στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, ενωμένο σε ταξική βάση, χωρίς να διολισθαίνει στον όποιο διχασμό προσπαθούν αν του επιβάλουν.