Με σημείο εκκίνησης την ομότιτλη του φιλμ γειτονιά, οι δύο σκηνοθέτες της ταινίας, ισραηλινός ο ένας, Αραβας ο άλλος - έγραψαν και το σενάριο οι ίδιοι - περιγράφουν με ρεαλιστικό και προσωπικό τρόπο, στιγμές και αποσπάσματα από παράλληλες ιστορίες, συνθέτοντας την εικόνα μιας δύσκολης καθημερινότητας. Στο κέντρο της κάθε ιστορίας βρίσκεται κάποιος από τους χαρακτήρες της, όλοι νέοι άνθρωποι, με όνειρα για τη ζωή και το μέλλον... χωρίς όμως χαρά για ζωή, τολμώ να σημειώσω, δεδομένου ότι η πραγματικότητα καταγράφεται ζοφερή. Ολοι μα όλοι θρηνούν νεκρούς. Με πολύ ενδιαφέρουσα αφήγηση και δομή, μέσα από την οπτική και την υποκειμενική διάσταση του κάθε χαρακτήρα, με ένα αέναο μπρος πίσω στο χρόνο και μια σπαρταριστά ζωντανή γραφή που λες και την αγγίζεις με κάμερα κύρια στον ώμο και γρήγορους ρυθμούς, οι ήρωες του φιλμ, ερασιτέχνες ηθοποιοί από την περιοχή, μοιάζουν με εγκλωβισμένα σε παγίδα θηρία που γυρνούν γύρω - γύρω, χτυπιούνται στα τοιχώματα και δεν μπορούν να ξεφύγουν από πουθενά. Στις παρυφές της απεικόνισης το φιλμ καταγράφει τεράστια κοινωνικά προβλήματα που συνιστούν και τον κοινό παρανομαστή όλων ανεξαιρέτως των ρόλων. Συνεχείς έλεγχοι, στρατοκρατούμενες περιοχές, συρματοπλέγματα, αστυνομικό κράτος και ασφυξία, από δουλειές τώρα... χαμαλίκι σαν αυτή του Παλαιστίνιου, φαγάδικα, καφέ, ντισκοτέκ και ναρκωτικά, μείγμα εκρηκτικό.