Δώσαμε μάχες. Σε περίοδο κρίσης, με το κεφάλαιο να γίνεται ακόμα πιο επιθετικό. Με τους μηχανισμούς και την τρομοκρατία της εργοδοσίας. Εχουμε συντρόφους μας που απολύθηκαν, που εκβιάστηκαν. Δώσαμε μάχη με την κυρίαρχη πολιτική και τον αντικομμουνισμό μέσα στα σχολεία και στις σχολές. 16χρονοι ΚΝίτες και ΚΝίτισσες είχαν απέναντί τους από εισαγγελείς μέχρι «ανανεωτικούς» καθηγητές που απαιτούσαν απαντήσεις για το σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ, αποδείξεις που να καταρρίπτουν την ανωτερότητα της «ελεύθερης αγοράς», μέχρι τεκμήρια για το πού βρίσκει το ΚΚΕ λεφτά για να διατηρεί τον Περισσό, την «Τυποεκδοτική» και γενικώς «να κολυμπάει στο χρήμα».

Δώσαμε μάχη με τον οπορτουνισμό και τη σοσιαλδημοκρατία. Σε μία περίοδο ανόδου της σοσιαλδημοκρατίας, που, ως αντιπολίτευση τότε, επέλεξε και αξιοποίησε το χώρο της Παιδείας για να εξιλεωθεί από το κυβερνητικό παρελθόν της. Σε μία περίοδο φουντώματος του οπορτουνισμού, με ξεκάθαρο στόχο να αξιοποιηθεί, μέσω της δημοσκοπικής του «έκρηξης», για να χτυπηθούν το Κόμμα και η ΚΝΕ, να περιοριστεί η εμβέλεια της πολιτικής του Κόμματος, να απομονωθεί, αν ήταν δυνατόν, η ΚΝΕ. Που είχε συγκεκριμένο τέτοιο σχέδιο, με την αμέριστη συμπαράσταση και προτροπή των εκδοτικών και τηλεοπτικών συγκροτημάτων της αστικής τάξης, δηλαδή με την άμεση στήριξη της αστικής τάξης.

Η ΚΝΕ, μέσα από όλες αυτές τις μάχες, στο πλευρό του Κόμματος, βγήκε ατσαλωμένη. Εχει πολύτιμη πείρα που αξίζει και μπορεί να καταγραφεί στον προσυνεδριακό διάλογο, στις εκλογοαπολογιστικές Γενικές Συνελεύσεις των ΟΒ, στις Συνδιασκέψεις. Για να αξιοποιηθεί. Για να βγάλουμε έγκαιρα και σωστά συμπεράσματα από αδυναμίες, παραλείψεις, από πλευρές θετικές που πρέπει να αξιοποιηθούν και στο μέλλον.

Η εξέλιξη της ταξικής πάλης, αλλά και η ίδια η πείρα της Οργάνωσης επιβεβαιώνουν ότι πλέον απαιτείται ένα άλλο επίπεδο στην ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση, πρώτα από όλους για το στέλεχος της ΚΝΕ. Εχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που αρκούσε η πρωτοπόρα προσωπική δράση των στελεχών για να φτάσει η ΚΝΕ παντού, να γνωρίσει και να κινητοποιήσει τον κόσμο που ήθελε να αγωνιστεί, που ήταν κοντά στο Κόμμα και την ΚΝΕ. Τα πράγματα δεν είναι όπως πριν 5 ή 10 χρόνια. Αν στις μαθητικές κινητοποιήσεις του 1997 όποιος ήθελε να αγωνιστεί ταυτιζόταν με την ΚΝΕ και η βασική επιχειρηματολογία της κυβέρνησης ήταν ότι μόνο οι κομμουνιστές αρνούνται τα νέα μέτρα και αυτοί υποκινούν τις καταλήψεις, σήμερα η αξιοποίηση της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού επιτρέπει την παρθενογένεση «συντονιστικών» εν μια νυκτί στην Κουμουνδούρου, υπό τη σκέπη ΔΟΕ - ΟΛΜΕ, με τις απαραίτητες δόσεις περί «δογματικού» και «απομονωμένου» ΚΚΕ. Αν πριν 5 χρόνια η ΚΝΕ ήταν η μόνη δύναμη που πάλευε για να γίνουν μαθητικές εκλογές, σήμερα έρχεται το υπουργείο για να τις εξαγγείλει τις πρώτες 30 μέρες της σχολικής χρονιάς και μετά να έρθει ο δήμος για να καλέσει τις μαθητικές κοινότητες στις εκδηλώσεις για το γιορτασμό των 20 χρόνων από την πτώση του τείχους του Βερολίνου.

Αρα σήμερα απαιτείται ακόμα περισσότερο να ανέβει η ικανότητα της Οργάνωσης συλλογικά να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης. Η προσωπική συμβολή των στελεχών πρέπει να μετρηθεί πια στο πώς ανεβαίνει η ικανότητα της ΟΒ να ανταποκριθεί σε αυτό το καθήκον. Αυτό θα δώσει τεράστια ώθηση στην αποτελεσματικότητα της δράσης της ΚΝΕ. Θα βάλει τεράστιες δυνάμεις σε κίνηση, που αυτή τη στιγμή είναι αναξιοποίητες. Το κριτήριο για την αποτελεσματικότητα για ένα στέλεχος πρέπει να είναι η ικανότητα των ΟΒ να ανταποκρίνονται στην έντονη ιδεολογική και πολιτική διαπάλη. Να έχουν ένα πρόγραμμα πρωτοβουλιών, και εσωοργανωτικό και δράσης, που θα τους βοηθάει επιθετικά να παρεμβαίνουν σε αυτή, να συσπειρώνουν κόσμο γύρω τους, να τον κινητοποιούν. Ετσι η ΟΒ θα αποκτάει δεσμούς, θα έχει κόσμο στο πλευρό της, θα στρατολογεί. Η ΚΝΕ δεν μπορεί να έχει δεσμούς μόνο μέσα από τα στελέχη της.

Αυτό το καθήκον απαιτεί και άλλο επίπεδο ιδεολογικής και πολιτικής συγκρότησης από τα στελέχη. Δεν αρκεί το γράψιμο μιας καλής εισήγησης. Πρέπει το στέλεχος να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται την ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση που διεξάγεται. Πώς αυτή εκφράζεται στο γενικό πολιτικό επίπεδο και τι αντανάκλαση έχει στο χώρο που έχει την ευθύνη. Ποιοι άλλοι παράγοντες επιδρούν. Να αφομοιώνεται ο κεντρικός πολιτικός άξονας της δράσης μας και με βάση αυτό να εξειδικεύεται ο προγραμματισμός της ΟΒ.

Εύκολη υπόθεση δεν είναι. Θέλει κοπιαστική ατομική και συλλογική προσπάθεια. Για το στέλεχος απαιτείται μια βάση. Αυτή είναι η καθημερινή μελέτη του «Ριζοσπάστη», η μελέτη της ΚΟΜΕΠ, του «Οδηγητή». Η παρακολούθηση των επεξεργασιών και των αποφάσεων του Κόμματος. Μέλος τομεακού ή νομαρχιακού γραφείου που δεν έχει μελετήσει το τελευταίο τεύχος της ΚΟΜΕΠ εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να ανταποκριθεί, όσες συνεργασίες και να γίνουν, όσες συνεδριάσεις και να παρακολουθήσει. Για να μπορέσει ένα στέλεχος, με τέτοια ευθύνη, να ανταποκριθεί στο ελάχιστο πρέπει να έχει μια βασική επάρκεια να απαντάει σε ζητήματα, όπως αν ο κεντρικός σχεδιασμός υστερεί από τον «υγιή» ανταγωνισμό της «ελεύθερης αγοράς», αν οι κοινωνικές κατακτήσεις στις σοσιαλιστικές χώρες «πληρώθηκαν» από τους λαούς με το ακριβό τίμημα της ελευθερίας, κτλ. Χρειάζεται να διαβάσει, να κρατήσει σημειώσεις. Αλλιώς δεν μπορεί να σταθεί. Ας βγει μια εξόρμηση λιγότερη. Η καθοδήγηση των στελεχών, και ειδικά των εργατικών στελεχών που είναι δουλειά - γραφεία, απαιτεί και τέτοια μέτρα.

Από εκεί και πέρα απαιτείται συστηματική προσπάθεια μελέτης της κοσμοθεωρίας μας. Αντληση διδαγμάτων από την ιστορία του Κόμματος. Πώς αλλιώς το στέλεχος της ΚΝΕ θα καλύψει τα κενά που υπάρχουν στον ίδιο λόγω της δικής του μικρής κοινωνικής και πολιτικής πείρας; Για ένα κομματικό μέλος με 20 χρόνια κομματικής ζωής υπάρχει και προσωπική πείρα τι σημαίνει ικανότητα της σοσιαλδημοκρατίας να ενσωματώνει εργατικές μάζες. Το στέλεχος της ΚΝΕ δεν μπορεί, λόγω ηλικίας, να έχει πείρα συνολικά από τη δράση του αντιπάλου. Η μελέτη μπορεί να συμβάλλει στην κάλυψη κενών, που θα ήταν αφύσικο να μην υπήρχαν, στη γρήγορη αφομοίωση της πλούσιας κομματικής πείρας, στην όξυνση των αντανακλαστικών.

Επίσης, πώς αλλιώς θα ανταποκριθούμε στη γρήγορη ανανέωση στελεχών, που για την ΚΝΕ είναι μονόδρομος;

Οι δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά σε ένα νέο άνθρωπο για να παλέψει οργανωμένα είναι όλο και μεγαλύτερες. Ξεκινάνε από τη στιγμή που κάποιος προσεγγίζει την ΚΝΕ και πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Η πίεση της οικογένειας και του προσωπικού κύκλου. Η αποδόμηση της σκέψης μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία. Ο αντικομμουνισμός. Οι δυσκολίες της προσωπικής ζωής, αποτέλεσμα της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας που επιφυλάσσει το καπιταλιστικό σύστημα για το νέο άνθρωπο και που θα κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια. Το γιγάντωμα αυτών των δυσκολιών ειδικά στα μεταβατικά στάδια, ζήτημα που μας απασχολεί και στις Θέσεις.

Μόνο η τέτοια καθοδήγηση της ΟΒ μπορεί να απαντήσει. Και αυτό πρέπει να είναι πλέον το κριτήριο για τη δουλειά των στελεχών και των οργάνων.