ΣΑΝΑ'Α.--

Ολοένα και πιο αντιφατική είναι η στάση της υεμενίτικης ηγεσίας απέναντι στο διογκούμενο αυτονομιστικό κίνημα στο νότο. Ενα κίνημα που τους τελευταίους μήνες έχει κάνει δυναμική επανεμφάνιση με αλλεπάλληλες διαδηλώσεις που σημαδεύτηκαν και από συγκρούσεις, τόσο μεταξύ διαδηλωτών και δυνάμεων καταστολής, όσο και από ανταλλαγές πυρών ενόπλων μαχητών, από την μία, και δυνάμεων του στρατού από την άλλη.

Ο Πρόεδρος Σάλεχ κάλεσε σε διάλογο τις αυτονομιστικές δυνάμεις υποστηρίζοντας ότι «η υεμενίτικη κυβέρνηση δεν υποστηρίζει τη λογική του διχασμού, του μίσους και της βίας». Δήλωσε έτοιμος για «συζητήσεις σε βάθος» και πρόθυμος «να δεχθεί πολιτικά αιτήματα και να ανταλλαχθούν απόψεις πάνω σε αυτά».

Μόλις ένα 24ωρο νωρίτερα, στενοί συνεργάτες του Σάλεχ προειδοποιούσαν ότι «δεν πρόκειται ν' ανεχτούν άλλο την αναρχία και τις αντιδράσεις στο νότο» καλλιεργώντας κλίμα στρατιωτικής αιματηρής καταστολής. Απείλησαν, δε, ότι «σε λίγο θα καούν όλα τα αυτονομιστικά λάβαρα» και συνόδευσαν τις απειλές αυτές με εξαπόλυση πολλαπλών επιδρομών του στρατού κατά πιθανολογούμενων κρησφυγέτων αυτονομιστών. Δε δόθηκε καμία πληροφορία για το τι ακριβώς συνέβη στις επιδρομές αυτές και πολλοί εκτιμούν ότι και οι «συμφιλιωτικές» δηλώσεις Σάλεχ αποσκοπούν σε μια επιφανειακή αποκλιμάκωση που θα συνοδευτεί από σκληρή στρατιωτική καταστολή των αυτονομιστικών διαμαρτυριών.

Υπενθυμίζεται ότι η βόρεια ισλαμική Υεμένη και η νότια πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Υεμένης ενώθηκαν το 1990, μετά από χρόνια εχθροπραξιών και υπόσκαψης του νότου από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Το 1994 σημειώθηκαν νέες συγκρούσεις, στις οποίες επικράτησε ο στρατός των βορείων. Εκτοτε, ο πληθυσμός του νότου καταγγέλλει διακρίσεις σε βάρος του, σε όλα τα επίπεδα, εκδίωξη νοτίων από θέσεις στον κρατικό μηχανισμό και διαρκή επιδείνωση του βιοτικού του επιπέδου.