Στη συνέντευξή του, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, επιδόθηκε σε ένα αντεργατικό ντελίριο χλευασμού και απαξίωσης για τα θύματα της αντεργατικής πολιτικής, ανάγοντας τους επιχειρηματίες στους... κύριους πληγέντες της οικονομικής κρίσης, οι οποίοι «αγόγγυστα» προσφέρουν στον τόπο και εργάζονται παρά τις δυσκολίες, αντί να είναι «στους δρόμους, να απεργούν και να απαιτούν». Αυτό το τελευταίο είναι αλήθεια, αφού το σύνολο των αντιδραστικών μέτρων έχει ως στόχο να δώσει στους κεφαλαιοκράτες όσο γίνεται περισσότερο δημόσιο χρήμα, κατακλέβοντας τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, οπότε δε χρειάζεται να ζητήσουν αυτό που τους προσφέρεται απλόχερα. «Οι κινητοποιήσεις, οι αναταραχές και οι βιαιότητες όλο αυτό τον καιρό, υποκινούνται από εκείνους που για δικό τους όφελος πασχίζουν να συντηρήσουν όλες εκείνες τις παθογένειες που έκαναν το λαό μας ζητιάνο στις διεθνείς αγορές», επισήμανε ο Δ. Δασκαλόπουλος.

Ωστόσο, ο ΣΕΒ αν και χλευάζει τις λαϊκές αντιδράσεις, δεν τις υποτιμά. Ο Δ. Δασκαλόπουλος δήλωσε ότι «δεν τίθεται θέμα κοπής του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα», σίγουρος ότι μια τέτοια κίνηση θα άναβε το φιτίλι στην «μπαρουταποθήκη», αλλά και ότι θα φροντίσει η κυβέρνηση να κόψει πολλούς μισθούς μέσω της φορολογίας και των άλλων επιβαρύνσεων που έχει βάλει μπρος για το σύνολο των εργαζομένων, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Εξάλλου, οι μεγαλοβιομήχανοι την έχουν «στημένη» στους εργαζόμενους και στο πεδίο των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ο Δ. Δασκαλόπουλος μπορεί να έκανε λόγο για «ένα παγιοποιημένο πλαίσιο εργασιακών σχέσεων, κοινωνικής προστασίας», που οι βιομήχανοι «το υπηρετούμε, δεν το αμφισβητούμε», αλλά όταν ρωτήθηκε αν θα συμφωνήσουν σε αυξήσεις στους μισθούς έστω στο ύψος του πληθωρισμού, είπε ότι ο ΣΕΒ προειδοποιεί εδώ και 8 μήνες για τις «πρωτόγνωρες συνθήκες, που απαιτούν πρωτόγνωρες δράσεις» και κάλεσε να ληφθούν υπόψη τα προβλήματα των επιχειρήσεων και να επιδειχθεί «αυτοσυγκράτηση και υπευθυνότητα»! (Να σημειωθεί ότι αυτή την περίοδο ο πληθωρισμός είναι 2,8%).

Ο ΣΕΒ θεωρεί επίσης ότι είναι καιρός να καταφέρει ολοκληρωτική «νίκη» στο ζήτημα της «ευελιξίας» της εργασίας. Δήλωσε ότι το θεσμικό πλαίσιο επαρκεί, αλλά η ευελιξία θα πρέπει να διευρυνθεί γιατί «κάνει καλό στην απασχόληση και στους εργαζόμενους» και θα αποφευχθούν τα χειρότερα. Λιγότερο «ευέλικτος» εμφανίστηκε απέναντι στην πιθανότητα επιβολής νέας εισφοράς από τις επιχειρήσεις ή στην αύξηση της φορολόγησης των τραπεζών, οι οποίες έχουν πλέον κι αυτές... προβλήματα, όπως είπε.

Αναφερόμενος στα μέτρα, ο Δ. Δασκαλόπουλος είπε ότι: «Η κυβέρνηση έκανε τα πρώτα σημαντικά βήματα ανάγκης. Καλείται τώρα να τολμήσει τις αναγκαίες αλλαγές προοπτικής με δύο άξονες:

• Τη δραστική συρρίκνωση και αναδόμηση του μεταπολιτευτικού κράτους, με προτεραιότητα στις ΔΕΚΟ και στους εκατοντάδες άχρηστους οργανισμούς, επιτροπές, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου, που λυμαίνονται το κρατικό χρήμα και σπαταλούν τους φόρους των πολιτών. Μόνο το έλλειμμα του ΟΣΕ ισοδυναμεί περίπου με το ποσό που θα αποφέρει η μείωση των επιδομάτων στο Δημόσιο.
• Την άμεση προώθηση των δομικών μέτρων για την ανάπτυξη που περιέχονται και στο Πρόγραμμα Σταθερότητας - με απόλυτη προτεραιότητα στο άνοιγμα των αγορών (κυρίως μεταφορών και ενέργειας), την απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων και τη δραστική περικοπή της γραφειοκρατίας.

Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά δεν έχει περάσει από τα λόγια στα έργα».

Στο παραπάνω πλαίσιο, εντάσσεται και η ΔΕΗ, όπου όπως είπε επιβάλλεται και εκεί η πλήρης αποχώρηση του Δημοσίου. Η «αναδόμηση» που προτείνει ο ΣΕΒ περιλαμβάνει πάντως και ζητήματα όπως η μονιμότητα στο Δημόσιο. Ο εκπρόσωπος των μεγαλοβιομηχάνων είπε ότι πρέπει να αναρωτηθούμε εάν κάποια προβλήματα οφείλονται και σε αυτή και ότι θα πρέπει να γίνει συζήτηση στην κοινωνία. Οσο για τους φορείς που θα καταργηθούν, έσπευσε να δηλώσει ότι «αυτό δεν σημαίνει άνθρωποι στο δρόμο. Οποιοδήποτε κενό δημιουργηθεί σε υπηρεσίες και προϊόντα, «θα καλυφθεί πολύ σωστά και αποτελεσματικότερα από τις δημιουργικές δυνάμεις». Οπότε οι επιχειρηματίες θα αναλάβουν οι ίδιοι... «να λυμαίνονται το κρατικό χρήμα» και «να σπαταλούν τους φόρους των πολιτών».

Οι μεγαλοβιομήχανοι προβλέπουν ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 5 χρόνια για να ξεπεραστεί η ύφεση, αλλά σε κάθε περίπτωση «τα πράγματα ούτε πρέπει ούτε μπορούν να γίνουν ξανά όπως πριν. Το μοντέλο της κρατικοδίαιτης και επιδοτούμενης ανάπτυξης έχει οριστικά τελευτήσει». Προφανώς, όμως, εξαιρούν τους εαυτούς τους, καθώς στην ίδια συνέντευξη, ο Δ. Δασκαλόπουλος τόνισε: «Μπορούμε να κάνουμε, όμως, τη δύσκολη πορεία της ανασυγκρότησης πιο βατή αν υλοποιηθούν οι εξαγγελίες για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα - που καθυστερούν τραγικά».