Ο υεμενικός στρατός ενισχύεται από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό

Στη δημοσιότητα έρχονται σταδιακά οι πρώτες λεπτομέρειες για τον τρόπο κατανομής της αυξημένης οικονομικής βοήθειας που η Ουάσιγκτον αποφάσισε να χορηγήσει, για το 2010, στην υεμενίτικη ηγεσία στο πλαίσιο της «αντιτρομοκρατικής» συνεργασίας τους και με στόχο την αντιμετώπιση της δυναμικά επανεμφανιζόμενης «αλ Κάιντα της αραβικής χερσονήσου». Η χορήγηση αυξημένης βοήθειας είχε ανακοινωθεί, ήδη, από τις αρχές του χρόνου.

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, από τα 150 εκατομμύρια δολάρια που ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς, ανακοίνωσε ότι θα δοθούν στην ηγεσία Σάλεχ (έναντι 67 εκατομμυρίων που είχαν δοθεί το 2009), τα 34 εκατομμύρια προορίζονται για «τακτική βοήθεια» προς τις ειδικές αντιτρομοκρατικές δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού. Με βάση, μάλιστα, διαρροές της σχετικής ενημέρωσης του Γκέιτς στο Κογκρέσο, το Πεντάγωνο αποτιμά ως «ιδιαίτερα ενθαρρυντικές τις επιχειρήσεις που έχουν πραγματοποιήσει οι ειδικές αυτές δυνάμεις κατά της «αλ Κάιντα» στο έδαφος της Υεμένης και θεωρεί εξαιρετικά κρίσιμη την ενίσχυσή τους με όλα τα δυνατά μέσα προκειμένου να συνεχιστεί και η δράση τους αλλά και η ακόμη καλύτερη εκπαίδευσή τους».

Επίσης, με βάση, πάντα, την ενημέρωση του Κογκρέσου, άλλα 38 εκατομμύρια δολάρια από τη βοήθεια θα χρησιμοποιηθούν για την προμήθεια ενός σύγχρονου στρατιωτικού μεταγωγικού αεροσκάφους. Στη βελτίωση των εναέριων μέσων μετακίνησης των υεμενίτικων δυνάμεων ασφαλείας αναμένεται να δαπανηθούν και τα υπόλοιπα χρήματα της έκτακτης ενισχυμένης βοήθειας.

Ούτε αυτή τη φορά, πάντως, έγινε λόγος, επισήμως τουλάχιστον, για ανάπτυξη αμερικανικών δυνάμεων στην Υεμένη. Μια τέτοια κίνηση εκτιμάται ότι θα πυροδοτήσει οργισμένες αντιδράσεις από σημαντική μερίδα του πληθυσμού, που διαπνέεται από φιλικά αισθήματα προς την «αλ Κάιντα» και τον ισλαμιστικό φανατισμό, στοιχείο άλλωστε που η ηγεσία Σάλεχ καλλιέργησε και αξιοποίησε προκειμένου να υπερφαλαγγίσει την Λαϊκή Δημοκρατία της Υεμένης στο νότο, και τις αντιλήψεις του πληθυσμού της.

Αξίζει, επίσης, να υπενθυμίσουμε ότι πολλά από τα σώματα των δυνάμεων ασφαλείας της υεμενίτικης ηγεσίας έχουν πολλάκις κατηγορηθεί, με προσκόμιση μάλιστα πληθώρας στοιχείων, από ανθρωπιστικές οργανώσεις για κατά συρροήν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για στυγνές δολοφονίες ή βασανισμούς πολιτών (αντιφρονούντων όλων των πολιτικών αποχρώσεων). Η ειρωνεία, δε, είναι ότι για τα προσχήματα, τις καταγγελίες αυτές έχει υιοθετήσει και η αρμόδια υπηρεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, κάτι που αναδεικνύει ανάγλυφα την ιμπεριαλιστική υποκρισία.