Η αστική τάξη, κάνει το «επιστημονικό» πλιάτσικο, σε βάρος της εργατικής τάξης, επαναλαμβάνει, το «η σωτηρία της πατρίδος!!!». Η «σωτηρία της πατρίδος είναι ο υπέρτατος νόμος...» (Salus Patrie Suprema Lex esto...). Η ρωμαϊκή άποψη των αυτοκρατόρων, που έγινε «θέσφατο» της μεγάλης αστικής Γαλλικής επανάστασης, έχει εκφυλιστεί. Αναφέρεται, για να καλύψει παρανομίες, αυθαιρεσίες της αστικής τάξης. Διαγράφονται «κατακτήσεις της εργατικής τάξης, απ' το ΔΝΤ - την «τρόικα» του κεφαλαίου. Μας οδηγούν στο νέο εργασιακό μεσαίωνα. Ο Ζαν - Ζακ Ρουσό του διαφωτισμού στην «Ανισότητα των ανθρώπων» γράφει: «Τίποτε στον κόσμο δεν είναι πιο ξένο, υποκριτικό στην πραγματικότητα, απ' το ότι δήθεν οι κρατούντες, φεουδάρχες... / «ενδιαφέρονται» για το λαό τους, μέσα απ' τη συνέχιση της εξουσίας τους /, δεσποτείας τους...».

Οι «ραβδούχοι» (lictores), του ΔΝΤ εκτελούν εντολές τραπεζιτών / τοκογλύφων, πολυεθνικών. Κρατούν «ραβδιά», μέτρα, τον πέλεκυ κατά των πληβείων / προλεταριάτου, με σκοπό, την αύξηση των προνομίων της ολιγαρχίας. Οι «ραβδούχοι» της ΕΕ, μεγαλώνουν τις ανισότητες, τη διευρυνόμενη προϊστορική βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Ο φίλος μου ποιητής αείμνηστος Μιχάλης Κατσαρός έλεγε: «Αντισταθείτε»: «Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν...». Και ο Ρουσό: «την ερήμωση του λαού, την ονομάζουν ευτυχία...». Κι ο Λατίνος ιστορικός Τάκιτος (55-120 μ.Χ.) έλεγε: «Και τούτο οι αμαθείς, τ' ονόμαζαν "φιλανθρωπία", ενώ δεν ήταν παρά δουλεία». Στην «Κατάσταση του πολέμου» (λέει η κυβέρνηση ότι είμαστε!!!!), γράφει ο Ρουσό: «Ο πλούσιος πίνει σε καιρό "ειρήνης" το αίμα και τα δάκρυα των φτωχών. Οι ισχυροί του πολέμου είναι οπλισμένοι, ενάντια στους αδυνάτους, με πληρωμένους γραφιάδες (βλ. ΜΜΕ καπιταλιστικά) απ' τον ισχυρό, για να διδάξουν στον αδύνατο για υποχρεώσεις και στους ισχυρούς για δικαιώματα» (1763).