Το ύψος των «φαρμακευτικών δαπανών» των ασφαλιστικών ταμείων μπαίνει τώρα στο επίκεντρο της κουβέντας για την «απελευθέρωση» του επαγγέλματος του φαρμακοποιού που επιταχύνει η κυβέρνηση, ανοίγοντας διάπλατα τις πόρτες του κλάδου για τα μονοπώλια. Ηδη ακούγεται όλο και πιο συχνά ότι, δήθεν, για το μεγάλο ύψος των φαρμακευτικών δαπανών φταίνε τα πολλά φαρμακεία. Το ζήτημα του ελέγχου των φαρμακοβιομηχανιών από τους πολυεθνικούς ομίλους (που μπορεί να μη δραστηριοποιούνται αποκλειστικά στο χώρο) περνά «απαρατήρητο». Για το ουσιαστικό ζήτημα που καθορίζει και τις τιμές, και την ποιότητα, και την ασφάλεια των φαρμάκων, το ότι δηλαδή οι βιομηχανίες του κλάδου αποτελούν ιδιοκτησία μερικών κεφαλαιοκρατών (στων οποίων τα κέρδη υποτάσσεται το αποτέλεσμα ενός προϊόντος κρίσιμου για τις λαϊκές ανάγκες), τα τηλεπαράθυρα των ΜΜΕ δε ... βρίσκουν χώρο.