Να εξασφαλίσει το έδαφος που θα της επιτρέψει να προχωρήσει τα αντεργατικά της σχέδια προσπαθεί η εργοδοσία στο Καζίνο της Πάρνηθας, «στριμωγμένη» από τις δυσκολίες που συναντά τα τελευταία χρόνια λόγω της συσπείρωσης των εργαζομένων στο ταξικό τους επιχειρησιακό σωματείο. Ετσι, το τελευταίο διάστημα, και αξιοποιώντας τις υπηρεσίες ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, επιδιώκει με εκβιαστικά διλήμματα να διασπάσει τους εργαζόμενους και να χτυπήσει την ενότητα, μέσα από την οποία τα τελευταία χρόνια όχι μόνο αντιπαλεύουν σθεναρά την επίθεση ενάντια στα δικαιώματά τους, μέσα στο Καζίνο, αλλά και βάζουν το δικό τους λιθαράκι, για να δυναμώσει η αντίσταση στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται συνολικά η εργατική τάξη.

Σε αυτήν την επιχείρηση εντάσσεται και η συμφωνία στην οποία κατέφυγε η εργοδοσία με το πανελλαδικό σωματείο των γκρουπιέρηδων, υπογράφοντας άρον - άρον μια συμφωνία (που ονομάζουν επιχειρησιακή σύμβαση) για τη «διασφάλιση των θέσεων εργασίας» (μόνο για μία ειδικότητα και μόνο στο συγκεκριμένο χώρο) που, μεταξύ άλλων, μιλά για «εργασιακή ειρήνη». Σ' αυτήν τη «συμφωνία» αναφέρεται πως «διασφαλίστηκαν οι θέσεις εργασίας», αλλά για «οικονομοτεχνικούς λόγους». Δηλαδή, η εργοδοσία μπορεί, επικαλούμενη οποιονδήποτε άλλο «λόγο» και πρόσχημα, να προχωρήσει σε απόλυση. Αυτό ακριβώς πράττει από τον περασμένο Αύγουστο, οπότε και ξεκίνησε απολύσεις εργαζομένων. Ενώ την ίδια συμφωνία αξιοποιούν ως μοχλό πίεσης των εργαζομένων και οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Κι αυτό όταν η καθημερινή πείρα βεβαιώνει πως μόνη ασπίδα στην εργοδοτική επιθετικότητα είναι η ενίσχυση της ταξικής ενότητας και πάλης.

Η εργοδοσία και ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός έχουν λυσσάξει. Ιδιαίτερα μετά την ιδιωτικοποίηση του καζίνο - οπότε και το τιμόνι της διοίκησης του σωματείου ανέλαβαν οι ταξικές δυνάμεις - το σωματείο κατάφερε να συσπειρώσει το σύνολο των εργαζομένων και μέσα από τους αγώνες να διασφαλίσει και διευρύνει δικαιώματα για το σύνολο των εργαζομένων στην επιχείρηση. Εβαλε εμπόδια σε προσπάθειες της εργοδοσίας να χτυπηθούν αυτά τα δικαιώματα, όπως για παράδειγμα με τους αγώνες που δόθηκαν για να μην περάσει η μερική απασχόληση, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κ.λπ. Πέρυσι, η διοίκηση προσπάθησε να εφαρμόσει τριήμερη απασχόληση, κάτι όμως που εμπόδισε ο πολύμορφος αγώνας (απεργίες, κινητοποιήσεις στην περιοχή, συμπαράσταση από άλλα κλαδικά συνδικάτα κ.τ.λ.) που οδήγησε στη μετατροπή αυτών των συμβάσεων σε συμβάσεις πλήρους απασχόλησης. Με τον ίδιο αγώνα ανακλήθηκαν απολύσεις. Αποτέλεσμα τέτοιων αγώνων ήταν και η εξασφάλιση π.χ. με την τελευταία σύμβαση κανείς να μη δουλεύει με μισθό κάτω από 1.100 ευρώ. Μειωμένο ωράριο για τις μητέρες μέχρι και 4 χρόνια. Τρίτο ρεπό μέσα στη βδομάδα για εργαζόμενο που έχει σύζυγο ή παιδί με ειδικές ανάγκες.

Αυτή τη δύναμη της αγωνιστικής συσπείρωσης των εργαζομένων έχει βάλει στο μάτι η εργοδοσία. Την ίδια στιγμή, οι συν-εταίροι της όπως η ΠΑΣΚΕ δε βρήκαν να πουν κουβέντα για το μνημόνιο και τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων. Αλλά εμφανίζονται δήθεν πως ενδιαφέρονται για τις θέσεις εργασίας.

Αυτές οι εξελίξεις χτυπούν καμπανάκι στους εργαζόμενους του καζίνο. Καμπανάκι για ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση στο σωματείο τους, για ταξική ενότητα και δράση. Οι εξελίξεις στο καζίνο δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους στην επιχείρηση, αλλά συνολικά τον κλάδο γιατί αυτή η επίθεση στους εργαζόμενους του καζίνο είναι ενταγμένη στη συνολικότερη επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης και το ταξικό κίνημα. Σήμερα μόνο ο ενιαίος, συντονισμένος και ταξικά προσανατολισμένος αγώνας όλης της εργατικής τάξης μπορεί να δυναμώσει την αντίσταση στη σφοδρή αντεργατική επίθεση, κυρίως όμως να ανοίξει δρόμο για τη σύγκρουση και την αντεπίθεση.