Νέο πεδίο εκδήλωσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο χώρο της ευρωζώνης αποτελούν οι προτάσεις που υπέβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για «την οικονομική διακυβέρνηση». Προτάσεις, οι οποίες συζητήθηκαν χτες στα άτυπα συμβούλια «Γιουρογκρούπ» και «Εκοφίν» στις Βρυξέλλες, ενώ στα θέματα της ημερήσιας διάταξης περιλαμβάνεται και η «Στρατηγική ΕΕ 2020», η οποία συνιστά το συντονισμό και την κλιμάκωση της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει η ευρωπαϊκή αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και η κοινοτική γραφειοκρατία, σε βάρος των λαών της Ευρώπης. Επίθεση, η οποία, την περίοδο αυτή βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με τον διττό αλλά και αλληλοεξαρτώμενο στόχο, της προστασίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της καταβαράθρωσης των κατακτήσεων των εργαζομένων, ειδικά στα πεδία της κοινωνικής ασφάλισης και των εργασιακών σχέσεων.

Σε μια περίοδο, κατά την οποία η ανισομετρία, που χαρακτηρίζει την ανάπτυξη της ευρωζώνης, έχει πάρει ακραία χαρακτηριστικά (η γερμανική οικονομία αναπτύσσεται δυναμικά, τη στιγμή κατά την οποία Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία απειλούνται με κατάρρευση), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε την προηγούμενη Τετάρτη τις προτάσεις για την «οικονομική διακυβέρνηση». Προτάσεις, οι οποίες φέρουν τη σφραγίδα της γερμανικής επιρροής και συνίστανται στην επιβολή ακόμα πιο σκληρών ποινών και κυρώσεων στα κράτη - μέλη που παραβιάζουν τους κανόνες «δημοσιονομικής πειθαρχίας», αλλά και στα κράτη - μέλη της ευρωζώνης που εμφανίζουν ανταγωνιστικά και διαρθρωτικά ελλείμματα...Ειδικότερα εισηγούνται, χώρες που εμφανίζουν δημόσιο χρέος μεγαλύτερο του 60% του ΑΕΠ να λαμβάνουν μέτρα μείωσής του, τα οποία, σε ετήσια βάση, να αντιστοιχούν στο 1/20 της διαφοράς που τις χωρίζει από το όριο αναφοράς του 60%, ο ρυθμός αύξησης των κρατικών δαπανών να μην υπερβαίνει το ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ, ενώ προβλέπονται χρηματικές ποινές και πρόστιμα, που φτάνουν το 0,2% του εθνικού ΑΕΠ για τις χώρες παραβάτες της «δημοσιονομικής πειθαρχίας, αλλά και τις χώρες εκείνες που εμφανίζουν «διαρθρωτικά ελλείμματα».

Στο γερμανικής έμπνευσης σχέδιο προτάσεων, εκδηλώθηκαν αντιδράσεις, κυρίως από τις χώρες του νότου (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία κ.λπ.). Οχι γιατί η υιοθέτησή του θα ισοδυναμεί με τη θεσμική λειτουργία ενός πλαισίου λιτότητας, πολύ πιο αυστηρού από το υπάρχον, με συνέπεια οι ευρωπαϊκοί λαοί να υποστούν νέα συντριπτικά πλήγματα, σε ό,τι αφορά το βιοτικό τους επίπεδο. Οι αντιρρήσεις των κυβερνήσεων της νότιας Ευρώπης συνίστανται στο γεγονός ότι η επιβολή των προτάσεων αυτών, θα οδηγήσει τις οικονομίες τους σε μια διαρκή κατάσταση ύφεσης, με αποτέλεσμα να διευρυνθεί περαιτέρω η διαφορά δυναμικότητας που τις χωρίζει από την ταχύτατα αναπτυσσόμενη γερμανική οικονομία.

Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, για μια ακόμη φορά ότι οι ευρωπαϊκές αστικές τάξεις έχουν ενιαία στάση στο θέμα της καταλήστευσης των λαών τους, αλλά τα μαχαίρια βγαίνουν κάθε φορά, που τίθεται θέμα μοιράσματος και ξαναμοιράσματος των αγορών, των πρώτων υλών και εδαφικών περιοχών.