Την επιβολή μόνιμων μνημονίων λιτότητας σε όλους τους λαούς της Ευρώπης και κλιμάκωση της επίθεσης στα δικαιώματα των Ευρωπαίων εργαζομένων, για να ανακάμψει και να θωρακιστεί η κερδοφορία των μονοπωλίων, σηματοδοτεί ο νέος πρόσκαιρος συμβιβασμός που επιτεύχθηκε στη χτεσινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Η όποια συμφωνία, ωστόσο, δεν μπορεί να κρύψει τις κλιμακούμενες αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ευρωένωσης και τις φυγόκεντρες τάσεις που μεγαλώνουν υπό το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης και των αδιεξόδων στην αστική διαχείριση.

Η πρόταση Γερμανίας - Γαλλίας για πιο αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, που υιοθετήθηκε από 26 κράτη - μέλη της ΕΕ, πλην της Μ. Βρετανίας, θα οδηγήσει εκατομμύρια ευρωπαϊκά λαϊκά νοικοκυριά στη χρεοκοπία. Ανάμεσά τους και τους Βρετανούς εργαζόμενους, αφού η διαφοροποίηση Κάμερον από τις τελικές αποφάσεις αφορά στα συμφέροντα του βρετανικού κεφαλαίου, την ίδια ώρα που η κυβέρνησή του έχει ήδη δρομολογήσει πλήθος μέτρων λιτότητας και αντεργατικών ανατροπών.

Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ ανοίγουν το δρόμο για την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία χωρών και ταυτόχρονα προετοιμάζουν το έδαφος για τη συρρίκνωση της ζώνης του ευρώ, με σταδιακή απομάκρυνση των πιο αδύναμων καπιταλιστικών κρατών. Σύμφωνα με τους Ευρωπαίους ηγέτες, βασικοί πυλώνες της χτεσινής απόφασης αποτελούν το Ενισχυμένο Σύμφωνο Σταθερότητας και το γνωστό Σύμφωνο για το Ευρώ. Σε ό,τι αφορά στο πρώτο, εννέα από τις δέκα χώρες - μέλη της ΕΕ εκτός της Ευρωζώνης δηλώνουν έτοιμες να συμμετάσχουν μαζί με τις 17 χώρες του ευρώ στις διαδικασίες, με στόχο τη διαμόρφωση της νέας Συνθήκης για πιο στενή δημοσιονομική ένωση.

Το ρήγμα ανάμεσα σε Γαλλία - Γερμανία και Βρετανία οδηγεί σε διακυβερνητική συμφωνία και όχι σε νέα Συνθήκη. Κατά τη διάρκεια των παζαριών στη Σύνοδο, η βρετανική κυβέρνηση αρνήθηκε να συμμετάσχει στην αναθεώρηση των ευρωπαϊκών Συνθηκών. Απείλησε μάλιστα να θέσει βέτο, διεκδικώντας ειδικές παραχωρήσεις κυρίως σε ό,τι αφορά στην επιτήρηση του χρηματοπιστωτικού τομέα, υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου («Σίτι») και της πλουτοκρατίας της Βρετανίας.

Η Ουγγαρία, που αρχικά είχε συνταχθεί με τη Βρετανία, μαζί με Σουηδία, Τσεχία, Δανία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία και Βουλγαρία παραπέμπουν το ζήτημα της ένταξης στη δημοσιονομική ένωση στα εθνικά κοινοβούλια. Η Ιρλανδία ενδεχομένως θα διοργανώσει δημοψήφισμα για την προσχώρηση. Σε κάθε περίπτωση, οι «26» κατέληξαν σ' ένα συνολικό πακέτο μέτρων με στόχο:

Πρώτον, να επιβάλουν μια μόνιμη λιτότητα μέσω της αυστηρότερης δημοσιονομικής πειθαρχίας σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, που θα οδηγήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση.

Δεύτερον, να προωθήσουν νέες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, επιδιώκοντας από τη μια πλευρά την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και από την άλλη την ενίσχυση με κάθε μέσο των μονοπωλίων, ώστε να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα και να εξασφαλιστεί ταχύτερα η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας τους. «Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και οι προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης πρέπει να συνεχιστούν, ώστε να προλειάνουν το έδαφος για την επάνοδο στη βιώσιμη ανάπτυξη», υπογραμμίζεται σχετικά στο κείμενο των συμπερασμάτων.

Ο νέος «δημοσιονομικός κανόνας», όπως βάφτισαν οι ηγέτες της ΕΕ το νέο καθεστώς δημοσιονομικής πειθαρχίας και οικονομικής διακυβέρνησης, προβλέπει τα παρακάτω, σύμφωνα με την κοινή δήλωση που εξέδωσαν οι «17» της Ευρωζώνης:

Οι συγκεκριμένες αποφάσεις θα περιλαμβάνονται σε «διακρατική συμφωνία», η οποία, αφού εγκριθεί από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών ή τα εθνικά κοινοβούλια, θα έρθει για επικύρωση στην ΕΕ το Μάρτη του 2012.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, επιδιώκοντας την άμεση ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, συμφώνησαν στην επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων που προβλέπονται στο «Σύμφωνο για το Ευρώ», προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Οπως σημειώνεται στο κείμενο των συμπερασμάτων, οι στόχοι διαμορφώνονται ως εξής:

• «Εντατική συνέχιση των διαρθρωτικών αλλαγών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο ώστε να τονωθεί η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα». Υπενθυμίζουμε ότι μεταξύ άλλων στο «Σύμφωνο για το Ευρώ» συμπεριλαμβάνονται: α) Η μείωση του «εργατικού κόστους» με «κινεζικοποίηση» των μισθών προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων έναντι των «βασικών εμπορικών εταίρων της ΕΕ» (Κίνα, Ινδία, Ρωσία). β) Αναπροσαρμογή των συνταξιοδοτικών συστημάτων με ευθυγράμμιση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης προς το προσδόκιμο ζωής, που θα φέρει παραπέρα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
• «Προώθηση των ευκαιριών απασχόλησης που συνδυάζουν ευελιξία και ασφάλεια».Δηλαδή, παραπέρα ανατροπή των εργασιακών σχέσεων με την επέκταση των μορφών ελαστικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας.
• «Προσαρμογή των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης στις ανάγκες της αγοράς εργασίας».Στόχος, η παραγωγή φτηνού και εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, για να καλύψει τις ανάγκες των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
• Κοινή Φορολογική Πολιτική, που θα συμβάλει στη «δημοσιονομική εξυγίανση» και την «ανάπτυξη».Στόχος είναι η θέσπιση ενιαίων φορολογικών συντελεστών στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, ώστε να εξασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα των ισχυρών ευρωπαϊκών μονοπωλίων και παράλληλα να δοθούν νέα φορολογικά κίνητρα στο κεφάλαιο.

Σε ό,τι αφορά στη λειτουργία του προσωρινού Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) αλλά και του μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM), οι «17» κατέληξαν:

-- Να επισπευσθεί η έναρξη της λειτουργίας του μόνιμου μηχανισμού στήριξης (ESM). Ο μηχανισμός θα τεθεί σε λειτουργία μόλις τον επικυρώσουν τα κράτη - μέλη που θα αντιπροσωπεύουν το 90% των δεσμευθέντων κεφαλαίων και θα τεθεί σε ισχύ τον Ιούλιο του 2012.

-- Η δανειοδοτική δυνατότητα τόσο του Προσωρινού όσο και του Μόνιμου Μηχανισμού θα ανέρθει στα 500 δισ. ευρώ.Η συγκεκριμένη απόφαση δεν είναι τελική, αφού θα οριστικοποιηθεί το Μάρτη του 2012.

-- Οι αποφάσεις στο ΕSM για τη χορήγηση δανείων στα κράτη - μέλη θα αλλάξουν και ο κανόνας της ομοφωνίας θα αντικατασταθεί με την ενισχυμένη πλειοψηφία του 85% σε περίπτωση που η Κομισιόν και η ΕΚΤ κρίνουν ότι απαιτείται επείγουσα απόφαση για παροχή οικονομικής βοήθειας και ότι απειλείται η οικονομική σταθερότητα στην Ευρωζώνη.Ουσιαστικά αυτό σημαίνει ότι οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της Ευρωζώνης, Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία, διατηρούν το δικαίωμα βέτο, καθώς η συμμετοχή τους στον ESM ξεπερνά το 15%.

-- Τα κράτη - μέλη της ζώνης του ευρώ και τα υπόλοιπα κράτη - μέλη της ΕΕ θα εξετάσουν και θα επιβεβαιώσουν μέσα σε δέκα μέρες τη χορήγηση πρόσθετων πόρων ύψους 200 δισ. ευρώ προς το ΔΝΤ με τη μορφή διμερών δανείων, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επάρκεια πόρων του Ταμείου για την αντιμετώπιση της κρίσης.Με άλλα λόγια, τα κράτη - μέλη της ΕΕ αποφάσισαν να δανείζουν το ΔΝΤ και στη συνέχεια αυτό να δανείζει τις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν πρόβλημα ρευστότητας. Στόχος είναι να επιμεριστεί η ζημιά μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών από μια πιθανή χρεοκοπία ενός κράτους - μέλους που θα δανειστεί.

-- Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναλαμβάνει τη διαχείριση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Επίσης, οι «17» σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν προσωρινά την ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και άλλων κρατών - μελών της Ευρωζώνης (που θα προκαλέσει κατάρρευση των μεγάλων γερμανικών και γαλλικών τραπεζών), σημείωσαν: «Το ενδεχόμενο συμμετοχής ιδιωτών πιστωτών σε μελλοντικές αναδιαρθρώσεις αποκλείεται, καθώς ήδη η περίπτωση της Ελλάδας προκάλεσε τεράστια ανασφάλεια στις αγορές και στους επενδυτές». Ωστόσο, έσπευσαν να σημειώσουν ότι σε περιπτώσεις χρεοκοπίας κρατών - μελών της Ευρωζώνης «θα ισχύουν μελλοντικά οι κανόνες του ΔΝΤ». Σε ό,τι αφορά στο ευρωομόλογο, Γερμανία και Γαλλία απέρριψαν κάθε συζήτηση.