Την πιο χυδαία κυβερνητική προσέγγιση στην τέχνη από την ύπαρξη του αστικού κράτους και την πλέον ολοκληρωτική επίθεση του κεφαλαίου στον κινηματογράφο γνωρίζουν οι Ελληνες δημιουργοί τις τελευταίες μέρες, με αφορμή το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο που παρουσίασε χτες ο υπουργός Πολιτισμού - Τουρισμού, Π. Γερουλάνος, στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, μετά την πρώτη παρουσίασή του στο Υπουργικό Συμβούλιο την περασμένη Δευτέρα.

Παίρνοντας τη «σκυτάλη» από τον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος στην ομιλία του στο Υπουργικό Συμβούλιο συνέκρινε τον κινηματογράφο... με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια (σ.σ. «πάλι καλά» μπορεί κανείς να πει, αφού πριν μερικά χρόνια είχε συγκρίνει τον πολιτισμό με τις εξαγωγές χάλυβα της Βρετανίας...) ο υπουργός προχώρησε σε ένα ρητορικό «κρεσέντο» - επιτομή της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ για τον πολιτισμό.

Προσεγγίζοντας τον κινηματογράφο αποκλειστικά με αγοραία κριτήρια και σύμφωνα με τις ανάγκες των μονοπωλίων του «ελεύθερου χρόνου» να τσεπώσουν ακόμη περισσότερα υπερκέρδη, ο Π. Γερουλάνος χαρακτήρισε τον κινηματογράφο ως «αναπόσπαστο μέρος της λεγόμενης "οικονομίας του πολιτισμού" που σήμερα είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομική δραστηριότητα στην Ευρώπη» και ως τον «σκληρό πυρήνα της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, που διαχέεται σε όμορους τομείς της παραγωγής, όπως η τηλεοπτική παραγωγή, η διαφημιστική και η μουσική παραγωγή, καθώς και επιμέρους δραστηριότητες γύρω από αυτές. Ο χώρος αυτός είναι εξαιρετικά δυναμικός»!!!

Ξεκαθαρίζοντας ότι το αστικό κράτος αφήνει πλέον με το νομοσχέδιο το κεφάλαιο (ελληνικό και ξένο) να «αλώσει» την εγχώρια κινηματογραφία, είπε, μεταξύ άλλων, ότι «ο ελληνικός κινηματογράφος χρειάζεται πολλαπλές πηγές χρηματοδότησης», «ξένες παραγωγές και επενδυτές που μπορούν να ενισχύσουν την τεχνογνωσία στο χώρο».

Οι «πολλαπλές πηγές» είναι:

• Οι ιδιωτικές εταιρείες παραγωγής.
• Οι εταιρείες του διαδικτύου και των τηλεπικοινωνιών.
• Οι «ευρωπαϊκές δομές» (σ.σ. εννοούνται τα επικουρικά χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ όπως το MEDIA, τα οποία έχουν αποτύχει παταγωδώς στην πράξη), και
• Οι «ξένες παραγωγές που συνεργάζονται με ελληνικά συνεργεία και εταιρίες παραγωγής». Εδώ ο υπουργός εννοεί το παλιό «παραμύθι» ότι οι συμπαραγωγές με τους ξένους θα «σώσουν» τον ελληνικό κινηματογράφο. Το «παραμύθι» αυτό είναι ήδη εφιάλτης σε όσες χώρες «μπούκαρε» το Χόλιγουντ ως «ακρίδα» αφήνοντας ακόμη χειρότερες εργασιακές σχέσεις στον κλάδο.

Επιβεβαιώνοντας ότι το νομοσχέδιο είναι προσανατολισμένο αποκλειστικά στην ιδιωτική παραγωγή, «εξορίζοντας» το δημιουργό, ο υπουργός είπε ότι «με το νέο νομοσχέδιο γίνεται ανακατανομή, ώστε η παραγωγή να απολαμβάνει μεγαλύτερο μερίδιο του ειδικού φόρου», ενώ ειδική αναφορά έκανε στα «φορολογικά κίνητρα» για τον κινηματογράφο που ψηφίστηκαν με το φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης και που ευνοούν επίσης την ιδιωτική παραγωγή.

Και το θεσμικό «κερασάκι: Τη βαθιά αντιδημοκρατική και ως εκ τούτου επικίνδυνη «έξωση» των σωματείων των δημιουργών από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - αφού σύμφωνα με το νομοσχέδιο δε θα υπάρχουν αιρετοί εκπρόσωποι στα ΔΣ αλλά μόνο διορισμένοι από τον εκάστοτε υπουργό - ο υπουργός τη χαρακτήρισε ως... «κόψιμο του ομφάλιου λώρου μεταξύ των οργανισμών και συντεχνιακών πρακτικών του παρελθόντος»!