ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΟ; «Ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως θεωρεί τις εκλογές της προσεχούς Κυριακής όχι απλώς αυτοδιοικητικές, αλλά αμιγώς πολιτικές. Για να αποφασίσει, όμως, ο λαός με τα σωστά κριτήρια, καλό θα ήταν η κυβέρνηση να είναι αμείλικτα ειλικρινής ως προς την πραγματική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, την πορεία των εσόδων και της μείωσης των δαπανών και τέλος την αναγκαιότητα λήψης νέων μέτρων το 2011. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται τη σκληρή πραγματικότητα, αλλά απαιτούν να γνωρίζουν και όλη την αλήθεια. Εχουν, άλλωστε, κάθε δικαίωμα να είναι καχύποπτοι, καθώς στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση ο κ. Παπανδρέου την είχε αποκρύψει» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ: «Τι πρέπει να κάνει ένα συνδικάτο όταν έρχεται αντιμέτωπο με τις πραγματικές συνέπειες της κρίσης; Μια απάντηση είναι αυτή που συναντούμε συχνά, ιδίως από οργανώσεις που κινούνται σε ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό πλαίσιο. Συνοψίζεται σε συνθήματα του τύπου "την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία" (...) Μια δεύτερη απάντηση είναι (...) κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την εργοδοτική πλευρά (...) παραιτούνται από την αξίωση της αύξησης μισθών - ημερομισθίων ή δέχονται ακόμη και ημιαπασχόληση (...) Για τα ελληνικά δεδομένα είναι πρωτοποριακό (...) Είναι αξιοσημείωτη η διαπραγματευτική ελαστικότητα (...) που δείχνουν αρκετές συνδικαλιστικές οργανώσεις» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΕΡΔΗ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: «Είναι αδιαμφισβήτητο ότι το επόμενο βήμα στο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής θα είναι η μείωση κατά αρκετές δεκάδες χιλιάδες (κάποιοι μιλούν για 150 ως 200 χιλιάδες) της απασχόλησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ο απλούστερος, οικονομικά ορθολογικός και κοινωνικά δικαιότερος τρόπος είναι να περιορίσουμε, ως κοινωνία, τη ζήτηση κράτους. Η μεταβίβαση στον ιδιωτικό τομέα μεγάλου μέρους της προσφοράς υπηρεσιών που προσπαθεί να οργανώσει το κράτος, με τη γνωστή σε όλους μας αποτυχία, αποτελεί την καλύτερη λύση» (άρθρο που απαντάει στο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).