Το υπουργείο Παιδείας εξήγγειλε ότι θα εκπονήσει ένα πρόγραμμα για να τονώσει τη «φιλαναγνωσία» στους μαθητές. Η μειωμένη επαφή των μαθητών με το εξωσχολικό βιβλίο - και κυρίως με τα λογοτεχνικά βιβλία - είναι ένα υπαρκτό και πολύ σοβαρό πρόβλημα. Χαρακτηριστικό είναι ότι, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το 75% των μαθητών του Γυμνασίου διαβάζουν «λίγο» ή «καθόλου» εξωσχολικά λογοτεχνικά βιβλία.

Προφανώς, το ζήτημα είναι σύνθετο και η ευθύνη δεν υπάρχει μόνο στο σημερινό σχολείο. Η κυρίαρχη αντίληψη για τον ελεύθερο χρόνο (η οποία αναπαράγεται με πολλαπλούς μηχανισμούς) σπρώχνει τους νέους προς εκτονωτικές και «εύκολες» δραστηριότητες. Παρ' όλα αυτά, όμως, το σχολείο, μέσα απ' το πρόγραμμα σπουδών και ειδικότερα μέσα απ' το μάθημα της Γλώσσας και της Λογοτεχνίας, μπορεί να συμβάλει σε μεγάλο βαθμό σε αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι κυβερνήσεις και όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα, αλλά αντίθετα έχουν αφαιρέσει λογοτεχνικά κείμενα από τα βιβλία της Γλώσσας και τα έχουν αντικαταστήσει από συνταγές μαγειρικής και οδηγίες χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, για πιο «πρακτική» εκμάθηση της γλώσσας!

Με τις «καινοτόμες δράσεις ενίσχυσης της φιλαναγνωσίας των μαθητών» (ένα πρόγραμμα που δεν εντάσσεται σε όλα τα σχολεία, αλλά σε όποια το επιλέξουν...), το μόνο αποτέλεσμα είναι η δημιουργία εντυπώσεων. Η ενίσχυση της φιλαναγνωσίας, όταν γίνεται με τη λογική των «πακέτων προσφοράς» προς όποια σχολεία το «επιθυμούν», δεν είναι τίποτα άλλο από μια υποκριτική κίνηση, ένα περιτύλιγμα και ένα άλλοθι για να βγάζει το σχολείο διαρκώς όλο και πιο αμόρφωτους μαθητές. Πρόκειται για τη γνωστή τακτική με την οποία μετατρέπεται το δικαίωμα σε «ευκαιρία»...