Συμβουλές για απλές τεχνικές χαλάρωσης σε στιγμές εργασιακού στρες δίνουν όλο και περισσότερες αστικές εφημερίδες. Με ολοσέλιδα θέματα προτείνουν εύκολες και γρήγορες «λύσεις» ...αντιμετώπισης των συνεπειών που έχει η εντατικοποίηση, η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας κλπ. «Σύμφωνα με τους ειδικούς, κλειδί για ένα ήρεμο οκτάωρο είναι απλές αντι-στρες τεχνικές στο γραφείο», επισημαίνει σχετικό προχτεσινό ρεπορτάζ. Το θέμα βέβαια είναι ότι, πλέον, δεν υπάρχει 8ωρο! Υπάρχουν, αφ' ενός, 10ωρα και 12ωρα με τη σωματική και ψυχική υγεία χιλιάδων εργαζομένων να τσακίζεται από τα εξαντλητικά ωράρια, με επικίνδυνες συνέπειες και για την προσωπική - οικογενειακή τους ζωή. Και αφ' ετέρου, υπάρχουν τα 4ωρα και τα 5ωρα, τα 3ήμερα και τα 4ήμερα, δηλαδή η περιστασιακή και με πετσοκομμένα δικαιώματα «απασχόληση». Η οποία όχι μόνο ήρεμα 8ωρα δεν μπορεί να προσφέρει, αλλά εγκαταλείποντας τους εργαζόμενους στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας συνθλίβει το δικαίωμά τους συνολικά στην ήρεμη ζωή.

Αραγε, πότε θα δούμε σε τέτοιες έγκριτες εφημερίδες, ρεπορτάζ - σχόλια - αναλύσεις - συνεντεύξεις για τον οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο αγώνα που χρειάζεται να δυναμώσουν οι εργάτες ώστε να σωθεί και το 8ωρο και η υγεία τους και η ζωή τους; 'Η για την ανάγκη για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία, ώστε σχεδιασμένα το κράτος να παίρνει μέτρα προστασίας της αρτιμέλειας και της ευεξίας του λαού; 'Η για την ανάγκη καταγραφής των επαγγελματικών ασθενειών, την αναγνώριση της εργοδοτικής ευθύνης, τη λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας σε κάθε τόπο δουλειάς; Αλλά μάλλον αυτό είναι ανέκδοτο. Ο αστικός Τύπος είναι ποτισμένος ως το μεδούλι με τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης που στην εποχή του ιμπεριαλισμού θεωρεί τους εργάτες, τη ζωή τους, αναλώσιμο, καύσιμο στο βωμό του κέρδους. Ο θάνατος του εργάτη, η ζωή του καπιταλιστή...