Πέμπτη 25 Νοέμβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΡΑΒΒΑΣ
Ο θάνατος που ονειρεύτηκα

Σε αντίθεση με το ιρλανδικό κόσμημα, το ελληνικό σκουπίδι. «Οπτικοακουστικό προϊόν» το πόνημα που τολμά να βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Βεβαίως φαίνεται να πληροί την πλειονότητα των προδιαγραφών/ προϋποθέσεων ώστε να τεθεί υπό την προστατευτική ομπρέλα του κυβερνητικού νομοσχεδίου για τον κινηματογράφο. Ενα «comme ilfaut» (καθωσπρέπει) προϊόν, «εκσυγχρονιστικής αντίληψης» της εθνικής μας κινηματογραφίας, τόσο για επιτόπια (ψυχ-αγωγική) κατανάλωση όσο και εξαγώγιμης προοπτικής. Μάλιστα, υφίσταται και (άναρθρος) λόγος σε (άθλια) αγγλική!

Αναρωτιέται κανείς αν, και με τι είδους κινηματογράφο, έχουν γαλουχηθεί αυτοί οι κινηματογραφιστές, αν στα όνειρά τους χωρούσε κι ένας τέτοιου είδους κινηματογράφος ή αν οι ίδιοι ανδρώθηκαν κινηματογραφικά με την αντίληψη ότι κινηματογράφος είναι οι όποιες κινούμενες εικόνες, αντίληψης διαφημιστικής ή μαζικών και πιασιάρικων βιντεοκλίπ που η (συνειδητά) μεταμοντέρνα αντίληψη, που εμφυτεύτηκε σε απόφοιτους αμφίβολων σχολών και ευέλικτων προσδοκιών, θεωρεί και εκλαμβάνει ως κινηματογράφο. Σε αυτήν την ταινία καταγράφεται με ευκολία το «όλα χωράνε, όλα τσουβαλιάζονται στον ίδιο ντορβά, όλα είναι ισάξια, χωρίς κλίμακα προτεραιότητας». Αυτό αποδεικνύει δυστυχώς περίτρανα την εκούσια ή ακούσια αμορφωσιά πλήθους σημερινών δημιουργών, που όμως οι ίδιοι δεν ΕΙΝΑΙ οι μοναδικά υπεύθυνοι. Αυτή είναι δυστυχώς η διαπίστωση που αντικατοπτρίζεται στο φιλμικό αποτέλεσμα και είναι άξιος διερεύνησης ο τρόπος κρίσης «δημιουργών τε και χρηματοδοτών» τέτοιου είδους πονημάτων.


Κακόγουστος «σατανιστικός» αχταρμάς. Θέμα: Η γοητεία που εξασκεί ένας δυναμικός (;) κουκουλοφόρος νεαρός στους γόνους άθλιων «νεόπλουτων» βλάχων (επιβεβαιώνεται από την εμφάνιση του πατέρα της Δωροθέας) των βορείων προαστίων, οι γόνοι των οποίων αναζητούν νόημα κι ενδιαφέρον στην εφηβική τους ύπαρξη, που, ελλείψει άλλου, ανακαλύπτουν το έγκλημα. Ο γοητευτικός (τρομάρα του!) κουκουλοφόρος κατορθώνει να εμπλέξει στην σατανιστική του οπτική ολόκληρη την παρέα συμμαθητών του, στο λύκειο των βορείων προαστίων. Τραγικό συνονθύλευμα κακόγουστων ιδεών και γενικών και αορίστων περιγραμματικών μοντέλων. Αποκορύφωμα αισθητικής ύβρεως, η χρήση της «Vally» του Alfredo Catalani, ως απόγειο του μεταμοντέρνου καρακιτσαριού. Σύμβολα αναγνωρίσιμα σε κατάχρηση: Νεκροκεφαλές, σταυροί, καιγόμενοι και κρεμάμενοι, με αίμα και χωρίς, κεριά αναμμένα, σκυλιά που αλυχτούν, ψυχεδελικά σύμβολα, εκδρομή στη φύση κατά το αμερικάνικο πρότυπο του «blair whichproject», διαλέξεις αναφορικά με «τον υπηρέτη του σκότους», χρώμα κόκκινο και μαύρο, φτηνά σχολικά σημειώματα, σπασμένα τζάμια που κόβουν φλέβες και δέρμα, βίβλος του σκότους, παραισθήσεις, χαπακώματα, αποχαύνωση, λατρεία του σκότους, αυτοκίνητα τύπου «Μερσεντές», εγκλήματα, μπάνια αξίας 50.000 ευρώ και αναφορά εν είδει metafilm στο «Singapore Sling» του Ν. Νικολαΐδη. Οι ήρωες επικοινωνούν (αν επικοινωνούν) με 50 (το πολύ) λέξεις, ο κεκές της παρέας σίγουρα με λιγότερες... Και ο Χρήστος, ο ρομαντικός κουκουλοφόρος, γράφει και στέλνει στην καλή του ερωτική ποίηση επιπέδου «Ρομάντζο» και «Ντομινό» (για τους παλιούς).

Παίζουν: Τζένη Θεωνά, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Λένα Παπαληγούρα, Νικόλας Αγγελής, Μυριέλλα Κουρέντη, Γιώργος Σπανιάς, Νικόλας Παπαγιάννης, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Αντώνης Καφετζόπουλος, Παναγιώτα Βλαντή κ.ά.

Παραγωγή: ΕΛΛΑΔΑ, 2010.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ