Ο Γ. Χαρίσης, επικεφαλής της Αυτόνομης Συνδικαλιστικής Κίνησης (ΑΣΚ), της παράταξης του Συνασπισμού στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων ΟΤΑ (ΠΟΕ ΟΤΑ), εξαπέλυσε νέα επίθεση στις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, χρησιμοποιώντας ξανά το ίδιο όπλο. Το ψέμα. Σε δήλωσή του κατηγόρησε τη ΔΑΣ ΟΤΑ για ανοιχτή υπονόμευση της πρόσφατης απεργίας στον κλάδο.

Ο λόγος που το έκανε ήταν για να συγκαλύψει τις ακέραιες ευθύνες της παράταξής του που μαζί με τις άλλες δυνάμεις της συμβιβασμένης πλειοψηφίας στην ΠΟΕ ΟΤΑ υπονόμευσαν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων.

Για την αξία των λόγων του συγκεκριμένου συνδικαλιστή πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι είναι ο ίδιος που στην ομιλία του στο συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ, το Μάη του 2009, είχε πει το τερατώδες ψέμα ότι το ΠΑΜΕ έκανε παράσταση διαμαρτυρίας για να απολυθούν οι εργαζόμενοι που απασχολούνται με προγράμματα stage στο Δήμο Καισαριανής! Και το είπε ενώ οι ταξικές δυνάμεις είχαν αποχωρήσει από εκείνο το συνέδριο, στο οποίο η ΑΣΚ «νομιμοποίησε» τις αποφάσεις των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ για αποκλεισμό των σωματείων στα οποία συμμετέχουν συμβασιούχοι. Αυτά τα ολίγα για το αληθές των λόγων του εν λόγω κυρίου και πάμε στην ουσία.

ΠΑΣΚΕ και ΑΣΚ κήρυξαν την πρόσφατη κινητοποίηση διαρκείας χωρίς καμιά προετοιμασία και με αιτήματα που κάθε άλλο παρά εξασφαλίζουν τη μαζική και ενιαία αγωνιστική δράση του κλάδου. Ομως και σε αυτή την απεργία τα ποσοστά συμμετοχής ήταν υψηλά στους δήμους που πρωτοστατούν και παλεύουν οι κομμουνιστές και οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις. Στους ίδιους δήμους δόθηκε και η μάχη της περιφρούρησης της απεργίας. Αντιθέτως, όπου είχαν τον πρώτο λόγο οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΣΚ δε δόθηκε καμία μάχη για την περιφρούρηση και ακόμα χειρότερα τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία ήταν κάτω από το 50%, φθάνοντας ακόμα και το 5% και το 0%. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που βάζουν εμπόδια στη συμμετοχή σχεδόν του μισού κλάδου στις απεργίες (τους συμβασιούχους) καθώς αρνούνται να τους καλύψουν συνδικαλιστικά.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να καταδικάσουν το ψέμα και τη διγλωσσία, τις εκφυλιστικές τακτικές. Αυτά τα ίδια αναδεικνύουν την ανάγκη συστράτευσής τους με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση ανάπτυξης των αγώνων.