Εκδήλωση για τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, πραγματοποίησε η Οργάνωση Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, το περασμένο Σάββατο, στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, παρουσία και πολλών μαθητών. Ομιλήτρια ήταν η Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία αναφέρθηκε στο τι προηγήθηκε του Δεκέμβρη του '44, στη συμβολή του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ στην απελευθέρωση της χώρας και στους ιδιαίτερα ευνοϊκούς συσχετισμούς που είχαν διαμορφωθεί υπέρ του, αλλά και στα γεγονότα των 33 ημερών της μάχης της Αθήνας.

Αναλύοντας τα διδάγματα που αντλεί το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα από το Δεκέμβρη του '44, η Θεανώ Καπέτη σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς, αντικειμενικά ετίθετο το ζήτημα ποια τάξη θα πάρει την εξουσία στην Ελλάδα. Η αστική τάξη, της οποίας ένα κομμάτι συνεργάστηκε με τον κατακτητή και δημιούργησε δικές του οργανώσεις για να παλεύουν ενάντια στο ΕΑΜ, και άλλο έφυγε στην Αίγυπτο μαζί με τους Αγγλους, παίρνοντας μαζί του τεράστια κρατικά αποθέματα χρυσού, ή η εργατική τάξη που ηγήθηκε στον πόλεμο μαζί με τους συμμάχους της;

Οπως έχει υπογραμμίσει η ΚΕ του ΚΚΕ: "Τις ημέρες της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς, στις 12 Οκτώβρη 1944, στην Ελλάδα είχε διαμορφωθεί επαναστατική κατάσταση. Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ κυριαρχούσαν, ενώ ο αστικός κρατικός μηχανισμός ήταν σμπαραλιασμένος. Η αστική κυβέρνηση που είχε δημιουργηθεί βρισκόταν στην Αίγυπτο και οι Εγγλέζοι δεν είχαν καταφτάσει ακόμα στην Ελλάδα.

Το Κόμμα μας, παρά την τεράστια συνεισφορά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας. Ακριβώς γι' αυτό οδηγήθηκε στην υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο εγγλέζικο στρατηγείο της Μ. Ανατολής το 1943 και αργότερα στις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας. Οι τέτοιες επιλογές υπηρετούσαν τη διατήρηση και διεύρυνση της "εθνικής ενότητας", που το ΚΚΕ είχε θέσει πάνω απ' όλα.

Δε διαμόρφωσε τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας που μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη. Πρώτα απ' όλα, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει στρατηγική μετατροπής του απελευθερωτικού αγώνα ενάντια στην ξένη κατοχή σε πάλη για να κατακτηθεί η εξουσία από την εργατική τάξη. Το γεγονός ότι σ' όλη τη διάρκεια της κατοχής υπήρχε διαπάλη που είχε να κάνει με τα διαφορετικά ταξικά συμφέροντα, πέρα από τις πολιτικές και πολεμικές συγκρούσεις με τις στρατιωτικές οργανώσεις του "δοσιλογισμού", επιβεβαιώνεται και από τις ένοπλες συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με οργανώσεις, όπως ο ΕΔΕΣ, μέσα στην Κατοχή... Το ίδιο και μέσα στο ΕΑΜ. Οι δυνάμεις που συμμετείχαν σ' αυτό δεν είχαν τα ίδια συμφέροντα. Επρεπε να παρθεί υπόψη ότι δε θα ήταν δυνατό η εργατική τάξη να βαδίσει μαζί τους σε όλες τις φάσεις του αγώνα».

Ακολούθησε πλούσια συζήτηση που επικεντρώθηκε στο πώς προβάλλονται και διαστρεβλώνονται τα γεγονότα του Δεκέμβρη του '44 από την άρχουσα τάξη και στα συμπεράσματα που βγαίνουν ως προς το ζήτημα της στρατηγικής.