Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι (και) η συγκεκριμένη ηγεσία αντί να οργανώνει τον αγώνα των εργαζομένων, οργάνωνε συναντήσεις με την εργοδοσία και τους αρμόδιους υπουργούς για να πάρει ο Αποστόλου (ιδιοκτήτης των «ΑΤΛΑΝΤΙΚ») τα δάνεια που θέλει; Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι μόλις αυτές οι πλειοψηφίες αντιλήφθηκαν ότι οι ταξικές δυνάμεις οργανώνουν τον αγώνα των εργαζομένων στα «ΑΤΛΑΝΤΙΚ» με το στήσιμο της Πανελλαδικής τους Επιτροπής, με κινητοποιήσεις, συσκέψεις κλπ., αποφάσισε να μπει εμπόδιο για να φρενάρει τη συσπείρωσή τους; Για να μη διεκδικήσουν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους; Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι η συμμετοχή σε κάθε τέτοιο «διάλογο» αφαιρεί κάθε φορά από τους εργαζόμενους δικαιώματα και κατακτήσεις;

Ποια είναι τελικά η «ενότητα» για την οποία κόπτονται τέτοιοι συνδικαλιστές; Με ποιον θέλουν ενωμένους τους εργαζόμενους; Με την εργοδοσία; Γιατί αυτή η «ομόνοια» ποτέ δεν ωφέλησε τους εργαζόμενους. Αντίθετα. Ωφέλησε μονάχα το κεφάλαιο. Γιατί ποτέ τα συμφέροντα εργατών κι εργοδοτών δεν ταυτίστηκαν και ποτέ δε θα ταυτιστούν. Γι' αυτό και αυτή την «ενότητά» τους την επιστρέφουν οι εργάτες. Είναι κάλπικη και επικίνδυνη.