Ως μεγάλη αλλαγή στο νομοσχέδιο για το ΣΕΠΕ διαφημίζει το υπουργείο Εργασίας τη θεσμοθέτηση της κάρτας εργασίας με την οποία σε ηλεκτρονική μορφή θα απεικονίζεται η ώρα προσέλευσης και αποχώρησης του εργαζόμενου και το ωράριό του και τα στοιχεία αυτά θα καταχωρούνται στο κεντρικό σύστημα του ΣΕΠΕ, του ΙΚΑ και του ΟΑΕΔ. Συνδέει, μάλιστα, την εισαγωγή της τεχνικής αυτής βελτίωσης που έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη με την καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής. Και εδώ αρχίζουν τα περίεργα. Διότι η εισφοροδιαφυγή δεν αντιμετωπίζεται κυρίως γιατί δεν υπάρχει η πολιτική βούληση. Πολύ περισσότερο που μεγάλο μέρος της εισφοροδιαφυγής αφορά σε επιχειρήσεις που είναι τελείως αδήλωτες, είτε απασχολούν εργαζόμενους χωρίς να τους δηλώνουν. Ακόμα χειρότερα, και στην περίπτωση που βεβαιώνονται εισφορές από τις αρμόδιες υπηρεσίες, οι κυβερνήσεις αντί να εισπράττουν τα χρωστούμενα, για χρόνια προχωρούν σε χαριστικές ρυθμίσεις σε όφελος των επιχειρήσεων. Αλλά από ό,τι φαίνεται ο πραγματικός και βασικός στόχος και της κάρτας εργασίας είναι τελικά οι επιχειρήσεις να μπορούν να μειώσουν τις εισφορές και να τεθεί σε εφαρμογή η απόφαση της κυβέρνησης για μείωση κατά 25% των εργοδοτικών εισφορών από τον Ιούλη του 2011.