Τη δαμόκλειο σπάθη της περικοπής ακόμα και των κρατικών δαπανών που έχουν εγκριθεί και ψηφιστεί στον κρατικό προϋπολογισμό του 2001, κραδαίνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέσω της εγκυκλίου του υπουργείου Οικονομικών με θέμα «εκτέλεση προϋπολογισμού του οικονομικού έτους 2001». Ετσι στην κατεύθυνση της υλοποίησης των πολιτικών μισθολογικής - συνταξιοδοτικής λιτότητας και συνεχούς συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών του προϋπολογισμού, το υπουργείο Οικονομικών, μέσω της εγκυκλίου προειδοποιεί ότι η εγγραφή των πιστώσεων στον προϋπολογισμό δε σημαίνει κατ' ανάγκη και καταβολή τους!

Απερίφραστα στην εγκύκλιο αναφέρεται ότι «η βελτίωση στα δημοσιονομικά αποτελέσματα θα επιτευχθεί κυρίως μέσω του περιορισμού των δαπανών. Για το λόγο αυτό θα δοθεί προτεραιότητα στην εκλογίκευση και στον αποτελεσματικότερο έλεγχο των δαπανών». Ετσι οι συντάκτες της εγκυκλίου προειδοποιούν τους αρμόδιους φορείς (υπουργεία, υπηρεσίες, ταμεία κλπ) «...εξάλλου δε θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η απορρόφηση του συνόλου των εγγεγραμμένων στον προϋπολογισμό πιστώσεων. Αυτό θα εξαρτηθεί από την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού. Είναι ενδεχόμενο να μην εγκριθεί η διάθεση του συνόλου των πιστώσεων ορισμένων κατηγοριών δαπανών»! Ειδικότερα στον ευαίσθητο τομέα των επιχορηγήσεων νομικών προσώπων, τα οποία αφορούν κυρίως τομείς νοσοκομειακής, υγειονομικής και προνοιακής περίθαλψης, τις αστικές συγκοινωνίες, την παιδεία, τον ερασιτεχνικό αθλητισμό κλπ, που εδώ και πολλά χρόνια έχουν βρεθεί στο κυβερνητικό στόχαστρο, η εγκύκλιος επισημαίνει «...η εγγραφή πιστώσεων στον κρατικό προϋπολογισμό για επιχορήγηση δε σημαίνει κατ' ανάγκη και υποχρέωση καταβολής της, αν διαπιστώνεται ότι οι ανάγκες καλύπτονται από ίδια έσοδα περιουσίας, ταμειακό υπόλοιπο κλπ». Επιρρίπτοντας την ευθύνη στις διοικήσεις των επιχορηγούμενων φορέων, οι οποίες είναι και διορισμένες από την κυβέρνηση, η εγκύκλιος στη συνέχεια αναφέρει ότι «ο κρατικός προϋπολογισμός δεν μπορεί να αναλαμβάνει το οικονομικό βάρος όλων των επιλογών των διοικήσεων των επιχορηγούμενων φορέων, οι οποίες οφείλουν να καθορίσουν τις προτεραιότητές τους κλπ...». Στα πλαίσια της εκβιαστικής αυτής πολιτικής, το υπουργείο Οικονομικών, μέσω της εγκυκλίου απειλεί τους επιχορηγούμενους φορείς ακόμα και με περικοπές δαπανών για μισθούς! Ετσι αναφέρει ότι «δεν επιτρέπεται τα κονδύλια που προβλέπονται ειδικά για μισθοδοσία προσωπικού να διατεθούν για λειτουργικές ανάγκες. Στις περιπτώσεις που τα εγκριθέντα κονδύλια για μισθοδοσία δεν επαρκούν, η συμπλήρωσή τους θα γίνει σύμφωνα με τα ίδια έσοδα του φορέα ή τα αποθεματικά του». Το ερώτημα είναι αν ο φορέας αδυνατεί να καλύψει τις μισθολογικές δαπάνες τι γίνεται; Στο ίδιο πνεύμα η εγκύκλιος προειδοποιεί τις διοικήσεις των επιχορηγούμενων φορέων, να κοιτάξουν να εξασφαλίσουν πρώτα κατ' απόλυτη προτεραιότητα τα κονδύλια για τακτικές αποδοχές. Προφανώς θεωρούν τα κονδύλια για λειτουργικές δαπάνες ως είδος πολυτελείας...

Την ουρά του απ' έξω βγάζει το υπουργείο Οικονομικών και για τις περιπτώσεις των αποσπάσεων δημοσίων υπαλλήλων από μια υπηρεσία σε άλλη. Ετσι, με εγκύκλιο στις 15 Δεκέμβρη του 2000, αφού εξαιρεί από το μέτρο αποσπάσεις υπάλληλων στην Προεδρία της Δημοκρατίας, σε γραφεία υπουργών, βουλευτών κλπ, σε τομείς δηλαδή αποσπάσεων... υψηλής προτεραιότητας, που απαιτείται περιορισμός της γραφειοκρατίας, καλεί τους εμπλεκόμενους φορείς να διασφαλίσουν μετά από συνεννόηση μεταξύ τους τα κοδυλια για τη μισθοδοσία των αποσπασμένων δημοσίων υπάλληλων, καθώς το ίδιο δεν έχει καμιά ευθύνη για το συγκεκριμένο πρόβλημα...