Την περασμένη βδομάδα η κυβέρνηση κλιμάκωσε την επίθεση κατά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και επί της ουσίας δεν θέτει σε ισχύ καμία κλαδική ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση που ορίζει όρους καλύτερους απ' αυτούς που προβλέπει η επαίσχυντη Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που υπέγραψε τον περασμένο Ιούλη η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές οργανώσεις.

Σημειώνεται ότι στο γραφείο της υπουργού βρίσκονται ήδη 5 κλαδικές συμβάσεις προκειμένου με την υπογραφή της να τεθούν σε ισχύ και παράλληλα να επεκταθούν σε ολόκληρο τον κλάδο ή στο επάγγελμα που αφορούν. Οπως δήλωσε η υπουργός την προηγούμενη Τετάρτη σε συνέντευξη Τύπου, όσες συμβάσεις δεν πληρούν τους όρους της ΕΓΣΣΕ και ορίζουν καλύτερους όρους μισθολογικούς και εργασιακούς, θα τις αναπέμπει στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας «για πληρέστερη αιτιολόγηση», δηλαδή επί της ουσίας δεν επιτρέπει την εφαρμογή τους. Με τον τρόπο αυτό ακόμα και αν κάποιο συνδικάτο με τους αγώνες του καταφέρει να αποσπάσει κάποια συλλογική σύμβαση, καλύτερη απ' αυτά που προβλέπει η άθλια ΕΓΣΣΕ, θα βρεθεί μπροστά στο αξεπέραστο τείχος που σηκώνει η κυβέρνηση.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι αυτή η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης αφορά όχι μόνο «μισθολογικούς όρους» αλλά και «όρους που αφορούν εργασιακά θέματα». Δηλαδή η κυβέρνηση επεκτείνει την παρέμβασή της σε ότι αφορά τους όρους εργασίας, που σημαίνει στο σύνολο των συνθηκών μέσα στους χώρους δουλειάς. Πρόκειται για μια καραμπινάτη αντεργατική παρέμβαση, προς όφελος της εργοδοσίας, που έρχεται να υπηρετήσει τον στρατηγικό στόχο του ΣΕΒ για αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων. Γίνεται μάλιστα σε μια στιγμή κατά την οποία οι εργοδότες με πρόσχημα την κρίση δεν έχουν υπογράψει κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις για το 2010, ενώ ήδη «τρέχει» το 2011, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την αδιαλλαξία τους. Είναι μια πρόσθετη και χειροπιαστή απόδειξη του απύθμενου ψεύδους, περί της «ουδετερότητας» του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του και του μύθου για την «ελεύθερη αγορά» και τις «ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις» στην αγορά εργασίας.

Ερχεται μάλιστα να «δέσει» με τις προηγούμενες νομοθετικές παρεμβάσεις της, να υπηρετήσει τον στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησης και να προστεθεί:

• Στην τροπολογία που ψήφισε τον περασμένο Ιούλη με την οποία δεν αναγνώριζε και δεν έθετε σε ισχύ οποιαδήποτε διαιτητική απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) η οποία προέβλεπε αυξήσεις πέραν απ' αυτές της ΕΓΣΣΕ.
• Στην επιβολή με νόμο των Ειδικών Επιχειρησιακών Συμβάσεων Εργασίας, με τις οποίες άναβε το πράσινο φως προς τις επιχειρήσεις να προχωρήσουν στη μείωση μισθών και μεροκάματων, να καταργούν δηλαδή την ισχύ κλαδικών συμβάσεων. Με τον ίδιο νόμο η εργοδοσία απόκτησε τη δυνατότητα να επιβάλει απολύσεις, να ανατρέπει όλες τις συνθήκες και τους όρους εργασίας, ωράρια, αργίες, άδειες, επιδόματα, να επιβάλουν όλες τις μορφές ευελιξίας - μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, διαθεσιμότητες κ.λ.π.
• Στην εξαίρεση από το καθεστώς των συμβάσεων μιας μεγάλης κατηγορίας εργαζομένων και ειδικά των νέων σε ηλικία. α) Οπως των νέων μέχρι 25 ετών οι οποίοι θα αμείβονται μόλις με το 84% της ΕΓΣΣΕ, β) των νέων εργαζόμενων σε καθεστώς μαθητείας οι οποίοι αμείβονται με το 70% της ΕΓΣΣΕ , γ) των χιλιάδων ενοικιαζόμενων εργαζόμενων οι οποίοι δεν εργάζονται με τους ίδιους όρους με αυτούς που προβλέπουν οι συμβάσεις συναδέλφων τους που προσφέρουν την ίδια εργασία αλλά δεν είναι σε καθεστώς ενοικίασης.

Η επίθεση στις συλλογικές συμβάσεις και οι εξελίξεις στο μέτωπο αυτό, αποκαλύπτουν και τον υπονομευτικό ρόλο που έπαιξε η επαίσχυντη σύμβαση που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Δεν είναι μόνο ότι στα κατώτερα μεροκάματα και μισθούς επιβλήθηκε 0% «αύξηση» το 2010, 0, 75% το 2011, και 0,85% το 2012. Δεν χτυπήθηκαν δηλαδή μόνο τα κατώτερα μεροκάματα που στην τριετία θα δουν την αγοραστική τους δύναμη να χάνει περί το 15%. Η ΕΓΣΣΕ έγινε στα χέρια της κυβέρνησης, η Δαμόκλειος Σπάθη με την οποία «κουρεύονται» όλες οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όλης της εργατικής τάξης. Μετατράπηκε σε όπλο αδιαλλαξίας στα χέρια των βιομηχάνων. Ποια είναι η μόνιμη επωδός της κυβέρνησης; Καμία διαιτητική απόφαση του ΟΜΕΔ δεν πρέπει να δίνει αύξηση πάνω από αυτή της ΓΣΕΕ. Καμία κλαδική σύμβαση μεταξύ συνδικάτου και εργοδοτικών οργανώσεων δεν πρέπει να υπερβαίνει αυτά που ορίζει η υπογραφή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και του ΣΕΒ. Η ΕΓΣΣΕ αποδείχτηκε ο γύψος για να αιχμαλωτιστούν όλα τα συνδικάτα, όλες οι διεκδικήσεις των εργαζομένων. Και από την απόψη αυτή πράγματι αποδείχτηκε πολύτιμη για το κεφάλαιο. Ηταν η καλύτερη υπηρεσία της ΓΣΕΕ προς την κυβέρνηση και την μεγαλοεργοδοσία για να κλιμακωθεί η επίθεση στην εργατική τάξη, να χτυπηθούν γενικά οι συμβάσεις, απογυμνώντάς τες από το ουσιαστικό περιεχόμενο, να γίνει ακόμα πιο φτηνή η τιμή της εργατικής δύναμης, να ενισχυθεί η κερδοφορία των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.