Από την 1η του Σεπτέμβρη, οι εργαζόμενοι θα πάρουν την τέταρτη και τελευταία δόση της αύξησης που προβλέπει η κατάπτυστη διετής Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Στο ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη θα προστεθούν 0,85 ευρώ, ενώ οι μισθωτοί υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα θα βάλουν στην τσέπη τους 0,944 ευρώ επιπλέον την ημέρα (!). Πρόκειται για αυξήσεις - κοροϊδία. Είναι προκλητικά κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της εργοδοσίας και δεν προσθέτουν τίποτα στο εισόδημα των εργαζομένων. Το σχεδόν ένα ευρώ της αύξησης στις - ούτως ή άλλως - πενιχρές αποδοχές των εργαζομένων, έχει εξαϋλωθεί ήδη πολλαπλάσια από τις απανωτές ανατιμήσεις στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

Η ΕΓΣΣΕ φέρει την υπογραφή της συμβιβασμένης πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Οι εργατοπατέρες συμφώνησαν με τον ΣΕΒ στις «αυξήσεις» της ντροπής, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας». Φρόντισαν μάλιστα να αλυσοδέσουν τους εργαζόμενους για δυο χρόνια, αποκλείοντας κάθε δυνατότητα αγωνιστικής διαπραγμάτευσης μέσα στο 2005. Η ΕΓΣΣΕ αποτέλεσε τον μπούσουλα για τις Κλαδικές Συμβάσεις. Ενθαρρημένο από την ενδοτική στάση της ΓΣΕΕ, το κεφάλαιο εμφανίστηκε ακόμα πιο επιθετικό απέναντι στους εργαζόμενους, προτείνοντας σε ορισμένους κλάδους ακόμα και μηδενικές αυξήσεις στα υψηλότερα κλιμάκια.

Με λεονταρισμούς η ΓΣΕΕ «απειλεί» ότι θα καταγγείλει τη Σύμβαση και θα ζητήσει την καταβολή διορθωτικού ποσού 1% με 1,5%. Κοροϊδεύει κατάμουτρα τους εργαζόμενους. Αφού πρώτα φρόντισε με κάθε τρόπο να κρατήσει για μια ακόμη διετία καθηλωμένους τους μισθούς και τα μεροκάματα, τώρα έρχεται δημαγωγικά να ζητήσει νέα ψίχουλα, για να καλύψει δήθεν την απώλεια στο εισόδημα από τον πληθωρισμό και την εντεινόμενη ακρίβεια. Στήνει ένα ανέξοδο παιχνίδι εντυπώσεων στις πλάτες των εργαζομένων. Καμιά ανησυχία δεν αισθάνεται το κεφάλαιο για τις «διεκδικήσεις» της ΓΣΕΕ. Οι τακτικισμοί της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας υποβοηθούν τον στρατηγικό του στόχο, που δεν είναι άλλος από την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Ο αποπροσανατολισμός και ο εγκλωβισμός των εργαζομένων στο παζάρι για τα διορθωτικά ψίχουλα, βάζει ανάχωμα στη διεκδίκηση μισθών και μεροκαμάτων στο ύψος των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών τους.

Οι εργαζόμενοι δε χρωστάνε σε κανέναν. Πολύ περισσότερο στους εργοδότες, που πλουτίζουν από τον κλεμμένο ιδρώτα τους. Οι μισθολογικές τους ανάγκες δε χωράνε στα όρια της «ανταγωνιστικότητας», της ακόμα μεγαλύτερης δηλαδή κερδοφορίας του κεφαλαίου. Κριτήριο για τη διαμόρφωση των αιτημάτων τους αποτελούν μόνο οι πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες τους. Οχι οι αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας, στο όνομα της οποίας πίνει νερό η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Το αίτημα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για 1.200 ευρώ κατώτερο μισθό και 48 ευρώ κατώτερο μεροκάματο είναι ρεαλιστικό και επίκαιρο όσο ποτέ. Μ' αυτό το αίτημα η εργατική τάξη διαδηλώνει στις 10 του Σεπτέμβρη με το ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη, κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Αλλά και κόντρα στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που ετοιμάζονται να οδηγήσουν τους εργαζόμενους σαν πρόβατα σε σφαγή στις διαπραγματεύσεις για τη νέα ΕΓΣΣΕ.