Παρασκευή 11 Φλεβάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΑΠΕΡΓΙΑ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ 2011

-- Το επιχείρημα ότι η χώρα κινδυνεύει να πτωχεύσει κάτι που θα έχει τραγικές επιπτώσεις σε όλους και άρα δεν πρέπει να γίνονται κινητοποιήσεις και απεργίες, χρησιμοποιούν πολύ συχνά για να πείσουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να υποταχθούν στα αντεργατικά μέτρα. Τι ισχύει;

Ο κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας είναι η «πιπίλα», το αγοραίο όσο και σαθρό «επιχείρημα», που ξετυλίγεται σήμερα από το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας και τα αστικά προπαγανδιστικά επιτελεία. Γιατί υπάρχει βαθιά οικονομική κρίση του καπιταλισμού. Το ξεπέρασμά της στα πλαίσια του καπιταλισμού απαιτεί καταστροφή κεφαλαίου. Για την ώρα, το κεφάλαιο καταστρέφει την εργατική δύναμη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, οδηγεί στην πτώχευση το λαό για να γλιτώσει το ίδιο, όσο γίνεται από το να καταστραφεί ένα μέρος του.

Η καλλιέργεια φόβου μαζί και η διαμόρφωση στρεβλής αντίληψης της πραγματικότητας είναι ο καλύτερος σύμμαχός τους. Στόχος τους είναι ένας: Η υποταγή του λαού, η αποδοχή της «αναγκαιότητας» για τα ταξικά υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών μέτρα που εφαρμόζουν, για τη σφοδρή κλιμάκωση που ετοιμάζουν στα επόμενα χρόνια, για δεκαετίες ολόκληρες. Ο κίνδυνος χρεοκοπίας είναι σημερινή «καραμέλα», είναι όπιο και εργαλείο λαϊκής υποταγής και αποχαύνωσης. Ομως, δεν ισχύει το ίδιο για την ουσία της πολιτικής που εφαρμόζουν, γιατί αυτή έρχεται από πολύ παλιά. Τα νέα πακέτα είναι κομμάτι από τους σχεδιασμούς και τις επεξεργασίες τους, είναι αποφασισμένα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, «επικαιροποιήθηκαν» αργότερα με τη στρατηγική της Λισαβόνας, σήμερα με τη στρατηγική «ΕΕ-2020».

Μέσα στη μικρή φράση-προπαγανδιστικό σλόγκαν «χρεοκοπία της χώρας» έχουν χωρέσει ολόκληρους ποταμούς ψεμάτων. Οπως ακριβώς και με τη «χρεοκοπία» έτσι και με τη «χώρα» τσουβαλιάζουν θύτες και θύματα, λες και όλοι μαζί έχουμε κοινά συμφέροντα, όνειρα, επιδιώξεις. Γιατί η «χώρα» που θέλουν οι πλουτοκράτες είναι εφιάλτης και καμένη γη για το λαό, είναι το έδαφος της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Είναι η «χώρα» που που βασιλεύει ο δικός τους νόμος, το μόνιμο σάρωμα εργατικών δικαιωμάτων, που πετσοκόβει μισθούς, συντάξεις, το δικαίωμα στην Υγεία, στη Παιδεία, παντού. Είναι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου που απαιτεί ολοένα και περισσότερες ανθρωποθυσίες, που ξεκληρίζει τη φτωχομεσαία αγροτιά, που πετά έξω από τον τάχα, «ελεύθερο ανταγωνισμό», αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες. Να η χρεοκοπία, αλλά για το λαό. Για φρέσκο ζωτικό χώρο ψάχνουν οι καπιταλιστές, για την ασφαλή διέξοδο των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, που σήμερα λιμνάζουν στα σεντούκια τους, για νέες «επενδύσεις» και ακόμη περισσότερα κέρδη.

Το αστικό κράτος, οι κυβερνήσεις μαζί και ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί ετοιμάζουν αυτή τη χώρα - παράδεισο της ανταγωνιστικότητας με ευέλικτους και φτηνούς τους εργάτες. Η λαϊκή πάλη, ο κάθε ξεχωριστός άνθρωπος του καθημερινού μόχθου, θα πρέπει να αποτινάξει κάθε ψεύτικο δίλημμα, κάθε φόβο και «επιχείρημα», από αυτά που βγάζουν οι ντελάληδες του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η λαϊκή ανυπακοή και απειθαρχία είναι ο δικός μας μονόδρομος, είναι ο δικός τους φόβος. Με το ΠΑΜΕ, με την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ και την ΟΓΕ θα δώσουμε για να κερδίσουμε τη μάχη της απεργίας στις 23 του Φλεβάρη. Η μόνη διέξοδος βρίσκεται στο να φτωχύνει η πλουτοκρατία, να στερηθεί από κάθε μέσο, από κάθε δυνατότητα εκμετάλλευσης, με το πέρασμα των βασικών και συγκεντρωμένων κλάδων κάτω από τη λαϊκή εξουσία.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ