Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου περνάει μέσα από το αδυσώπητο χτύπημα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, το παραπέρα φτήνεμα, δηλαδή, της εργατικής δύναμης. Αυτό αποκαλύπτεται όλο και πιο καθαρά από τις δηλώσεις των ίδιων των εκπροσώπων του ευρωενωσιακού ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος.

Σε νέες μειώσεις στους μισθούς, καλεί τα κράτη - μέλη της ΕΕ ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, μιλώντας για την ανταγωνιστικότητα στην Ευρωζώνη και ξεκαθαρίζοντας με τις δηλώσεις του ότι οι μειώσεις μισθών και παροχών στο δημόσιο τομέα αποτελούν τον «μπούσουλα» για γενικευμένο τσεκούρωμα των μισθών και των εργατικών δικαιωμάτων.

Χαρακτηριστικά, σημειώνει: «Οι αυξήσεις των μισθών στο δημόσιο τομέα είναι πολύ πιο σημαντικές από ό,τι θεωρείται γενικά (...) Ο δημόσιος τομέας πρέπει να καθορίζει τα επίπεδα των αμοιβών του, έχοντας κατά νου τις συνέπειες για το σύνολο της οικονομίας - πρέπει να έχει συνείδηση του ρόλου του ως υπόδειγμα».

Στο ίδιο πνεύμα, συμπληρώνει ότι «το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος - αφού, δηλαδή, υπολογισθούν οι αυξήσεις της παραγωγικότητας - πρέπει να είναι συνεπές με το στόχο για τον πληθωρισμό (...) προσωρινές αποκλίσεις του πληθωρισμού δεν πρέπει να οδηγήσουν σε ένα σπιράλ αυξήσεων τιμών και μισθών».

Παράλληλα, τονίζει ότι η ΕΕ πρέπει να είναι πιο αυστηρή με τα κράτη που εμφανίζουν υπερβολικά ελλείμματα, σημειώνοντας: «Οι οικονομικές κυρώσεις στο μακροοικονομικό πλαίσιο εποπτείας θα πρέπει να εφαρμόζονται σε προγενέστερο επίπεδο και σταδιακά» και θα πρέπει να επιβάλλονται «με την πρώτη εμφάνιση μη-συμμόρφωσης», ενώ τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης θα πρέπει να υπόκεινται «σε πιο αυστηρά όρια όσον αφορά τους δείκτες ανταγωνιστικότητας».

Τη στρατηγική μείωσης των μισθών έρχεται να ενισχύσει και η αναφορά του «European Economic Advisory Group» (EEAG), ενός ομίλου Ευρωπαίων οικονομολόγων. Σύμφωνα με την αναφορά του EEAG, η Ελλάδα είναι πιθανό να χρειαστεί μετά το 2013 να προχωρήσει σε ένα «κούρεμα» κατά 30% του χρέους και προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση είτε να επιστρέψει στη δραχμή και να προχωρήσει σε εξωτερική υποτίμηση, είτε να εφαρμόσει ακόμα πιο σκληρά μέτρα, ανάμεσά τους και περαιτέρω μειώσεις στους μισθούς.

Πιο συγκεκριμένα, ο επικεφαλής του EEAG, Γιαν - Εγκμπερτ Στουρμ, σε συνέντευξή του στο «Capital TV», διευκρινίζει: «Υποστηρίζουμε ότι υπάρχουν δύο επιλογές στο τέλος της ημέρας. Η μία είναι ότι η Ελλάδα φεύγει εκτός Ευρωζώνης και προχωρά σε εξωτερική υποτίμηση στο νόμισμά της, τη δραχμή, ή μένει στην Ευρωζώνη, αλλά πρέπει να προχωρήσει σε μειώσεις μισθών της τάξης του 30%-40% σε σχέση με τώρα, για να προχωρήσει σε εσωτερική υποτίμηση και να γίνει πιο ανταγωνιστική μέσα στην Ευρωζώνη. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, πρόκειται για ένα σκληρό και καθόλου εύκολο σενάριο».

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με χτεσινό δημοσίευμα των «Financial Times», βουλευτές που στηρίζουν τον κυβερνητικό συνασπισμό στη Γερμανία δρομολογούν ψήφισμα στη Βουλή, με το οποίο θα απαγορεύεται στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ο οποίος από το 2013 θα διαδεχθεί το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) να αγοράζει κρατικά ομόλογα ή να χορηγεί δάνεια σε κράτη, προκειμένου να επαναγοράσουν κρατικά ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το εν λόγω ψήφισμα αναμένεται να εγκριθεί στις 17 Μάρτη, λίγο μετά την άτυπη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης και λίγο πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, όπου θα συζητηθεί το «συνολικό πακέτο» μέτρων για τη διαχείριση της κρίσης.

Τους ανταγωνισμούς και την ανισομετρία εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης σκιαγραφεί και ο Ρούντολφ Χίκελ, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης, μιλώντας στη γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt». Απαντώντας στο ερώτημα «γιατί υπάρχουν τόσο έντονες ανισορροπίες στην Ευρωζώνη», σημειώνει:

«Ο βασικός λόγος είναι ότι η Γερμανία έχει τεράστια εμπορικά πλεονάσματα, άλλωστε το 42% των γερμανικών εξαγωγών κατευθύνονται στις χώρες της Ευρωζώνης. Αυτό οφείλεται κυρίως στο σχετικά χαμηλό κόστος εργασίας, το οποίο μάλιστα μειώθηκε τα τελευταία χρόνια, αν δείτε τους μισθούς σε σχέση με την παραγωγικότητα. Αυτό σημαίνει ότι στις χώρες, στις οποίες εξάγουμε, εκτοπίζουμε την τοπική παραγωγή. Γι' αυτό εμείς υποστηρίζουμε ότι αν θέλουμε να σταθεροποιήσουμε το ευρώ, τότε θα πρέπει να μειώσουμε τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας».

«Πράγματι - καταλήγει - παράγουμε ποιοτικά προϊόντα σε διεθνώς ανταγωνιστικές τιμές, αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι, όμως, ότι η ανταγωνιστικότητα οφείλεται κυρίως σε μισθολογική εγκράτεια».