Στο μήνυμά της στο 6ο Συνέδριο του ΚΚ Κούβας, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ σημειώνει:

«Αγαπητοί σύντροφοι,

Με την ευκαιρία του 6ου Συνεδρίου του ΚΚ Κούβας η ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνει θερμούς επαναστατικούς χαιρετισμούς στους κομμουνιστές και την εργατική τάξη της Κούβας. Το Συνέδριό σας συμπίπτει με τα 50 χρόνια από την απόκρουση της ένοπλης επέμβασης των ΗΠΑ και των μισθοφόρων τους στον Κόλπο των Χοίρων, αλλά και από τα 50 χρόνια από τη διακήρυξη του σοσιαλιστικού χαρακτήρα της επανάστασης.

Μέσα σε μόλις μισό αιώνα ο σοσιαλισμός έδωσε στην εργατική τάξη και το λαό της Κούβας κατακτήσεις πρωτοφανείς για χώρα της Λατινικής Αμερικής, που σε ορισμένους τομείς ξεπερνούν ακόμη και προηγμένα καπιταλιστικά κράτη. Στη χώρα μας και παγκόσμια οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού ενέπνευσαν ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης με την κουβανική επανάσταση: Ενάντια στον αποκλεισμό των ΗΠΑ, ενάντια στην κοινή θέση της ΕΕ, ενάντια στις αντεπαναστατικές συνωμοσίες και παρεμβάσεις, για την απελευθέρωση των 5 Κουβανών πατριωτών.

Η αποδεδειγμένη ανωτερότητα του σοσιαλισμού αποκτά ξεχωριστή σημασία σε μια περίοδο που βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής, που οξύνονται η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και οι ανταγωνισμοί μεταξύ των βασικών κέντρων του ιμπεριαλισμού, αλλά και με αναδυόμενες καπιταλιστικές δυνάμεις.

Εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει σήμερα διέξοδος στο πλαίσιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, της καπιταλιστικής αγοράς, της κυριαρχίας των μονοπωλίων.

Αναδείχνονται τα ξεπερασμένα ιστορικά όρια του καπιταλισμού, έρχεται στο προσκήνιο η επικαιρότητα της σοσιαλιστικής προοπτικής, η ανάγκη της εξουσίας της εργατικής τάξης, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, του εργατικού ελέγχου.

Οι εξελίξεις σήμερα θέτουν σοβαρές ευθύνες στο κομμουνιστικό κίνημα. Υπογραμμίζουν την ανάγκη υπεράσπισης των επαναστατικών παραδόσεων και αρχών μας, της συνεπούς αντιπαράθεσης με τα αστικά και οπορτουνιστικά ρεύματα που αρνούνται τις νομοτέλειες της ταξικής πάλης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, της πολιτικής - ιδεολογικής αντεπίθεσης στη βάση του Μαρξισμού - Λενινισμού και του Προλεταριακού Διεθνισμού, της διαμόρφωσης ενιαίας στρατηγικής του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος».