Αξιώνουν περιορισμό κάθε κρατικού ελέγχου και των προϋποθέσεων άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας σε 6 κλάδους
Με πρόσχημα την «ορθολογική» και «απλοποιημένη» λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης σε 6 βασικούς κλάδους και λειτουργίες, ο ΣΕΒ εντοπίζει «αγκάθια» που σχετίζονται με τον κρατικό έλεγχο και τις προϋποθέσεις άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας και απαιτεί να απαλλαγεί από αυτά, προκειμένου οι μεγάλες επιχειρήσεις να κερδίζουν ακόμη περισσότερα, με λιγότερα οικονομικά βάρη συμμόρφωσης και λιγότερους κανόνες για την επιχειρηματική τους δραστηριότητα.
Οι προκλητικές αξιώσεις προνομιακής μεταχείρισης του μεγάλου κεφαλαίου, την ίδια περίοδο που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα βιώνουν την οικονομική και θεσμική βαναυσότητα, αναλύονται σε 6 ειδικές εκθέσεις και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της γενικότερης αντιλαϊκής και φιλομονοπωλιακής πολιτικής Μνημονίου - κυβέρνησης. Πρόκειται για αξιώσεις που διασφαλίζουν την αυθαιρεσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, αποκαλύπτοντας ότι «κρατικός παρεμβατισμός» εννοείται από το κεφάλαιο ο κρατικός έλεγχος, έστω και στην ισχνή, ελάχιστη και προσχηματική υφιστάμενη κατάσταση, αφού κι αυτός έχει θεσπιστεί από κυβερνήσεις φιλικές προς το μεγάλο κεφάλαιο.
Οι συγκεκριμένες εκθέσεις αποτελούν μέρος της συνολικότερης παρέμβασης του ΣΕΒ, υπό τον τίτλο «Επιχειρηματικότητα χωρίς εμπόδια». Ηδη, η κυβέρνηση, μέσω του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, έχει προωθήσει σειρά νομοσχεδίων που ικανοποιούν απόλυτα ορισμένες από τις ...«προτάσεις» του ΣΕΒ, χωρίς να μπει καν στον κόπο να αλλάξει και τη φρασεολογία των μεγαλοεπιχειρηματιών για κάποιες από αυτές. Εξάλλου, στη συζήτηση για τα συγκεκριμένα θέματα, που οργάνωσε τον περασμένο Μάρτη, συμμετείχαν και αρμόδια στελέχη των δημόσιων υπηρεσιών!
Στον τομέα της βιομηχανίας τροφίμων, οι μεγαλοβιομήχανοι βάζουν στο στόχαστρο τους ελέγχους. Ζητούν:
Θεωρούν ότι από το υφιστάμενο σύστημα ελέγχων επιβαρύνεται η καθημερινή λειτουργία των επιχειρήσεων με «ρυθμιστικό κόστος» που θέλουν να μειωθεί. Είναι ολοφάνερο ότι τα θέλουν όλα δικά τους. Για χάρη της κερδοφορίας τους, δεν αντέχουν καν το τυπικό σύστημα ελέγχου της καταλληλότητας των προϊόντων που ρίχνουν στην αγορά, ζητώντας αλλαγές ακόμα και στο σύστημα ...διαχείρισης των καταγγελιών.
Οι επιχειρηματίες του φαρμακευτικού κλάδου απαιτούν, εκτός των άλλων, τη «συνολική επαναξιολόγηση του συστήματος τιμοδότησης των φαρμάκων» για να «επέλθει ισορροπία στην αγορά». Για το σκοπό αυτό ζητούν:
Στο ζήτημα της διαδικασίας αδειοδότησης φαρμακευτικών προϊόντων, ζητούν «βελτίωση» της λειτουργίας του ΕΟΦ με την «ενεργό συμμετοχή των επιχειρήσεων - χρηστών των υπηρεσιών», αλλά και «αξιοποίηση των εσόδων του ΕΟΦ για την αυτοχρηματοδότηση της λειτουργίας του», όπως και τη χρησιμοποίηση «εξωτερικών συνεργατών». Σημαντικό σημείο είναι η απαίτηση για «θέσπιση fast track διαδικασιών, προκειμένου να επιτευχθεί η αποσυμφόρηση του όγκου εργασίας υπηρεσιών του ΕΟΦ». Τέλος, ζητούν ...σύστημα «μέτρησης της ικανοποίησης των υπηρεσιών από τους χρήστες σε τακτά χρονικά διαστήματα»!
Στο συγκεκριμένο κλάδο, τα «βέλη» των επιχειρηματιών στοχεύουν κυρίως τον ανταγωνισμό από εισαγωγές - κυρίως τρίτων χωρών, όπως η Τουρκία - και από «πειρατές». Γι' αυτό και αναγορεύουν ως κύριο ζήτημα την «προσαρμογή των επιχειρήσεων στις απαιτήσεις συμμόρφωσης των ευρωπαϊκών προτύπων για την έκδοση πιστοποιητικών σήμανσης CE» και τη «συστηματική διενέργεια των προβλεπόμενων από το νόμο ελέγχων για την ασφάλεια και ποιότητα των προϊόντων δομικών κατασκευών». Ενώ στον κλάδο τροφίμων ζητούν ουσιαστικά περιορισμό των ελέγχων, σ' αυτόν προτιμούν ...αύξηση! Ειδικότερα ζητούν, μεταξύ άλλων:
Συνδέοντας την προστασία του περιβάλλοντος με την «ανταγωνιστική λειτουργία του κλάδων», ο ΣΕΒ «παντρεύει» εξαρχής δύο αντιμαχόμενες έννοιες, προκειμένου να αξιώσει «ο σεβασμός στο Περιβάλλον» να μην εμποδίζει την ...ανάπτυξη. Γι' αυτό ζητά:
Ενα «ήπιο» σημείο παρέμβασης που έχει να κάνει με την «καθολική εφαρμογή της ηλεκτρονικής τιμολόγησης για όλες τις συναλλαγές». Το θέμα αναγορεύεται από τις ίδιες τις μεγάλες επιχειρήσεις σε σημαντικό, καθώς έχει άμεσες επιδράσεις στη μείωση κόστους στην αλυσίδα προμήθειας και διακίνησης που εκτελούν.
Στο πλαίσιο αυτό, απαιτούν: Αμεση προσαρμογή του φορολογικού θεσμικού για τα ηλεκτρονικά τιμολόγια, προτυποποίηση και τυποποίηση όλων των απαιτούμενων ηλεκτρονικών εγγράφων, διερεύνηση της υποχρεωτικής και αποκλειστικής εφαρμογής της ηλεκτρονικής τιμολόγησης από συγκεκριμένου τύπου επιχειρήσεις και φυσικά: «Παροχή κινήτρων (φορολογικών, χρηματοδοτικών κ.ά.) προς τις επιχειρήσεις για την υιοθέτηση συστημάτων ηλεκτρονικής τιμολόγησης ή και την προσαρμογή των υφιστάμενων υποδομών».
Πρόκειται για σημαντικό τομέα, που έχει να κάνει με την αγοραπωλησία προϊόντων ανάμεσα σε εταιρείες του ίδιου ομίλου, με τεράστια περιθώρια επίδρασης τόσο στα οικονομικά στοιχεία των εταιρειών, όσο και στις τελικές τιμές πώλησης των προϊόντων! Οι μεγαλοεπιχειρηματίες αξιώνουν τη «βελτίωση» του θεσμικών πλαισίου, κρίνοντας ότι αν και ο έλεγχος αυτών των συναλλαγών «αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για τις φορολογικές αρχές», η χρήση του «για άλλους σκοπούς πέραν των φορολογικών δημιουργεί ανάγκες ελέγχου χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα», που επιβαρύνουν τις επιχειρήσεις «με σημαντικά διοικητικά κόστη».
Στη βάση αυτή, ζητούν μεταξύ άλλων: