«Γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτό, ότι η εξασφάλιση ενός ασφαλούς και υγιούς περιβάλλοντος, συμβάλλει καθοριστικά στην ποιότητα ζωής, στην εργασιακή ειρήνη και κατ' επέκταση στην ανταγωνιστικότητα και τις επιδόσεις των επιχειρήσεων». Αυτό τόνισε, ανάμεσα σε άλλα, ο υφυπουργός Εργασίας, Β. Κεγκέρογλου, προχτές κατά την παρουσίαση της Εθνικής Στρατηγικής για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής.

Οταν οι εργοδότες μιλούν για ανταγωνιστικότητα, το πρώτο ζήτημα που στοχεύουν για να την επιτύχουν είναι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, αυτό που λένε «κόστος» της εργασίας (βεβαίως η εργασία δεν είναι κόστος, απ' αυτήν παράγονται τα εμπορεύματα και τα κέρδη), να είναι όσο το δυνατόν πιο χαμηλά. Η μείωση του «κόστους» του εργαζομένου δεν αναφέρεται μόνο στο ύψος του μισθού, αλλά αφορά συνολικά τις συνθήκες εργασίας. Ανταγωνιστικότητα για μια επιχείρηση μπορεί να σημαίνει: Ελαστικές μορφές απασχόλησης, μείωση προσωπικού και εντατικοποίηση της δουλειάς. Κατάργηση ΣΣΕ και υπογραφή ατομικών, δηλαδή μείωση μισθών, αλλαγή ωραρίων, έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, αύξηση της απλήρωτης δουλειάς με αύξηση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, δηλαδή συνολικά χειροτέρευση των συνθηκών αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.

Ολα τα παραπάνω φθείρουν την εργατική δύναμη, αυξάνουν τον κίνδυνο «ατυχημάτων» και επαγγελματικών ασθενειών, επιβαρύνουν τη σωματική και ψυχική υγεία του εργαζόμενου. Και όλα τα παραπάνω είναι καθόλα νόμιμα, αλλά θεωρούνται και απαραίτητα εργαλεία για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, την κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. To ζήτημα είναι ότι οι καπιταλιστές μπροστά στο κέρδος δε λογαριάζουν την υγεία και τη ζωή των εργατών. Ετσι κι αλλιώς από μόνη της η έννοια της ανταγωνιστικότητας σημαίνει ότι κάποιες επιχειρήσεις θα βγουν ενισχυμένες από τον ανταγωνισμό και κάποιες όχι. Αρα κάποιες θα κάνουν περισσότερες εκπτώσεις στα μέτρα υγείας και ασφάλειας, στις συνθήκες εργασίας γενικά. Ομως όλες, μειώνοντας το «κόστος εργασίας», αυξάνουν τους βλαπτικούς παράγοντες.

Γενικότερα, όταν ο εργαζόμενος αποτελεί κόστος για την καπιταλιστική επιχείρηση και το καπιταλιστικό κράτος, η προστασία της υγείας και της ζωής του σταματάει αναγκαστικά εκεί που αρχίζει η κερδοφορία: «Το σημαντικό οικονομικό κόστος των προβλημάτων που προκύπτουν από την έλλειψη μέτρων ασφάλειας και υγείας στην εργασία εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη και επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Μεγάλο μέρος αυτού του κόστους επιβαρύνει επίσης τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και τον κρατικό προϋπολογισμό», είπε ο Β. Κεγκέρογλου. Ομως, αυτή η λογική του «κόστους», στην οποία βαδίζει η κυβέρνηση, ανοίγει το δρόμο για αντεργατικές μεθοδεύσεις, όπως η κατάργηση των ΒΑΕ κ.ά. Απέναντι σ' αυτή τη λογική του «κόστους» οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεσηκωθούν και να οργανωθούν.