Στην πρόσφατη απόφαση του συμβουλίου, σημειώνεται ότι η υψηλής ποιότητας εκπαίδευση στην προσχολική ηλικία θέτει τις βάσεις για την κατάκτηση της γλώσσας, την επιτυχή διά βίου μάθηση, την κοινωνική ενσωμάτωση, την προσωπική ανάπτυξη αλλά και την «απασχολησιμότητα». Εκεί δηλαδή που ο καθένας βλέπει ένα πεντάχρονο παιδί, η ΕΕ βλέπει έναν «απασχολήσιμο», με τους όρους βέβαια που έχει φροντίσει να διαμορφώσει στην εργασία. Η προσχολική αγωγή προσεγγίζεται με μία ανταποδοτική λογική, σύμφωνα με την οποία αν τεθούν γερά θεμέλια στα πρώτα χρόνια, αυξάνονται τα «εκπαιδευτικά αποτελέσματα» και «μειώνεται το κόστος για την κοινωνία από την άποψη της απώλειας ταλέντων και δημόσιων εξόδων στην Πρόνοια, την Υγεία ακόμα και τη Δικαιοσύνη»! Παρά τις φωνές που προειδοποιούν για τις αρνητικές συνέπειες από την εισαγωγή της λογικής του σχολείου στην προσχολική ηλικία, καθώς κάτι τέτοιο είναι σε βάρος των ιδιαίτερων αναγκών της, γίνεται λόγος για «εκπαίδευση» των νηπίων με την επισήμανση να μην υποτιμάται το παιχνίδι. Στην πραγματικότητα, η προσχολική εκπαίδευση που θέλουν, το βάζει σε δεύτερη μοίρα, παρά το ότι είναι η κύρια ενδεδειγμένη δραστηριότητα για την προσχολική ηλικία.

Ανάμεσα σε άλλα, στο συμβούλιο υπουργών τονίστηκε η σημασία του εθελοντισμού σε ό,τι αφορά το σχεδιασμό για τη νεολαία. Το 2011 έχει οριστεί από την ΕΕ σαν ευρωπαϊκό έτος εθελοντισμού προκειμένου να προωθηθεί η στρατηγική της. Γιατί αφενός ο εθελοντισμός, όπως τον εννοούν, έρχεται να μάθει στους νέους την εργασία χωρίς δικαιώματα και απαιτήσεις και αφετέρου περνά τη λογική της υποκατάστασης των υποχρεώσεων του κράτους για παροχή κοινωνικών υπηρεσιών από εθελοντική προσφορά (π.χ. Υγεία - Πρόνοια).